Allah İçin Sevmek, Allah İçin Bugzetmek

Allah için sevgi Allah için buğz; imanın en sağlam kulpudur, imanın tekâmülünde en büyük âmildir

Resul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif'lerinde buyururlar ki:

"Amellerin en üstünü Allah için sevmek, Allah için buğz etmektir" (Ebu Dâvud)

"Allah için sulehâyı sevmek, Allah için fasıklara buğz eylemek farzdır" (Buhârî)

"Şu üç haslet kimde bulunursa imanın tadını tatmıştır: Allah ve Resul'ünü herkesten ve her şeyden fazla sevmek Sevdiğini ancak Allah için sevmek İman ettikten sonra, ateşe atılmaktan nefret eder gibi, küfre dönmekten nefret etmek" (Buhârî Tecrîd-i sarîh: 16)

Allah-u Teâlâ Musa Aleyhisselâm'a "Benim için bir amel işledin mi?" diye sorduğu zaman "Evet Yâ Rabb'i! Senin için namaz kıldım, oruç tuttum, sadaka verdim" diye cevap vermişti Allah-u Teâlâ "Yâ Musa! Bunlar senin içindir Sen benim için bir dostumu dost, bir düşmanımı da düşman edindin mi?" buyurdu

"Allah için sevgi", kişiyi kendi şahsi menfaati için değil de, Allah-u Teâlâ'nın rızasını kazanmak, âhiret saâdet ve selâmetine ermek için sevmektir Sevdiğini Allah için seven kimsenin, sevmediğini de Allah için sevmemesi lâzımdır Hatta ne kadar ibâdet ederse etsin, bunu ayırt edemezse dalâlettedir, ibâdetlerinden fayda göremez Çok ince bir noktadır

Allah-u Teâlâ:

"İnkârcılara karşı çok çetin, birbirlerine karşı çok merhametlidirler" (Fetih: 29)

Âyet-i kerime'si ile müminlerin vasıflarını beyan buyurmuştur

Diğer bir Âyet-i kerime'de ise şöyle buyuruluyor:

"Allah'a ve ahiret gününe inanan bir milletin; babaları, oğulları, kardeşleri, yahut akrabaları da olsa, Allah'a ve Peygamber'ine düşman olan kimselerle dostluk ettiğini görmezsin" (Mücâdele: 22)

Hazret-i Allah'ı ve Resul-i Ekrem'ini seven, dostlarını da sever, düşmanlarına düşman kesilir

Allah-u Teâlâ'ya ve Resul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem-ine gerçek mânâda gönül verenlerin, onlara düşman olanlarla sevgi bağını kurduğunun görülmeyeceği bu Âyet-i kerime'de açıkça beyan buyurulmaktadır

Bu vasıflar gerçek müminlere âittir

Allah-u Teâlâ'ya ve Resulullah Aleyhisselâm'a düşmanlık etmek, küfrün ve şirkin en şiddetlisidir Küfre ve kâfirlere muhabbet ise iman ile bir arada bulunmaz Kim Allah'ı ve O'nun Peygamber'ini severse, onların düşmanlarına düşman olur

Allah ve Peygamber sevgisinin bütün sevgilerin üzerinde tutulması, her türlü muhabbete tercih edilmesi gerekir

Bu Âyet-i kerime, iman yakınlığı olmayan akrabalıkları kökünden yıkmış oluyor

Nuh Aleyhisselâm'ın oğlu inanmayanlarla beraber suda boğulmuştu

"Yâ Rabb'i! Oğlum benim ehlimdendir, sen benim ehlimi kurtarmayı vâdetmiştin!" diye münâcaatta bulunduğu zaman Allah-u Teâlâ:

"Ey Nuh! O senin ehlin değildir Çünkü o kötü bir iş işlemişti" buyurdu (Hûd: 46)

İnsana kendi evlâdından daha yakın kimse olmadığına göre, Âyet-i kerime'den anlaşılıyor ki, hakiki yakınlık iman yakınlığıdır

Allah-u Teâlâ diğer bir Âyet-i kerime'sinde şöyle buyuruyor:

"Ey iman edenler! Küfrü imana tercih ediyorlarsa, babalarınızı ve kardeşlerinizi dost edinmeyin

Sizden kim onları dost edinirse, işte onlar zâlimlerdir" (Tevbe: 23)

Yani başkaları şöyle dursun öz babalarınızı, öz kardeşlerinizi bile, kâfirliği müminliğe tercih ettikleri takdirde dost edinmeyin, küfre yardımcı olmayın

İslâm bu imanı gerektirir Bu Âyet-i kerime'ler kimlerin dost ve kardeş olacağını anlatıyor

Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime'sinde:

"Ey inananlar! Müminleri bırakıp da kâfirleri dost edinmeyin! Allah'ın aleyhinize apaçık bir ferman vermesini mi istersiniz?" buyuruyor (Nisâ: 144)

Halbuki; onlar İslâm'ın ve müslümanların düşmanıdırlar, müslümanların başına daima bir gaile çıkarmaktan ve kötülük etmekten başka bir şey düşünmezler Dinini terkedip kendilerine tâbi olmadıkça, hiçbir müslümandan memnun olmazlar

Müslümanlarla savaşmak hususunda tarih boyunca daima dinsizlerden yana olmuşlardır İki yüz yıl boyunca haçlı seferleriyle İslâm beldelerine saldıranlar onlardır

Âyet-i kerime'de şöyle buyuruluyor:

"İnsanlar içerisinde, müminlere en şiddetli düşman olarak yahudileri bulursun" (Mâide: 82)

Müminleri bırakıp kâfirlerle dostluk yapmak münafıklığın en açık delili olduğu gibi, münafıkların en bâriz huy ve hususiyetlerindendir

Allah-u Teâlâ bir Âyet-i kerime'sinde:

"Kâfirlere ve münafıklara itaat etme!" buyuruyor (Ahzâb: 48)

Bu Âyet-i kerime hakkında Elmalılı Hamdi Yazır Efendi tefsirinde şöyle söylemektedir:

"Dâvet görevini yerine getirirken onlara dost gibi görünmek, alçaktan almak, tebliğde yumuşak davranmak yasaklanıyor Yasaklama ve uzlaştırma, abartı ile onları heyecana getirmek için mânâ 'İtaat etme!' biçiminde olumsuz ifade edilmiş ve Allah'ın emirlerini tebliğde bir nebze hoşgörü, kâfirlere ve münâfıklara itaat etmek mânâsında olduğu anlatılmıştır"

Allah-u Teâlâ müminlere kâfirleri dost edinmemelerini muhakkak emrettikten sonra, bu emr-i şerif'e uymayanların ise Allah'ın dostluğunu kaybetmekle cezalandırılacağını bildirmektedir:

"Müminler müminleri bırakıp kâfirleri dost edinmesinler Kim bunu yaparsa, Allah ile bir dostluğu kalmaz" (Âl-i imrân: 28)

Allah-u Teâlâ ile hiçbir ilgileri kalmadığı gibi, Allah-u Teâlâ'nın dininde onların hiçbir yeri yoktur Aradaki bütün bağlar tamamen kesilmiştir

Allah-u Teâlâ yahudi ve hıristiyanlarla dost olmayı yasaklamış ve Âyet-i kerime'sinde:

"Ey inananlar! Yahudi ve hıristiyanları dost edinmeyin! Onlar birbirinin dostudurlar Sizden kim onları dost edinirse, o onlardandır" buyurmuştur (Mâide: 51)

O ise onları öyle bir dost edindi ki, başına taç eyledi, onlarla en derin dostluk bağlarını bağladı, bu Âyet-i kerime'yi inkâr etti ve onlarla dostluk bağladı

"Kalplerinde hastalık bulunanların 'Devir onların lehine döner de bize bir musibet erişir diye korkuyoruz' diyerek onların arasına koşuştuklarını görürsün

Umulur ki Allah bir fetih ya da kendi katından bir emir getirir de böylece onlar içlerinde gizledikleri şeyden (nifaktan) dolayı pişman olurlar" (Mâide: 52)

Kâfirlerle kurdukları dostluktan dolayı mazeret beyan ederek böyle söylerler Allah-u Teâlâ onların bu bâtıl inançlarını reddetmiştir

"İman edenler: 'Sizinle beraber olduklarına dâir bütün güçleriyle Allah'a yemin edenler bunlar mıdır?' derler

Onların bütün yaptıkları boşa gitmiştir ve hüsrana uğramışlardır" (Mâide: 53)

Hem dünyaları hem de ahiretleri harap olmuştur

İyi bilinmelidir ki Hak her zaman galip gelir Bâtılın üstünlüğü saman alevi gibi aniden yükselir ve yerle bir olur Bunun içindir ki bâtıla ve bâtıl taraftarlarına meyletmek bir müslümana aslâ yakışmaz

Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime'sinde, müminlerin kimleri sevip kimlerle dost olacaklarını beyan buyurmaktadır:

"Sizin yegâne dostunuz Allah'tır, O'nun Peygamber'idir ve Allah'ın emirlerine boyun eğerek namaz kılan, zekât veren müminlerdir" (Mâide: 55)

Allah'a, Peygamber'e ve müminlere dost olmak, bu dostluğun dışındakileri terketmekle mümkündür

Müminlerin dostlarını ise Âyet-i kerime'sinde beyan buyurmuştur:

"Kim Allah'ı, Peygamber'ini ve inananları dost edinirse bilsin ki şüphesiz Allah'tan yana olanlar üstün gelirler" (Mâide: 56)

?

Dostluğun ve kardeşliğin faziletine dair Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif'lerinde buyururlar ki:

"Cenâb-ı Allah'a imandan sonra amellerin en faziletlisi salih kimseler ile muhabbet ve dostluk eylemektir" (Camius-sağir)

"Aklın başı imandan sonra kavlen ve fiilen insanlar ile muhabbet ve dostluğu husule getirmektir" (Camius-sağir)

"Şeytan bir veya iki mümine tasalluta yönelir Lâkin üç olunca ümidsizliğe düşer" (Camius-sağir)

Yani insan, namaz için olsun, zikir için olsun, dâimâ cemaatten ayrılmamalıdır Bir sefer bile arzu edilmiş olsa, yine de sâlihlerden bir kaç arkadaş aramalıdır

"Bir kimse sevgi ve düşmanlığını; vermesini ve vermemesini hâlisan Cenâb-ı Allah rızâsı için ederse şüphesiz ki îmanını kâmil etmiş olur" (Tirmizî)

"Mümin mümin için duvar gibidir Birbirinden kuvvet alır" (Buhârî)