Paris Antlaşması 3 Eylül 1783

Paris Antlaşması 3 Eylül 1783 tarihinde imzalanmış, Konfederasyon Kongresi tarafından 14 Ocak 1784'te, Büyük Britanya Kralı tarafından 9 Nisan 1784'te onanmış ve Büyük Britanya Krallığı ile Kuzey Amerika'daki On Üç Koloni arasındaki Amerikan Devrimi Savaşı'nı sona erdirmiş olan barış antlaşmasıdır Savaşa katılan diğer ülkeler olan Fransa, İspanya ve Hollanda Cumhuriyeti ile Paris Barışı adı altında ayrı anlaşmalar yapılmıştır

Anlaşma

Antlaşma metni bugünkü 56 Rue Jacob'un yerinde bulunan Hôtel de York'ta imzalanmıştır İmza törenine Birleşik Devletler adına John Adams, Benjamin Franklin ve John Jay; Britanya Krallığı adına David Hartley ve Kral III George katılmışlardır Hartley, Britanya Elçiliği'ne yakın bu otelde bir süredir kalmaktaydı

Britanya 3 Eylül'de Fransa, İspanya ve Hollanda (geçici anlaşma) ile de ayrı antlaşmalar imzalamıştır İspanya ile yapılan anlaşmaya göre Doğu ve Batı Florida sömürgeleri ve Minorca Adası İspanya'ya bırakılıyordu (Ne var ki, anlaşmanın kesin hükümlere dayanmaması sınır anlaşmazlığına neden olmuş ve sorun, Madrid Antlaşması'yla çözüme kavuşturulabilmiştir) Buna karşılık, Fransız ve İspanyollar tarafından ele geçirilen Bahama Adaları, Grenada ve Montserrat Britanya'ya geri verilecekti Fransa ile imzalanan antlaşma karşılıklı ele geçirilmiş toprakların bırakılmasından ibaretti (Fransa'nın tek kazancı Tobago ve Senegal olmuştur) ancak Fransızlar, Newfoundland açıklarında balık avlama hakkını da elde etmişlerdir Hollandalıların Doğu Antiller'de kazandığı topraklar ise Hollanda Doğu Antilleri'nde Britanyalı tüccarlara tanınan ticari haklar karşılığında Hollanda'ya bırakılmıştır

Amerikan Konfederasyon Kongresi antlaşmayı 14 Ocak 1784'te onamış ve imzalı kopyaları antlaşmanın diğer taraflarına göndermiştir Antlaşma 9 Nisan 1784'te Britanya ve 12 Mayıs 1784'te Fransa tarafından onanmış ancak okyanusun karşı tarafındaki Amerikanların bu haberi alması birkaç ay gecikmeyle olmuştur

Maddeler

Giriş bölümü, antlaşmanın "ulu ve bölünmez Üçlü" adına düzenlendiğini belirtmekte ve anlaşmaya taraf ülkelerin "eski yanlış anlaşılmaları tümüyle unutma" ve "kalıcı barışı sağlama" konularındaki niyetlerini ortaya koymaktadır

On Üç Koloni özgür ve bağımsız devletler olarak kurulacak, Britanya bu topraklar üzerindeki tüm haklarından vazgeçecektir[1]

Birleşik Devletler ile Britanya Kuzey Amerikası arasındaki sınır belirlenecektir (Mitchell Eşlemi'ni temel alan bu maddeden kaynaklanan iki anlaşmazlık için bkz Northwest Angle ve Hint Irmağı Cumhuriyeti)

Birleşik Devletler yurttaşı balıkçılara Newfoundland ve Saint Lawrence Körfezi açıklarında avlanma izni verilecektir

Yasal hükümler uyarınca belirlenen karşılıklı borçlar ödenecektir

Konfederasyon Kongresi el konulan topraklar üzerinde yer alan varlıkların korunması için çaba gösterecektir

Birleşik Devletler, Kralcılar'a ait topraklara el konulmasını önleyici adımlar atacaktır

Tüm savaş tutsakları serbest bırakılacak ve Britanya Ordusu'nun Birleşik Devletler'de bıraktığı mallar (kölelerle birlikte) geri verilecektir

Büyük Britanya ve Birleşik Devletler Mississippi Irmağı'nı serbestçe kullanabileceklerdir

Amerikanlar tarafından antlaşma sonrası ele geçirilen topraklar geri verilecektir

Antlaşma, imzalandıktan sonra altı ay içinde onanacaktır

Sonrası

Amerikanların sömürgelikleri döneminde Britanya'dan aldıkları haklar (Akdeniz korsanlarına karşı koruma güvencesi gibi) ortadan kalkmış bulunmaktaydı Bazı eyaletler federal uygulamayı yok saymış ve 5 ve 6 maddelerde düzenlenen karşılıklı borçlar konusunda antlaşma hükümlerinden sapmıştır 4 maddeyi yürürlüğe koymayan Virginia'ya karşılık bazı Britanyalı askerler kölelerin salıverilmesini düzenleyen 7 maddeyi işletmemişlerdir Antlaşma Birleşik Devletler'in güney sınırını belirlemekteydi ancak Britanyalıların İspanyollarla yaptıkları anlaşma Florida'nın kuzey sınırını kesinleştirmediğinden İspanyol yönetimi 1763 anlaşması hükümlerinin bu sınır için hala geçerli olduğunu düşünmüştür Bu anlaşmazlık sürerken Florida'yı denetimi altında tutan İspanya, Amerikanların Mississippi'ye ulaşmasını engellemişlerdir Bu arada Britanyalılar, Büyük Göller bölgesinde çok gevşek davranmış ve boşaltması gereken bölgeleri Amerikan yerlileriyle yaşadığı güçlükler yüzünden bir süre daha elinde tutmak zorunda kalmıştır Bu sorun 1794'te imzalanan Jay Antlaşması'yla çözüme kavuşturulmuş ve Amerika'nın bölgedeki nüfuzu yeni Anayasa'nın kabul edilmesinin ardından gittikçe artmıştır

Antlaşmanın 2009 yılı itibariyle geçerli olan bölümü yalnızca 1 maddedir