Yılmaz Erdoğan-Anladım

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Anladım,
sabahları açılır

Esnaf çarşıları yeminle
“Bedreddin'im bir ağaca asılır”

Anladım,
En büyük yalan yemindir

Edilir sabahları,
Gecesini hatırlamayan esnafların

Tüm merasimleri gömdüm

Ömrümün reklam amaçlı takvimlerine

Anladım,
Kimse üzgün değildi

Bayraklar yarıya indiğinde

Bir tek el isteyen,
Yordam ve özür dileyen,

Anladım

Herkese kötü şeyler hatırlatan yüzüm,
Evet yüzümdü

Her görüşmeye taşıdığım,
Kandırılmaya gönüllü bir gönülle,
Az sütlü neskafelere sigaralar iliştirdim

Göz gördüm başka açılara ayarlı

Uzun bir yüz gördüm

Meğer filmin sonu diye ayarsız
Fin yazardı end zamanında
Bir zamanlar,
Fransızlar hep Fransız kalacaklar,
Sabah sinemasında pazarları

Aklımı alıp doğduğum evin,
Müze olma isteğine saklayacaklar

Ama kavaklar büyüyecek

Herkesten gizli boyatmak,
Bir kavağın becereceği iştir ancak

Anladım ki ağaçlar,
Toprağa acı verdikçe büyüyorlar

Her pazartesi and içip,
Cumaları marşa basan,
Camiler dolusu yemin edip,
Taburlarca yalan söyleyen,
Bu toprakta bu ağaç
Kuruyacaktır elbet

Anladım

Kimseye acı vermeden,
Büyünmüyor

Namusum ve şerefim ve
Çocukluğumun üzerine beton dökerim ki
Tüfek filan değil,
Çimento icat edildi de
Bozuldu mertliğin mimarisi,
Esrarlı bir ülkeye göçtü sabrın taş ustaları

Anladım

Altı dükkan olsun istiyor evinin

Ve ağlamaklı bulmuyor apartımanları
Benim taş ustamın karısı

Ve her yerde
Şube açmak istiyor

İskender kebabını icat eden,
Büyük İskender’in çocukları
Ki gölge filan etmez

Yoğurtlu bir ziyafet çekerdi

Diyojen’le karşılaşsaydı

Anladım

Bursalı İskender’in,
Romalı arkadaşından daha çoktur
Uygarlığa katkısı

Oysa;
Bu satırlarla üstünü örten ben,
Kelimelerle sargı bezi ve
Merhem yapan,
Ozanlığı en çok kendini üzen ben,
Anladım

Sadece öğlenleri açarım yaramı

Ve hiçbir yerde şubesi olmaz,
Bu kanamalı hastanın

Anladım

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yılmaz Erdoğan-Anladım Anladım, sabahları açılır Esnaf çarşıları yeminle “Bedreddin'im bir ağaca asılır” Anladım, En büyük yalan yemindir Edilir sabahları, Gecesini hatırlamayan esnafların Tüm merasimleri gömdüm Ömrümün reklam amaçlı takvimlerine Anladım, Kimse üzgün değildi Bayraklar yarıya indiğinde Bir tek el isteyen, Yordam ve özür dileyen, Anladım Herkese kötü şeyler hatırlatan yüzüm, Evet yüzümdü Her görüşmeye taşıdığım, Kandırılmaya gönüllü bir gönülle, Az sütlü neskafelere sigaralar iliştirdim Göz gördüm başka açılara ayarlı Uzun bir yüz gördüm Meğer filmin sonu diye ayarsız Fin yazardı end zamanında Bir zamanlar, Fransızlar hep Fransız kalacaklar, Sabah sinemasında pazarları Aklımı alıp doğduğum evin, Müze olma isteğine saklayacaklar Ama kavaklar büyüyecek Herkesten gizli boyatmak, Bir kavağın becereceği iştir ancak Anladım ki ağaçlar, Toprağa acı verdikçe büyüyorlar Her pazartesi and içip, Cumaları marşa basan, Camiler dolusu yemin edip, Taburlarca yalan söyleyen, Bu toprakta bu ağaç Kuruyacaktır elbet Anladım Kimseye acı vermeden, Büyünmüyor Namusum ve şerefim ve Çocukluğumun üzerine beton dökerim ki Tüfek filan değil, Çimento icat edildi de Bozuldu mertliğin mimarisi, Esrarlı bir ülkeye göçtü sabrın taş ustaları Anladım Altı dükkan olsun istiyor evinin Ve ağlamaklı bulmuyor apartımanları Benim taş ustamın karısı Ve her yerde Şube açmak istiyor İskender kebabını icat eden, Büyük İskender’in çocukları Ki gölge filan etmez Yoğurtlu bir ziyafet çekerdi Diyojen’le karşılaşsaydı Anladım Bursalı İskender’in, Romalı arkadaşından daha çoktur Uygarlığa katkısı Oysa; Bu satırlarla üstünü örten ben, Kelimelerle sargı bezi ve Merhem yapan, Ozanlığı en çok kendini üzen ben, Anladım Sadece öğlenleri açarım yaramı Ve hiçbir yerde şubesi olmaz, Bu kanamalı hastanın Anladım