İnsanlar Neden Farklı Diller Konuşurlar

insanlar neden farklı diller konuşurlar

İnsanlar niçin değişik dillerde konuşuyorlar?

Dünyadaki 6 milyar kişinin konuştuğu 3000'den fazla dil vardır ama dünya
nüfusunun yarısı bu dillerden yalnızca 15'ini konuşmaktadır En çok sayıda
insanın konuştuğu dil ise Çin'deki Mandarin dilidir Yazı dili bütün Çin'de aynı
olmasına rağmen halkın yüzde 70'i Mandarin dilini konuşur ve kuzeyde oturan
bir kişi güneydekinin konuştuğunu anlamaz

Afrika'da 1000'e yakın dil konuşulmaktadır fakat l milyondan çok kişinin
konuştuğu dillerin sayısı 30'u geçmez Hindistan'da 800'den fazla dil

konuşulmaktadır Hatta bu kalabalık ülkede, her 12 kilometre gittikçe lisanın
değiştiği söylenmektedir

Genetik bilimi, insanlığın dünyanın belli bir noktasında, çok büyük bir olasılıkla
Yakın Doğu'da doğarak yayıldığı ve dünya üzerindeki iki toplum coğrafi olarak
birbirinden ne kadar uzaksa genetik yapılarının da o kadar farklı olduğu
düşüncesini doğrulamaktadır Örneğin Çin, Japon gibi doğu milletleri genetik
olarak birbirlerine, Avrupalılar ise Kuzey Afrikalılara, Ortadoğululara ve
Hintlilere daha yakındırlar

Dünyanın bu genetik haritası ile konuşma lisanlarının yayılışı paralellik
gösterir Teoriye göre milattan önce 7500 yıllarında tarımın başlaması ve
hayvancılığın gelişmesi ile birlikte Yakın Doğu'dan Avrupa'ya, Kuzey Afrika'ya
ve Hindistan'a büyük göçler olmuştur Bu büyük göç dalgaları üç ana dil
gurubunun oluşmasına yol açmışlardır

Diller arasındaki akrabalığa, bir başka deyişle dillerin tarihsel oluşumuna
dayanan bu sınıflandırmada, ortak bir kökenden kaynaklandıkları varsayılan
diller aynı öbeğe konulmuştur Çelişkili olmalarına ve tam tatminkar açıklaması
yapılamamasına rağmen bu üç dil grubu şunlardır: (1) Hint-Avrupa dilleri, (2)
Ural-Altay dilleri, (3) Hami-Sami dilleri

Türk dilleri Ural-Altay ailesinin Altay öbeğindedir Büyük dil öbeklerinin dışında
sınıflandırılmalarına rağmen Kore, Japon ve Eskimo dilleri de bu aileden
gösterilir Hami-Sami dillerinin en belirgin örneği Arapça'dır Çin-Tibet ve
Kafkasya dilleri, Avustralya, Afrika ve Amerika yerli dilleri bu ana
sınıflandırmanın dışındadırlar

Diller ayrıca dilbilgisi yapılarına göre de dört sınıfa ayrılır: (1) Kelimelerin kısa
kısa, ek almadan, cümle içindeki yerlerine göre anlam yüklendikleri diller (Çin,
Vietnam, vb); (2) Zaman, kişi, olumsuzluk gibi tüm durumların fiilin köküne ek
gelmesiyle türetilen diller (Türkçe); (3) Dilbilgisi bağlantılarının fiil kökünde
değişiklik yapılarak ifade edildiği diller (Hint-Avrupa, Hami-Sami); (4)
Sözcüklerle ekler birleştirilerek bir cümlenin tek sözcüğe dönüştürüldüğü diller
(Eskimo) Örneğin Eskimo dilinde "takusariartorumagaluarnerpa" kelimesi
"onun bununla uğraşmaya gerçekten niyetli olduğunu sanıyor musunuz"
anlamına gelir

Dünyadaki bütün dillerin tek ortak yanı, en çok kullanılan kelimelerin, daha az
kullanılanlara göre az sayıda harfle yazılmaları, yani daha kısa olmalarıdır
Ayrıca hemen hemen bütün lisanlarda vücudun kısımlarının ve organlarının
isimlerinin bir çoğu kısa kelimelerle ifade edilir Türkçe'deki baş, bel, kaş, göz,
kas, dil, diş, el, kol, saç, aya, ten, diz, kan, boy, bel, kıl, vb gibi

Lisanın zenginliğinde milletlerin yaşadığı ortamın ve kültürün etkisi vardır
Eskimo'lar ata, sadece at demekle yetinirken Türklerde atın cinsine, yaşına,
rengine göre değişik isimleri vardır Ancak bizler de 'kar'a sadece kar derken
Eskimo dilinde karı ve yağışını tanımlayan 32 kelime vardır

Hayvanlara sesleniş bile dillere göre değişir Bir İngiliz tavuğunu "bili-bili" diye
çağırırsanız anlamaz İngilizler tavuğu "çak-çak" (chuck), Finliler "fibi-fibu" diye
çağırırlar ama hemen hemen bütün dillerde tavuğu kovalama sesleri birbirlerine
benzer; kış-kış, kuş-kuş, kş-kş, kiş-kiş