İbrahim Dizlek...Ben Yorgunum Yorgun..

Acılar içinde geçiyor dertli ömrüm

Dayanacak gücüm kalmadı yorgunum yorgun

Ne yapsam iki yakam bir araya gelmiyor

Hırkam yırtık,pabuç delik,ben yorgunum yorgun

Gözüm ne boyalı şöhrette nede parada

Ben beni bileli ömrüm zararda

Mutluluk limanına varamadım bu deryada

Yelken yırtık,kürek kırık,ben yorgunum yorgun

Ne can bildiğim dostalardan hayır var nede yardan vefa

Deli etti beni haksız yere çektiğim bu cefa

Son bulsun acılarım hiç olmazsa bir defa

Belim bükük,yürek ezik,ben yorgunum yorgun

Yıllardır bir vefasızı beklemekten

Harman yerine döndü yaralıyım yürekten

Dertleri birbirine eklemekten

Yorgunum dostlar yorgunum yorgun

Anladımki geri dönmeye niyeti yok

Varlığımın gözünde hiçmi kıymeti yok

Gönlümdeki aşktan başka servetim yok

Başım darda,canım zorda,ben yorgunum yorgun

Saçımı ağarttı bu dünyadan göçüp gidenler

Gönlümü kararttı habersiz çekip gidenler

Sırtımdan vurdu yüzüme gülenler

Ömrüm harap,gönlüm ezik,ben yorgunum yorgun

Bir yanımda yoksulluk bir yanımda ayrılık

Ne yana döneyim kanadım kırık

Bunca derdi bunca yükü taşıyamıyorum artık

Mertek çürük,tavan delik,ben yorgunum yorgun

Bir tutam sevgi dilenmekten

Her sayfada elenmekten

Namerde hedef gösterilmekten

Yorgunum dostlar yorgunum yorgun

İbrahim dizlek