Hadi Gülüm Gülümse | Abdulkadir Karaman

HADİ GÜLÜM GÜLÜMSE!

Sen ki elleri ipek, bakışı sedeftendin

İçimdeki kıraçlık sayende yok olmuştu!

Kimse bilmez, bulunmaz bir benzerin, menendin

Ruhuma sonsuz sevgi gözlerinden dolmuştu!

Anlayamaz hâlimi, özümseyemez kimse

Sensizlik dayanılmaz! hadi gülüm, gülümse!

Anlamsız, yalan her şey, ayrılık ebet değil

Sen var isen hiçbir dert inanırsan dert değil

Ne yapayım çâreler kalleş, korkakmert değil

Nâmertlerin yüzünden ümitlerin solmuştu! ?

Yanayım, tek uğruna, elzem olan külümse?

Sensizlik dayanılmaz! hadi gülüm, gülümse!

Varlığınla var olan, yokluğunla yok olur!

Gel artık, gel geriye! ayrılığın çok olur!

Sen olmazsan karanlık inan ki zor ak olur!

Bilirsin kalbim niye saç, başını yolmuştu! ?

Gözlerim konuşamaz, düğümlenmiş dilimse?

Sensizlik dayanılmaz! hadi gülüm, gülümse!

Hasretinle yanmaktan, susuzluksa çektiğim

Gelmen için, yollara gözyaşımla ektiğim

Kirlenmemiş hislerim?sanmayasın taktiğim?

Vaad ettiğin zaman, gölge gölge gelmişti?

Canım telaş içinde, çok müşküldü hâlimse

Sensizlik dayanılmaz! hadi gülüm, gülümse!

Her başlangıç her sonun tükendiği ilk nokta?

İradem kasırgalı hala benliğim şokta!

Bırakma canımı, ne olur, senden uzakta!

Kaybetti istemeden, oysa çok zor bulmuştu!

Öleyim tek uğruna, özlediğin ölümse!

Sensizlik dayanılmaz! hadi gülüm, gülümse!

Abdulkadir Karaman