Çok Öldük Biz/Fragaria Vesca

Vişne dallarının ağırlaşmasını beklerdik

toplama zamanı ' geldiğinde

cümlelerinin içinden çıkarırdın saklı yalnızlığı

çıkardın mı resimlerden yansıyan renkleri de

alıp sol eline

süzülürdük şiirin içine

Süzülürdük de

sesler koşardı,

soluğumuz kesilirdi bir de

içime doğru üşüyünce yüzün

dudağımdaki yanık izlerinin güneş görmesiyle sonlanırdı

şiirin son kafiyesi



Öpüşmelerimiz dağıtılıyor sevgilim,

cennetteki meleklere

ve değince tenin tenime

kimlik kargaşası yaşanıyor cehennemde

yine ölelim!