Hak Dostu

Hak dostu ezelin komşusu, ebed yolcusu,
Azığı,asası,yolu Allah’a emanet
Hep tecelli avlar gönlünde ışıktan pusu,
Kemankeşi, yayı, oltası, ağı muhabbet

Gözleri nergis gibi süzgün, çehresi apak,
Gönlünün kanatları meleklerinkine eş;
Sanki bir miraç şehsuvarı altında Burak,
Nazarı ufuklar ötesi, ruhunda ateş

Tıpkı bir mangal gibi derinliklerinde kor,
Duyguları bahar bulutları gibi yüklü;
Toprak gibi mahviyet içinde, ama vakur,
İçi dalga dalga ummanlardan da köpüklü

Işıkdan dünyasında madde-mana iç içe,
Beyan çeşmesinden “ledün” kevserleri akar;
Sureti, uhreviliğine ince bir peçe,
Bir gözü dünyaya, öbürü ukbaya bakar

Hep bir çevgana benzeyen boynunun halkası,
Sonsuza ulaşma azmiyle yay gibi gergin;
Kaynaya kaynaya buharlaşmadır sevdası,
Kendince zerre olan gönlü, semalardan da rengin

Nazarı meleklerin dolaştığı noktada,
İklimi, dudağı kurumuşların durağı;
Ve her zaman kervanlar konar-kalkar ard arda,
Hızır çeşmesine benzer büyülü otağı

Gözlerinin içinde sihirli seslenişler,
Çevresinde adeta bir uhrevi tenhalık;
Bu uhrevi koyda hep ümitli bekleyişler,
Burası O’na bir kapı kapı da aralık

Gel sende kır elindeki benlik kasesini!
Yürü O’na açılan yolda son hadde kadar!
Duyacaksın her bucakta ezelin sesini,
Ve tüllenecek ufkunda solmayan bin bahar

alıntı