Yavuz Bülent Bakiler Hayatı

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Yavuz Bülent Bakiler'in Hayatı (1936 - )

Yavuz Bülent Bakiler 23 Nisan 1936 yılında Sivas’ta doğdu İlk ve orta öğrenimini Sivas'ta yaptı Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'den mezun oldu Mezun olduktan sonra bir süreliğine Ankara Radyosu'nda çalıştı Daha sonra Kültür Bakanlığı müsteşar yardımcısı olarak görevlendirildi Gazetecilik, yöneticilik, avukatlık ve Sivas milletvekilliği yaptı Hisar dergisi şairleri arasında yer aldı
Geleneksel şiirimizin öz ve şekil özelliklerini kendi şiir potasında eriterek kişiliğine kavuştu Şiirlerinde, Anadolu'ya, Anadolu insanına eğilmiş, onların sorunlarını yapıcı bir tavırla dile getirmiştir Sade ve rahat bir dili, aydınlık bir üslubu vardır Milli ve manevi değerlere bağlı kalmıştır Bu tarafı ile, Arif Nihat Asya'nın milli havası, mistik şiirine yakın görünmektedir

ŞİİR KİTAPLARI:

Yalnızlık (1962), Duvak (1971), Seninle (1986)

Üsküp’ten Kosova’ya (gezi notları)

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

12 EYLÜL'E SİTEM

Kolum, kanadım diyordum

Sevdalanıp gidiyordum

Yurdum diye seviyordum

Yurdum, felaketim oldu

Türküm! dedim, Türk'ü sevdim

Öğünen bir koca devdim

Volkandım, alev-alevdim

Kor'dum

felaketim oldu

Kimisi Rus, kimisi Çin

Uşağıydı; dedim niçin?

Bayrağıma selam için

Durdum

felaketim oldu

Vatan millet idi tasam

Çiğnenmişti ana-yasam

Vuracaklardı vurmasam

Vurdum

felaketim oldu

Neyim varsa birer birer

Tutup çarmıha gerdiler

Bozkurt'uma 'it' dediler

Kurdum

felaketim oldu

Bu ahlaksız dubaraya,

Tarih 'mim' koysun buraya

Eylül darbesini hayra

Yordum

felaketim oldu

Gönlümün yiğit beğiydi

Gözlerimin bebeğiydi

Ona da mı nazar değdi

Merdim

felaketim oldu

Tarafsızlık diye diye

Şu en soysuz haramiye

Başımızı vermek niye

Sordum

felaketim oldu

Ben değildim esip-tozan

Kanlı kuyuları kazan

Bütün tuzakları bozan

Zordum

felaketim oldu

Kolum, kanadım diyordum

Sevdalanıp gidiyordum

Yurdum diye seviyordum

Yurdum, felaketim oldu

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

CEBECİ İSTASYONU VE SEN

Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü

İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara

Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi

Sıcak bir kara sevda

Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;

Acımsı, buruk

mühürlenmişti ağzımız bir sessizlik içinde

Sessizliği üstümüzden atamıyorduk

Bir saçak altında kararsız, yorgun

Saatlerce duruyorduk

Kimse görmüyordu bizi

Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü

Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi

Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü

Bir başka türlüydü bu insanlar

Sen bir başka türlüydün

Gözlerin yine öyle bir bilinmez renkteydi

Gözlerin gözlerimde erimekteydi

Bir mermer heykel gibi yanımda duruyordun

Beni bırakma diyordun

Meyhane sarhoşları gibi sırılsıklam

Bir yalnızlık duyuyorduk

Ağlıyordun, ağlıyordun

Cebeci İstasyonunda bir tren

Nefes nefese soluyordu

Gerilmiş bir keman teli gibiydik

Ankara Kalesi'nde bir eski çalar saat

Bilmem kaça vuruyordu

Bir yağmur yağıyor inceden ince

İçimizdeki binbir düşünce

Harmanlar misali savruluyordu

Islanmış bir ceylan yavrusu gibi

Tiril tiril titriyordun

Gitsek gitsek diyordun

Yüreğimin atışından deli gönlümce

Sırıl sıklam, paramparça, permeperişan

Türküler söylüyordum

Ağlıyordun, ağlıyordun

Şimdi, şimdi seni düşünüyorum

Cebeci yollarında rüzgarlar esiyor, serin

Paramparça düşmüş gönül ufkuma

İki yıldız gibi gözlerin

Gel Ey ciğerime saplanan hançer

Gel ey yüreğime oturmuş kurşun

Göçmen kuşlar gibi çok uzaklardan

Gel artık

Ne olursun

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yavuz Bülent Bakiler Hayatı Yavuz Bülent Bakiler'in Hayatı (1936 - ) Yavuz Bülent Bakiler 23 Nisan 1936 yılında Sivas’ta doğdu İlk ve orta öğrenimini Sivas'ta yaptı Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'den mezun oldu Mezun olduktan sonra bir süreliğine Ankara Radyosu'nda çalıştı Daha sonra Kültür Bakanlığı müsteşar yardımcısı olarak görevlendirildi Gazetecilik, yöneticilik, avukatlık ve Sivas milletvekilliği yaptı Hisar dergisi şairleri arasında yer aldı Geleneksel şiirimizin öz ve şekil özelliklerini kendi şiir potasında eriterek kişiliğine kavuştu Şiirlerinde, Anadolu'ya, Anadolu insanına eğilmiş, onların sorunlarını yapıcı bir tavırla dile getirmiştir Sade ve rahat bir dili, aydınlık bir üslubu vardır Milli ve manevi değerlere bağlı kalmıştır Bu tarafı ile, Arif Nihat Asya'nın milli havası, mistik şiirine yakın görünmektedir ŞİİR KİTAPLARI: Yalnızlık (1962), Duvak (1971), Seninle (1986) Üsküp’ten Kosova’ya (gezi notları)

10-09-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Yavuz Bülent Bakiler Hayatı 12 EYLÜL'E SİTEM Kolum, kanadım diyordum Sevdalanıp gidiyordum Yurdum diye seviyordum Yurdum, felaketim oldu Türküm! dedim, Türk'ü sevdim Öğünen bir koca devdim Volkandım, alev-alevdim Kor'dum felaketim oldu Kimisi Rus, kimisi Çin Uşağıydı; dedim niçin? Bayrağıma selam için Durdum felaketim oldu Vatan millet idi tasam Çiğnenmişti ana-yasam Vuracaklardı vurmasam Vurdum felaketim oldu Neyim varsa birer birer Tutup çarmıha gerdiler Bozkurt'uma 'it' dediler Kurdum felaketim oldu Bu ahlaksız dubaraya, Tarih 'mim' koysun buraya Eylül darbesini hayra Yordum felaketim oldu Gönlümün yiğit beğiydi Gözlerimin bebeğiydi Ona da mı nazar değdi Merdim felaketim oldu Tarafsızlık diye diye Şu en soysuz haramiye Başımızı vermek niye Sordum felaketim oldu Ben değildim esip-tozan Kanlı kuyuları kazan Bütün tuzakları bozan Zordum felaketim oldu Kolum, kanadım diyordum Sevdalanıp gidiyordum Yurdum diye seviyordum Yurdum, felaketim oldu

10-09-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Yavuz Bülent Bakiler Hayatı CEBECİ İSTASYONU VE SEN Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi Sıcak bir kara sevda Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu; Acımsı, buruk mühürlenmişti ağzımız bir sessizlik içinde Sessizliği üstümüzden atamıyorduk Bir saçak altında kararsız, yorgun Saatlerce duruyorduk Kimse görmüyordu bizi Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü Bir başka türlüydü bu insanlar Sen bir başka türlüydün Gözlerin yine öyle bir bilinmez renkteydi Gözlerin gözlerimde erimekteydi Bir mermer heykel gibi yanımda duruyordun Beni bırakma diyordun Meyhane sarhoşları gibi sırılsıklam Bir yalnızlık duyuyorduk Ağlıyordun, ağlıyordun Cebeci İstasyonunda bir tren Nefes nefese soluyordu Gerilmiş bir keman teli gibiydik Ankara Kalesi'nde bir eski çalar saat Bilmem kaça vuruyordu Bir yağmur yağıyor inceden ince İçimizdeki binbir düşünce Harmanlar misali savruluyordu Islanmış bir ceylan yavrusu gibi Tiril tiril titriyordun Gitsek gitsek diyordun Yüreğimin atışından deli gönlümce Sırıl sıklam, paramparça, permeperişan Türküler söylüyordum Ağlıyordun, ağlıyordun Şimdi, şimdi seni düşünüyorum Cebeci yollarında rüzgarlar esiyor, serin Paramparça düşmüş gönül ufkuma İki yıldız gibi gözlerin Gel Ey ciğerime saplanan hançer Gel ey yüreğime oturmuş kurşun Göçmen kuşlar gibi çok uzaklardan Gel artık Ne olursun