Canbaba Şiirleri-Yeniden Bitmek

YENİDEN BİTMEK

Evrenimin kara deliklerine itiliyorum
ve ben bir gün acısız bitiyorum
yeni şafaklarda
Dünyayı yaratmak gibi
ruhunu sarmalamış
bir kötülük miras kalıyor
Egemen olma duygusunda
tanınmaz iyiliklerin

Yardım tarlalarında
arsızlıklarının sonrasını birlikte yaşayanlar,
uyuşukların, uyuşmuş yüzlerine söylemler
Efsunlaşmış, hain tanımazlıklarda
harcarlar biriktirilmiş dostlukları
Var mıdır bulan kendini
sahte sevinçlerde olmayanlarla
Tükenmişler yığınlarla kendini yaşayıp
bir ötekine mahkum oluyor
Sokakları boş kalıyor geleceğin,
sokakları mutsuz
siz yoksunuz

Renkleri kirlenmiş gökyüzünün
Hani o okyanus mavisi gözler,
hani tanyeri kızıllığı
düşleriniz
Yenilgileriniz,
zengin sofralarında çerez
Gözleri şiş, uykusuz gecelerinizden
rüyalarınızı içiyorlar öpüşürken
Ağır bir yenilgiyi hüzne kattığınız
ve pusulasız yarınlarınız için yattığınız,
ansızın gidişlere el salladığınız
ve geri dönüşlerinizde
yarattığınız yokluğunuzda
isimsiz yüzlere bakıp,
bir hiçlik ekilirken yardım tarlalarında,
kayboluyorsunuz emilip

Ahmet Canbaba