Almira

Almira
Simdi ayni sehirde olsaydik seninle Almira
Yine ayni sokaklarda birlikte yürüseydik hayata
Ve adimizi yeniden yazsaydik
Bulustugumuz bütün duraklara
Unutup gitseydik bütün çirkinliklerini dünyanin
Ve bütün acimasizligini
Sorgulayip bütün yasaklari
Sorgulayip bütün günahlari
Seninle yeniden baslasaydik bu sevdaya
Seninle yeniden Almira

Simdi ayni okulda olsaydik seninle Almina
Yine ayni sinifta yine ayni sirada
Birlikte göz atsaydik o kirmizi kapli kitaplara
Tarih gibi fizik gibi matematik gibi
Ölümsüz asklari sorsaydik hocalara
Ölümsüz asklari Almira

Simdi bir kir kahvesinde olsaydik seninle
Yine ayni masada yine ayni kösede
Yeniden düsler kursaydik seninle
Daglar gibi sira sira
Ve yeniden yaratsaydik kendi dünyamizi
Ve de birlikte söyleseydik ikimizlik kendi sarkilarimizi
Meydan okuyup ayriliklara
Hem de teslim olmadan
Yillara yollara yalanlara
Teslim olmadan Almira

Ne var ki;
Bir kara eylüldü
O kara üzüm gözlerine son bakisim
Yanisim ve de yikilisim
Üstümden bütün trenler geçti o gün
Bütün otobüsler
Ve bütün gemilerim batti sen gideli
Simdi bütün umutlarim alabora
Anliyorsun degil mi
Anliyorsun Almira

Simdi bir düsün
Kim itti bizi bu kör olasi ayriliga?
Kim itti bizi bu pismanliklar denizine?
Kim yakti bizi kim?
Hem de sirtimizdan vura vura
Görüyorsun degil mi görüyorsun
Bir ikimiz sigamadik bu koca dünyaya
Bir ikimiz Almira
Ve iste o gün
Koca bir son yazildi bu askin son sayfasina
Dönüsü olmayan bir yolda kaldik
Dönüsü olmayan bir yolda Almira
Ahmet Selçuk Ilkan