10-09-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Yeşil...
Yolda karşılaştığımızda ezan okunuyordu
-Gel seni camiye götüreyim, dedim Bugün Cuma biliyorsun
-Sen de benim camiye gitmediğimi biliyorsun, dedi
-Biliyorum ama, sebebini gerçekten merak ediyorum
-Ne bileyim olmuyor işte, dedi Hem pantolonumun ütüsü bozulup, dizleri çıkar diye endişe ediyorum Gayri ihtiyari gülmeye başladım
-Herhalde şaka yapıyorsun, dedim Bunun için cami terk edilir mi?
-Ciddi söylüyorum, dedi Giyimime ve özellikle yeşile düşkün olduğumu bilirsin Gerçekten öyleydi Giydiği birbirinden güzel elbiseleri mutlaka yeşilin bir başka tonundan seçer ve her zaman ütülü tutardı
-Peki, dedim Hayatında hiç camiye gitmedin mi?
-Çocukken dedemle birkaç kere gitmiştim, dedi Hem o yaşlarda dizlerim aşınacak diye herhalde endişe etmiyordum Fakat artık camiye gidebileceğimi zannetmiyorum Söyledikleri beni son derece şaşırtmış ve bu konuyu açtığıma pişman etmişti Daha sonra el sıkışıp ayrıldık Onunla konuşmamızdan 2 ay sonra, kendisinin camide olduğunu söylediler Hemen gittim Bahçedeki namaz saflarının en önünde duruyordu ve üzerinde yine yeşiller vardı Yavaşça yanına yaklaştım ve kısık bir sesle:
-Hani, dedim Camiye gelmeyecektin? Hiç sesini çıkarmadı Çünkü musalla taşının üzerinde, yeşil örtülü bir tabut içinde yatıyordu
|
|
|