Şeyh Galip Sözleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Şeyh Galip Sözleri

Efendimsin cihanda itibarım varsa sendendir

Miyan-ı aşıkanda iştiharım varsa sendendir

Benim feyz-i hayâtım hâsılı rûh-ı revânımsın

Eğer sermâye-i ömrümde kârım varsa sendendir

Ne kadar bilmese de halk hüner-mendi tanır

Ne kadar bilmese de halk hüner sahibini tanır

Vakt-ı şâdî de gelir mevsim-i mihnet de geçer

Dert mevsimi geçer, neşe vakti de gelir

Su uyur düşman uyur haste-i hicrân uyumaz

Su uyur, düşman uyur, ayrılık hastası uyumaz

Hayret-dih-i cân o çeşm-i şehbâz / Âhû-yi füsûn kebûter-i nâz

Cana hayret veren o şahbaz göz, o büyü ceylanı, naz güvercini

Bilmem ne füsûndu ol fesâne / Dûzah haberin getirdi câne

Bilmem o efsane ne büyü idi, cana cehennem haberini getirdi

Korkutmağa düşme bî-mahaldir / Vuslat dediğim benim eceldir

Korkutmaya çalışma, yersizdir Benim vuslat dediğim eceldir

Cân oldu piyâle-nûş-ı hasret / Çeşm oldu güher-fürûş-ı hasret

Can hasret kadehini içer oldu, göz ayrılık cevherlerini (gözyaşlarını) satar oldu

Zannetme ki şöyle böyle bir söz / Gel sen dahi söyle böyle bir söz

Şöyle-böyle bir söz zannetme Söyleyebiliyorsan gel sen de böyle bir söz söyle

Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen / Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen

Kendine iyi bak çünkü alemin özüsün sen Varlıkların gözbebeği olan insanoğlusun sen

Fârığ olmam eylesen yüzbin cefâ sevdim seni / Böyle yazmış alnıma kilk-î kazâ sevdim seni / Ben bu sözden dönmezem devreyledikçe nüh felek / Şâhid olsun aşkıma arz u semâ sevdim seni

Yüzbin cefâ etsen vazgeçmem, bir kere sevdim seni Kazâ ve kader kalemi alnıma böyle yazmış; seni sevdim bir kere Dokuz gök döndükçe bu sözden dönmem: Sevdim seni; yer ve gök aşkıma şâhid olsun

Şiir mumdan kayıklarla alev denizini geçmeye benzer

Her renge boyan da renk verme

Vücut, ruhun bineğidir
Gâh kar yağıyordu,gâh karanlık

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Şeyh Galip Sözleri Şeyh Galip Sözleri Efendimsin cihanda itibarım varsa sendendir Miyan-ı aşıkanda iştiharım varsa sendendir Benim feyz-i hayâtım hâsılı rûh-ı revânımsın Eğer sermâye-i ömrümde kârım varsa sendendir Ne kadar bilmese de halk hüner-mendi tanır Ne kadar bilmese de halk hüner sahibini tanır Vakt-ı şâdî de gelir mevsim-i mihnet de geçer Dert mevsimi geçer, neşe vakti de gelir Su uyur düşman uyur haste-i hicrân uyumaz Su uyur, düşman uyur, ayrılık hastası uyumaz Hayret-dih-i cân o çeşm-i şehbâz / Âhû-yi füsûn kebûter-i nâz Cana hayret veren o şahbaz göz, o büyü ceylanı, naz güvercini Bilmem ne füsûndu ol fesâne / Dûzah haberin getirdi câne Bilmem o efsane ne büyü idi, cana cehennem haberini getirdi Korkutmağa düşme bî-mahaldir / Vuslat dediğim benim eceldir Korkutmaya çalışma, yersizdir Benim vuslat dediğim eceldir Cân oldu piyâle-nûş-ı hasret / Çeşm oldu güher-fürûş-ı hasret Can hasret kadehini içer oldu, göz ayrılık cevherlerini (gözyaşlarını) satar oldu Zannetme ki şöyle böyle bir söz / Gel sen dahi söyle böyle bir söz Şöyle-böyle bir söz zannetme Söyleyebiliyorsan gel sen de böyle bir söz söyle Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen / Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen Kendine iyi bak çünkü alemin özüsün sen Varlıkların gözbebeği olan insanoğlusun sen Fârığ olmam eylesen yüzbin cefâ sevdim seni / Böyle yazmış alnıma kilk-î kazâ sevdim seni / Ben bu sözden dönmezem devreyledikçe nüh felek / Şâhid olsun aşkıma arz u semâ sevdim seni Yüzbin cefâ etsen vazgeçmem, bir kere sevdim seni Kazâ ve kader kalemi alnıma böyle yazmış; seni sevdim bir kere Dokuz gök döndükçe bu sözden dönmem: Sevdim seni; yer ve gök aşkıma şâhid olsun Şiir mumdan kayıklarla alev denizini geçmeye benzer Her renge boyan da renk verme Vücut, ruhun bineğidir Gâh kar yağıyordu,gâh karanlık