Ben Kimsenin Herşeyi Olamıyorum

Ben Kimsenin Herşeyi Olamıyorum

ben acılarımın üstüne sünger çekip ayrılırım aranızdan

ben bu yeryüzünün en yalnız çocuğuyum

yaşadığım yerlerin yabancısı

ne sözlerim para ediyor buralarda

ne de yaşamak uğruna verdiğim kavgalar

okuduğum şiirler, terennüm ettiğim şarkılar işe yaramıyor

ben kimsenin herşeyi olamıyorum…

kimse benim yalnızlığım olmuyor

yaşamak yalnızlık üzerine söylenmiş bir şarkıdır

yalnızlığım bir şarkı oluyor gittiğim her yerde

gittiğim her yerde ayak izlerin oluyor

gözlerin gelince aklıma her şey berrak,

adın anılınca her şey daha bir anlam kazanıyor

gittiğim her yerde sen oluyorsun

ve sen hiçbir yerde bulunmuyorsun

ve ben kimsenin herşeyi olamıyorum…

gel uykuma gir, uslu bir çocuk gibi dağıt saçlarımı

dürtmeden uyandır beni, ürkütmeden günaydın de

sıcacık bir öpüşle depreştir yüreğimi

bu ağır postallarla sana gelinmez üzgünüm

sen deli yürek, saçlarına rüzgardan tokalar yaptırmışsın

şimdi bir atın yelelerine bağla, kurtar beni

rüzgardan uçurtmalar yaparım sana inan

ellerimde sevgiler büyütürüm sıcacık

senin deniz kokusu saçlarına hasretim

korkunç bir gün geçirdim, bunu nasıl anlatsam?

tel örgülere çarpıp geri dönen gövdemi sana sevdiremem, ne de kimseye…

ellerimi kuytularda saklıyorum

ben kimsenin herşeyi olamıyorum…

ellerimi kuytularda saklıyorum, utanmayasın diye

utanmayasın diye karanlık yazıyorum

ben en çok bir çiçeğe uzanmaktan korkarım

çiçeğe dokunmayan ince parmaklarımdan

kan kırmızı güller saklıyorum parkamda

kar beyaz kesilmiş dudaklarına inat

beni dağıtabilirsin artık, vurabilirsin güzel kız!

seni bana sormasınlar,

yorgunum üstelik parasızım, pasaportsuzum

yaşamak yalnızlık üzerine söylenmiş bir şarkıdır

yalnızlığım bir şarkı oluyor gittiğim her yerde

gittiğim her yerde ayak izlerin oluyor

ben kimsenin herşeyi olamıyorum…

olamıyorum…