Kurşun Asker - Lubomir Levçev

KURŞUN ASKER

Kent yaşamı bu

bir oyun oynanır ki geceleri

bulan hınzırca bulmuş

deli eder adamı

Buyurun işte

Tam geceyarısı

Zırrr telefon

Sesi kargadan beter

-Bölüyor uykunu ortasından

Ve sen kurşun asker

fırlıyorsun yataktan

arıyorsun almacı karanlıkta

-oldum olası görev duygusu yani-

ve güçlükle yutkunarak

Aloo, diyorsun, alo!

Ama kaskatı susuyor

öbür uçtaki

Bir kötücül soluma kulağında

Belli ki nişan alıp sıkıyorlar birine kurşunu

ve zonklamayabaşlıyor şakakların

düş falan değil

yanlışlık ise hiç değil

işte acımasız oyun

Söz götürmez

sinirlenmeye de gelmez efendim

yokluyor işte birisi bizi

Görünmez kulağını dayamış da uzaktan

izliyor ne yapıp ettiğimizi

Belki aklından çıkmış

bir eski göz ağrın

düşün dur bakalım

hangisi?

Sakın Ölüm hazretleri olmasın?

Ve artık

başka çare yok

açık bırakarak almacı öylece

kalk

aç bütün ışıkları

düğmesine basıver teybin

doldur iki bardak

ağzı ağzına

geç masa başına hemen

iyice yerleş

olup olacağı bu, tacın tahtın

çek kağıdı önüne

sarıl kalemine

işte efendim alınyazın!

Ve ben

böyle bir saatte zehir zemberek

kadeh kaldırmak istiyorum

ve içmek iri iri yudumlarla

yaşasın şiir diyerek

Şiirler!

Tek varlık, elinde avucunda ozanın,

düşmanı bile varsa

şiirler onun en bağlı düşmanı

Var olun şiirler!

Kaldırma gücü neyse kanatların

sizin sessiz direnişiniz de öyle,

doğal yeteneğin ürünü olun şiirler

ve öncüye öncülük edin hep!

Edin ki

onurlandırsın bizi

ulaştığımız düzey,

sağlığınıza

-bilinenler ve bilinmeyenler-

sağlığınıza,

kaldır kadehini heyy

kurşun asker!

Bizi

dostlarımız unutabilirler

- bu olağan-

ama düşmanlarımız

hiç bir zaman!

Lubomir LEVÇEV