Beni Hep Kavgalarımdan Bildiler / Haluk Kirci

Beni hep kavgalarımdan bildiler

Yarım bıraktığım okul,

Bir bir tembihleyen anam,

Sevdiğim kız, sevdiğimi bilmeyen kız

Beni hep kavgalarımdan bildiler

Ulus?ta bir kasım akşamıydı

Işığımı çaldı, kızıla çalan karanlık

Ak alnına, al kan damladı yiğidimin,

Kalleşçe vurup, kalleşçe kaçtı parkalılar

İşte o akşam sıktım yumruklarımı

Eridi avuçlarımda,

Anamdan miras merhamet

Şehit evi yüreğimde çelikleşen sevdama,

Çifte su diye kan verdi Alperenler

Tabanca tutuşturup elime,

Çıktı içimden tabutlarla masum düşler

Aynalara minnetsiz geçirdiğim gençliğim

Meğer nice gömülenler hiç ölmemişler

Bir hoyrat diyemedim aşka dair,

Kurşunların söylediği türküyü bildim anca;

Yalnız, çaresiz, belimde tabanca

Sevdiğimden, sevdiğim için kaçtım

Anlaşılmak değildi derdim;

Kitapların önünden hep mahcup geçtim

Gül dalında bulunsun isterdim, parmak izim

Bağışlayın beni!

Babasına doymayan kızım

Kanıma kan, canıma can aldım,

Acımadım, vurdum, gözümü kırpmadım,

Her kavgamın gecesi rüyamda,

Geleceğimin büyük ülkesinde,

Kavga etmeyen çocuklar gördüm

Rabbim bilir ki; dinim, devletim,

Bayrağım, ülküm için geçti ömrüm

Yine bir kasım günüydü

Bir hurda yığınında buldular beni,

Senelerdir horozlanan tetikler,

Öldükten sonra vurdular beni

Reisini dinlersen, yarım kalmamalı,

Hayallerimizin gerçeğe hicreti

Koy düşmanlar ellerini zillesinler,

Anlatmaktan ötesi düşer sana

Bırak beni eşkıya bellesinler

Haluk KIRCI