Beş Önemli Hayat Dersi

Beş Önemli Hayat Dersi


Birinci ve de en önemli ders: İnsanlara değer verin

Okuldaki ikinci ayımda, hocamız test sorularını dağıttı Ben okulun en

iyi öğrencilerinden biriydim Son soruya kadar soluk almadan geldim ve

orada çakıldım kaldım Son soru şöyleydi:

"Her gün okulu temizleyen hademe kadının adı nedir?"

Bu herhalde bir çeşit şaka olmalıydı Kadını yerleri silerken hemen

her gün görüyordum Uzun boylu, siyah saçlı bir kadındı 50'lerinde

falan olmalıydı Ama adını nereden bilecektim ki! Son soruyu yanıtsız

bırakıp kağıdı teslim ettim Süre biterken bir öğrenci, son sorunun

test sonuçlarına dahil olup olmadığını sordu

"Tabii dahil" dedi, hocamız "İş yaşamınız boyunca insanlarla

karşılaşacaksınız Hepsi birbirinden farklı insanlar Ama hepsi sizin

ilginiz ve dikkatinizi hak eden insanlar bunlar Onlara sadece

gülümsemeniz ve 'Merhaba' demeniz gerekse bile"

Bu dersi hayatim boyunca unutmadım O hademenin adı da Dorothy idi

İkinci önemli ders: Yağmurda otostop!

Bir gece vakit gece yarısına doğru, Alabama otoyolunun kenarında duran

bir zenci kadın gördüm Bardaktan boşanırcasına yağan yağmura rağmen,

bozulan arabasının dışında duruyor ve dikkati çekmeye çalışıyordu

Gecen her arabaya el sallıyordu Yanında durdum 60'li yıllarda bir

beyazın bir zenciye, hem de Alabama'da yardıma kalkışması pek olağan

şeylerden değildi Onu kente kadar götürdüm Bir taksi durağına

bıraktım Ayrılırken ille de adresimi istedi Verdim Bir hafta sonra

kapım calindi Muazzam bir konsol televizyon indiriyordu adamlar Bir

de not ekliydi, armağanda;

"Gecen gece otoyolda bana yardımınıza teşekkür ederim O korkunç

yağmur sadece elbiselerimi değil, ruhumu da sırılsıklam etmişti

Kendime güvenimi yitirmek üzereydim, siz çıkageldiniz Sizin sayenizde

ölmekte olan kocamın yatağının baş ucuna zamanında ulaşmayı basardım

Biraz sonra son nefesini verdi Tanrı bana yardim eden sizi ve

başkalarına karşılık beklemeksizin yardim eden herkesi kutsasın!

En iyi dileklerimle, Bayan Nat King Cole

Üçüncü önemli ders: Size hizmet edenleri hep hatırlayın

Bir pastanın üç-otuz paraya satıldığı günlerde 10 yasinda bir çocuk

pastaneye girdi Garson kız hemen koştu Çocuk sordu:

-"Çukulatalı pasta kaç para?"

-"50 cent!" Çocuk cebinden çıkardığı bozukları saydı Bir daha

sordu: -"Peki dondurma ne kadar"

-"35 cent" dedi garson kız sabırsızlıkla Dükkanda yığınla müşteri

vardı ve kız hepsine tek basına koşuşturuyordu Bu çocukla daha ne

kadar vakit geçirebilirdi ki Çocuk parasını bir daha saydı;

-"Bir dondurma alabilir miyim lütfen" dedi Kız dondurmayı getirdi

Fişi tabağın kenarına koydu ve öteki masaya koştu Çocuk dondurmasını

bitirdi Fişi kasaya ödedi Garson kız masayı temizlemek üzere

geldiğinde, gözleri doldu birden Masayı sanki akan yaşlar

temizleyecekti Boş dondurma tabağının yanında çocuğun bıraktığı

15 cent'lik bahşiş duruyordu

Dördüncü önemli ders: Yolumuzdaki engeller

Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya

koydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu Bakalım neler olacaktı?

Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri

birer birer geldiler, sabahtan öğlene kadar Hepsi kayanın etrafından

dolaşıp saraya girdiler Pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirdi

Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyordu

Sonunda bir köylü çıkageldi Saraya meyve ve sebze getiriyordu

Sırtındaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve ıkına

sıkına itmeye başladı Sonunda kan ter içinde kaldı ama, kayayı da

yolun kenarına çekti Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereydi ki,

kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu gördü Açtı Kese altın

doluydu Bir de kralın notu vardı içinde

-"Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir" diyordu kral Köylü,

bugün dahi pek çoğumuzun farkında olmadığı bir ders almıştı

-"Her engel, yasam koşullarınızı daha iyileştirecek bir fırsattır"

Besinci önemli ders: Önemli olan vermektir

Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız getirdiler Tek

yasam şansı beş yaşındaki kardeşinden acil kan nakli idi Küçük oğlan

ayni hastalıktan mucizevi şekilde kurtulmuş ve kanında o hastalığın

mikroplarını yok eden bağışıklık oluşmuştu Doktor durumu beş

yaşındaki oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini sordu

Küçük çocuk bir an duraksadı Sonra derin bir nefes aldı ve

-"Eğer kurtulacaksa, veririm kanımı" dedi Kan nakli ilerlerken sordu:

-"Peki, ben ne zaman öleceğim?" Ablasını yaşatırken, kendisinin

öleceğini zannetmiş, buna rağmen kanını vermeyi kabul etmişti