Bir Dostu Olmalı İnsanın |
10-09-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Bir Dostu Olmalı İnsanınSaate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın ?Nereden çıktın bu vakitte? dememeli, Bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında; Gözünün dilini bilmeli, dinlemeli, sormadan, söylemeden anlamalı Arka bahçede varlığını sezdirmeden, Mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında; Sen her daim onun orada olduğunu hissetmelisin İhtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli, Kovuklarına saklanabilmelisin Kucaklamalı seni güvenli kollarıyla, Dalları bitkin başına omuz, Yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı En mahrem sırlarını verebilmeli, En derin yaralarını açıp gösterebilmelisin Gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz Onca dalkavuk arasında bir tek o, Sözünü eğip bükmeden söylemeli, Yanlış anlaşılmayacağını bilmeli Alkışlandığında değil sadece, Asıl yuhalandığında da yanında durup koluna girebilmeli Övmeli âlem içinde, baş başayken sövmeli Ve sen, öyle güvenmelisin ki ona övdüğünde de sövdüğünde de Bunun iyilikten olduğunu bilmelisin Teklifsiz kefili olmalı hatalarının, Günahlarının yegâne sahibi Seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sırdaş, Göz bebekleri bulutlandığında, fırtınayı sezebilmelisin Ve sen ağladığında onun gözlerinden gelmeli yaş Yıllarca aynı ip üstünde çalışmış, İki trapezci gibi güvenle kenetlenmeli elleri Parkurun bütün zorluklarına rağmen, "Dostluğumuzu koruyabildik, Acıları birlikte göğüsledik ya Yenildik sayılmayız" diyebilmeli Issızlığın, yalnızlığın en koyulaştığı anda, Küçücük bir kâğıda yazdığımız Kısa ama ümitvarî bir yazıyı Yüreğe benzer bir taşa bağlayıp Birbirimizin camından içeri atabilmeliyiz "Bunu da aşacağız! Bir Dost" Can Dündar |
|