Savaşmadan Yaşamak Mümkün Mü?

Savaşların insan doğasının bir parçası olduğunu savunan bazı araştırmacılar nüfus kontrolü teknolojik gelişme gibi gerekçelerin arkasına sığınarak savaşların gerekli olduğunu savunuyor

Bu fikirlerin tümüyle bir kandırmaca olduğunu ileri süren karşı görüştekiler ise savaşların kaçınılmaz olduğu savına şiddetle karşı çıkıyor Bunlara göre savaşlar kültürel evrimin bir sonucudur ve insanoğlu savaşmadan da yaşayabilir

SAVAŞLAR KAÇINILMAZ!

Kurbağa ve akrebin şu bildik öyküsü insan doğasının değişmezliğine gönderme yapıyor: Nehrin karşı kıyısına geçmek isteyen bir akrep kurbağadan kendisini karşıya geçirmesini ister Kurbağa ?Sana güvenmiyorum Sen kendini tutamaz beni sokarsın? diyerek akrebin isteğini geri çevirir Akrep böyle bir şey yapmayacağı konusunda kurbağayı zor bela ikna eder Kaldı ki kurbağayı sokacak olursa ikisi birden ölecektir Kurbağa daha fazla direnmez akrebi sırtına alır suya atlar Ancak yolun tam ortasına geldiklerinde akrep kurbağayı sokar İkisi birden suyun dibini boylarken kurbağa niçin böyle bir şey yaptığını sorar Akrep son nefesini verirken ?Elimde değil bu benim huyum? der

SAVAŞLAR HEP VARDI VE HEP DE OLACAK!

Çoğu soykırımla sonuçlanan savaşlar bazılarının iddia ettiği gibi ne bazı toplumlara özgü bir davranış şekli ne de tarihsel bir sapmadır Savaşlar ve soykırımlar evrenseldir; eskiden beri vardı ve hep de olacak gibi duruyor Arkeolojik kazılarda gün yüzüne çıkan toplu katliam izleri bunun en somut kanıtlarıdır Taş devrine ait 10000 yıllık aletlerin pek çoğunun kuşkuya yer bırakmayacak şekilde savaşmak için tasarlanmış olduğu görülüyor

Budizm gibi Doğu dinlerinin etkisiyle Uzak Doğuda yaşayan insanların şiddete karşı olduğu düşüncesi yaygındır Ne var ki bu felsefenin de savaşları engellemediği görülüyor Budizm?in yaygın olduğu bölgelerde savaşlara karşı çıkılmadığı hatta devlet politikasının bir parçası olduğu anlaşılıyor Bunu basitçe şöyle açıklıyorlar: Şiddet karşıtlığı hoşgörü ve insan sevgisi temel değerler olarak kabul görmekle birlikte Budist yasalarına ve medeniyetine karşı bir tehdit söz konusu olduğunda savaşmak kaçınılmazdır

BÜYÜK SAVAŞLARIN YERİNİ KÜÇÜKLERİ ALDI

II Dünya Savaşı?nın son ermesiyle birlikte devletler arası şiddetli çatışmalar dikkati çekecek kadar azaldı Bunun en önemli nedenlerinden biri güçlü devletlerin kitlesel savaşları durdurmaya yönelik antlaşmalara imza atmalarıydı Fakat iç savaşların ayaklanmaların ve devlet destekli terörizmin kesintisiz olarak devam etmesi engellenemedi Resme bütün olarak bakarsak dünyada büyük savaşların yerini avcı-toplayıcı ve ilkel tarımla uğraşan toplumlara özgü küçük savaşların almış olduğunu görüyoruz Uygar toplumlar işkenceidam ve sivillerin öldürülmesine karşı önlemler alırken küçük savaşları başlatanların bu kurallara uymaya hiç mi hiç niyetleri olmadığı anlaşılıyor

Arkeologlar Homo sapiens popülasyonlarının 60000 yıl önce Afrika?dan çıkıp dünyaya yayılırken ilk göç dalgasının Yeni Gine ve Avustralya?ya kadar uzandığına ilişkin kanıtlara ulaştılar Bu ilk göçmenlerin soyundan gelenler Avrupalılar buraları ele geçirinceye kadar bölgede avcı-toplayıcı veya ilkel tarım toplulukları olarak yaşıyordu Bunların devamı olduğu düşünülen Hindistan?ın doğu kıyısındaki Andaman Adalarındaki Aborjinler Orta Afrika?ın Mbuti Pigmileri ve Güney Afrika?nın !Kung Buşmenlerinin arkaik kültürlerindebölge savunması için saldırgan davranışlar sergilemeleri normal karşılanıyor

ÖLÜMCÜL MİRAS

Kabilelerin bölgelerini savunmaya yönelik saldırgan davranışlarının kökleri Neolitik dönem öncesine dayanıyor ancak ne kadar önce olduğu konusunda kesin bir şey bilinmiyor Saldırganlık eğilimleri Homo habilis döneminde başlamış olabilir Bunlar Homo soyunun bilinen ilk türüdür; 3 veya 2 milyon yıl önce Afrika?da yaşadıkları tahmin ediliyor Daha büyük bir beyne sahip olan bu ilk soyun üyeleri hayvan leşleri veya kendi avladıkları hayvanların taze etleri ile karınlarını doyuruyorlardı Bu dönem büyük bir olaılıkla modern şempanze ve insanın ayrı kollara ayrıldığı 6 milyon yıl öncesine kadar uzanıyor