Cuma Duymaz / Siirleri ..

sabrın demiri erittiği zamanlardı

o zamanlar ben

lanetlenmiş bir kavmin takviminde

sığıntı bir bayramdım

ateşten ve baruttan önceydi

payımıza düşen ömrü

angın ölümlerle sınayan neydi

neydi o anneler ki çocuklarını sabahın bağrına bekleyerek

umutlarını bileyerek

sözleri kamaşaıncaya kadar sunuyorlardı

gökyüzünün altında insanlar

kader çizgilerini bozarak sınırlar çiziyorlardı
tanrılarından ve sanrılardan ibaretti herşey

gökyüzünün altında

söz ve anlam birbirine düşüyordu

o zamanlar ben

kitabı kutsanmamış acemi bir eygamberdim

biliyordum

bütün yollar bir silahın menziline çıkacaktı

yıkacaktı kumdan kalelerimizi zaman
önce kadınlar terk etti bizi

sonra mevsimlerbir yalan bulduk

o/yalandık

o zamanlar
en mahrem yerimizdi aşk