Girit-Tarihi

Girit-Tarihi



Girit, Ege Adaları'nın en büyüğü ve en güneyde olanıdır Bugün Yunanistan'a bağlı olan adanın doğudan batıya uzunluğu yaklaşık 250 kilometredir Konumu dolayısıyla Ege Âdaları'nın güney sınırında doğal bir engel
oluşturur Bu nedenle Girit her zaman Doğu Akdeniz'in güvenliği bakımından önemli bir rol oynamıştır
Girit dorukları karlı dağlarla, güzel vadilerle kaplıdır Adayı çevreleyen kıyılardaki sıcak ve verimli düzlüklerde portakal, limon, zeytin, badem ve kestane ağaçları yetişir Dağ yamaçlarında sık servi ormanları bulunur İki önemli kent olan Hanya ve Kandiye (Herakleion) kuzey kıyısındadır


Ege Denizi'ndeki birçok ada gibi Girit de Avrupalıların yaz tatili için ilgi gösterdikleri bir yerdir Turizm ada halkının önemli bir gelir kaynağıdır Meyve ve zeytinyağı yurtdışına satılan başlıca ürünlerdir 500 bin kişinin yaşadığı adada turizm ve çiftçiliğin yanı sıra balıkçılık da önemli bir gelir kaynağıdır Başlıca limanlan kuzey kıyılarında yer alır Güney kıyısında önemli bir liman yoktur Akdeniz özellikle kış aylarında fırtınalı ve tehlikeli olduğundan, Giritliler'in çoğu kuzey kıyılarında toplanmıştır Sanayi gelişmemiştir; ada halkının gereksinimlerinin çoğu Yunan Yarımadası'ndan getirilen mallarla karşılanır

Giritliler'in gelenekleri Yunan Yarımadası'nda yaşayanlardan farklıdır Köylerde kadınlar canlı renkli giysiler giyerler; erkekler ise kara çizmeleri, poturları, başlarına doladıkları kara mendilleriyle eski zaman korsanlarını andıran bir görünümdedir Yeme ve içme alışkanlıkları da Yunanistan'dan değişiktir

Tarih

Yunan mitolojisine göre Yunan uygarlığı Girit Adası'nda başlamıştır Eski Yunan'da tanrıların kralı olarak kabul edilen Zeus, söylenceye göre, buradaki 2456 metre yüksekliğindeki İda (Kaz) Dağı'ndaki bir mağarada doğmuştur İÖ 14 yüzyıla kadar Girit güçlü ve parlak bir uygarlığa sahipti Mitolojiye göre, İda Dağı'nın hemen doğusunda, kuzey kıyısının yakınındaki Knossos'un efsanevi kralı Minos Zeus'un oğluydu Minos tanrı Poseidon'un yardımıyla tahta çıktıktan sonra bir beyaz boğayı tanrıya kurban etmeye söz vermesine karşın, bu sözünü yerine getirmeyince Poseidon da ceza olarak Minos'un eşi Pasiphae'nin bu beyaz boğaya büyük bir aşkla bağlanmasını sağlamış Daha sonra Pasiphae, Minotauros adlı insan bedenli, boğa başlı bir canavar dünyaya getirmiş Minos labirent gibi bir saray yaptırarak bu korkunç yaratığı oraya kapatmış Sonunda öldürülünceye kadar her yıl canavara yedi delikanlıyla yedi genç kız kurban edilirmiş


Son zamanlarda arkeologların gerçekleştirdikleri bazı kazılar bu efsanenin temelindeki birtakım olgulara ışık tutmuştur Knossos'ta labirent biçimli bir sarayın kalıntıları bulunmuş, Yunan Yarımadası'nı da kapsayan bir deniz imparatorluğunun ve boğalara tapan bir halkın varlığı kanıtlanmıştır Ne var ki, bu uygarlık İÖ 6 yüzyılda başlayan klasik Yunan tarihinden çok önceleri silinip gitmiştir(bak Eski Yunan)


İÖ 1 yüzyılda, korsanları Akdeniz'in doğusundan uzaklaştırmak isteyen Romalılar Girit'i ele geçirdiler Ada İS 9 yüzyılda Müslüman Araplar'ın eline geçinceye kadar önce Roma İmparatorluğumun, sonra da Bizans İmparatorluğumun egemenliği altında kaldı 13 yüzyılda ise Venediklilerin eline geçti Osmanlıların 1645'te, kızlar ağası Sümbül Ağa'yı Mısır'a götüren geminin Girit sularında Malta korsanlarının saldırısına uğraması üzerine başlattığı


Girit seferi 1669'da sonuçlandı ve zaten Yunan Yarımadası'nı ele geçirmiş olan Osmanlı İmparatorluğu Girit'i de topraklarına kattı 1821'de baş gösteren Mora Ayaklanması'nı Kavalalı Mehmed Ali Paşa'nın bastırmasından sonra Girit bir süre Mısır valilerince yönetildi
1830'da Yunanistan'ın bağımsızlığına kavuşmasına karşın, Girit Osmanlı Devleti'nin yönetiminde kaldı 1866'da adadaki Rum ayaklanması üzerine Osmanlı Devleti birtakım reformlara girişti 1868'de il merkezleri, sancak ve kazalarda Türkler'in ve Rumlar'ın yerel çoğunluğuna dayanan yönetim meclisleri oluşturuldu Yasama yetkisi de sancaklardan ikişer üyenin yer aldığı bir meclise bırakıldı 1897'de Yunanistan Girit'e bir tümen asker çıkarttı

Osmanlı Devleti'nin buna karşı çeşitli girişimleri sonucunda İngiltere, Rusya, Fransa ve İtalya gibi büyük devletler Yunanistan'dan askerlerini geri çekmesini isteyerek adayı ablukaya aldılar Bu girişimler sonuç vermeyince Osmanlı Devleti Yunanistan'a savaş ilan etti Osmanlı ordusu Atina'ya yaklaşırken büyük devletler yeniden araya girerek Girit'i koruma altına aldıklarını açıkladılar ve Yunan Prensi Georgios'u yönetici olarak atadılar 1908'de II Meşrutiyet'in ilanıyla birlikte Girit Meclisi Yunanistan'a katılma kararı aldı 1912'de Yunan ve Girit meclisleri birleşti; 1913'te de Londra ve Bükreş antlaşmalarıyla Girit Yunanistan'a katıldı


II Dünya Savaşı'nda Girit, Akdeniz'in doğusundaki önemli konumu ve Suda Körfezi'ndeki doğal limanı nedeniyle önemli bir rol oynadı 1941'de Alman paraşütçülerinin adaya inmesi üzerine Giritliler, Müttefikler'in de yardımıyla, savaş 1945'te sona erinceye kadar Alman işgaline karşı savaştılar

GİRİT, Doğu Akdeniz'de Ege denizi'nin G sınırını belirleyen yunan adası; 8 331 km2; 450 000 nüf Başlıca kenti Kandiye


COĞRAFYA

Dağlık (Psllorltis ya da ida ve Lefka Ori' de 2 500 m'ye yaklaşır) bir ada olan Girit, yakın geçmişteki sismotektonlk olaylarıyla (olayların gelişme çizgisi kıyı profillerinden açıkja anlaşılabilir), ovalarının parçalanmış ve dağ yamaçlarının keskin olmasıyla, Ege ada yayı içinde önemli bir yer tutar Akdeniz iklimi, bu İklim tipine özgü bitki topluluklarının adada tutunmasını kolaylaştırır ve dağ katında don olayının etkisini azaltır; daha yağışlı kuzey yamacıyla, yer yer kurak güney yamacı arasında biyocoğrafya açısından büyük çelişkiler vardır; adanın 265 km boyunca uzanması, sürekli yağmur alan batı kesimiyle, zaman zaman su sıkıntısı çeken doğu kesimi arasındaki farklılıkları artırmaktadır Geleneksel tarımın (tahıllar ve zeytinlikler) ve koyunla keçi yetiştiriciliğinin gerilemesi, ada geleneklerinin korunmasında temel rol oynayan klreçtaşlı dağların terk edilmesini hızlandırmıştır

Bu değer yitimi kuru zeytinliklere yayılmış ve kırsal kesimden göç Atina'ya ve sanayileşmiş Avrupa'ya yönelmiştir Etkinlikler, yeni alüvyonlarla örtülü ovalarda, neojen tortullu tepelerde ve dağlar arasındaki ender havzalarda (Lasithi) yoğunlaşmış ve belli dallarda özelleşmiştir: Kandiye yakınlarında kuru üzüm, sulu tarımla turfanda sebze ve meyve (Malia, Mesara), kış domatesi (ie-rapetra), turunçgiller (Hanya), şaraplık üzüm (Kastellion), Yunanistan ve Avrupa'yla kurulan modern bağlantılar (feribot, uçak) sayesinde (bu ulaşım yolları turizmin gelişmesini de kolaylaştırdı) ele geçirilen pazarların isteklerine yanıt veren ürünlerin yetiştirilmesi 1961'de doruk noktasına ulaşan nüfus daha sonra yavaş yavaş azalmış ve nüfusta yeni bir dağılım ortaya çıkmıştır: kırsal kesimin tenhalaşmasına karşılık Ege denizi kıyısındaki kentlerin kalabalıklaşması

Rethymnon ve Hanya'da, kamu bütçesinden karşılanan etkinlikler (üniversite, hava-deniz üssü) nüfustaki azalmayı ödeyememektedir Yönetimsel merkez, başlıca liman, küçük sanayi merkezi ve bir turizm kavşağı olan Kandiye, bütün adayı etkileyen, küçük, gerçek bir bölgesel merkezdir Ama Girit, ancak, birbiriyle iyi kaynaşmamış küçük bölümlerden oluştuğu ve Yunanistan'dan iyice kopuk olduğu dönemde kasabalar ağı gücünü yitirince gelişebllmiştir

TARİH

Girit'in Eskiçağ dönemi hakkındaki bilgiler henüz yeterli düzeyde değildir, bunun nedeni girit yazı sisteminin uzun süre çözülememiş olmasıdır Ventris ile Chadvvlck'ln 1952-53 arası gerçekleştirdikleri çalışmalar, arkaik bir yunan diline çevrilmiş olan en yeni alfabenin (çlzgisel B, İÛ XV-XIII yy) okunmasını sağlarken, çizgisel A'nın ve ilkel Ideogramların sırrı çözülememiştir Mısır ve doğu metinlerinin ise Giritliler'e ilişkin belirsiz anıştırmalardan başka bir katkısı olmamıştır Girit üzerine edinilen bilgiler 1900'de Evans ile başlayan (Knossos), ingiliz, fransız (Malia) italyan, amerikan ve yunan heyetleriyle devam eden arkeoloji kazılarına dayanır

Girit'te ilk İnsan Yontmataş döneminde ortaya çıktı Adaya biri VII binyıl'da, öbürü İÖ Bu tarihöncesi uygarlığı, III III binyıiın sonlarına doğru orta minos' denilen dönemin başlangıcında, kyklades asıllı kavimler yok olurken adada parlak bir uygarlık doğdu Ada nüfusu o dönemde bile oturmuş bir yapıya sahipti; tholoi'riın varlığı yerel bir aristokrasinin olduğunu kanıtlar Aynı anda hem Mısır hem Mezopotamya uygarlıklarından etkilenebilecek bir konumdaydı; ormanları, otlakları vardı ve tarıma elverişli toprakları nispeten kalabalık bir nüfusu besleyecek kadar genişti 4500'e doğru olmak üzere iki büyük göç hareketi oldu blnyıl içinde (2600'e doğr), Bakır çağının başlarında, kesin bir gelişme dönemine girdi Girit komşu adalara göre daha elverişli koşullara sahip olduğundan gelişmesi de hızlı olmuştur

Bu elverişli koşullardan, önce zengin topraklara sahip Orta Girit (Knossos Phaistos) yararlandı II binyıl'ın başlarında büyük saraylar yapıldı ve kentler gelişti İÖ 1700'e doğru depremler bu yapıları yıktı, hemen ardından bunu Minos döneminin son evresinde ortaya çıkan (İÛ XVII-XIV yy başı) yeni bir gelişme izledi Girit denizcilik gücü ve uygarlığı, işte o zaman bütün gücüyle yayılmaya başladı Yunan mitolojisi, bu evreyi adaletin amansız uygulayıcısı korkunç kral Minos* efsanesiyle yaşatır Knossos'un üstünlüğü kesindi, ama hükümdarlarının adanın birliğini gerçekten sağladıkları söylenemezdi Bununla birlikte Girit donanması Akdeniz'e egemendi, bu durum Girit ticaretine, komşu ülkelerin (Mısır, Suriye, Uga-ri) yanı sıra, Sicilya ve Lipani adaları gibi oldukça uzak yerlerde de etkinlikte bulunma, hatta kendini kabul ettirme olanağını sağlıyordu

Bu ticari ilişkiler, en azından Ege bölgesinin bazı yerlerinde bir tür met-buluğa eşlik ettiğinden Girit deniz egemenliğinin varlığı kesin gibidir Girit'in kudreti ve refahı, transit ticarete, dışarıdan gelen malların yeniden dışa gönderilmesine dayalı ticari yapıya ya da ihracata dayalıydı Kısa bir süre sonra İlk sırayı alan İhracatı, tarım (gelişmiş bir hayvancılık, yetersiz bir tahıl üretiminin yanı sıra bağlar ve zeytinlikler) ve büyük bir beceriyi yansıtan el zanaatları (seramik, erguvan renginde kumaşlar, bronz eşyalar ve kuyumculuk) besliyordu Saraylardakl büyük kilerlere karşılık bu gibi yerlerin özel konutlarda çok küçük olmasından ya da hiç bulunmamasından bu iktisadi durumun nimetlerinden hükümdarların yararlandığı anlaşılmaktadır

Girit, sanat yapıtlarında da kendini gösterir Konfor ve sağlık kaygısı, büyük mimari yapılara yansımıştır Doğacı anlayışa dayalı dini ayinler tapınaklardan çok kutsal yerlerde toprağın verimliliğini yüceltmek amacıyla yapılırdı ve spor oyunlarında da önemli bir yere sahipti Giritliler ve Hellenler arasındaki ilişkiler, hiç kuşkusuz Akhalar'ın Yunanistan'a yerleşmesiyle başladı, ama bu ilişkilerin niteliği hâlâ bilinmemektedir Mykenai dönemi Akha-larinın Glritlller'den gemicilik sanatını öğrendikleri ve İÛ XV yy'dan başlayarak adanın en azından bir bölümüne egemen oldukları kesindir Bunlar adaya at ve savaş arabasını getirmişler; geçit töreni silahlarının yerini de daha etkili donanımlar almıştır Knossos sarayı çevresinde bir imparatorluk kuruldu Ama Knossos sarayı, İÛ 1375'e doğru, bir dizi yeni felaket sonucunda bir kez daha yıkıldı Bunun üzerine başlayan gerileme dönemi, İÛ XI yy'da kısa sürede tüm adayı kaplayan dor istilasının başladığı bir sırada hızlandı

Uzağında olmasına karşın artık yunan dünyasının bir parçası haline gelen Girit, klasik çağda, dengesine kavuşmuş bir arkaizmin koruyucusu görünümündeydi; adadaki birçok sitede ortak yemek yeme ve yaşlı âşıkların denetimi altında sevgili-lerince beklenen delikanlıların toplu eğitim görmeleri geleneği korundu; bireylerin statüsü de eski toplumsal yapıların devam ettiğini gösterir nitelikteydi (Gortyne yasası) Tüm haklara sahip yurttaşlar, medeni halin güvencesi olan hetaireia'larda toplanmışlardı

Hetaireia'lardan sonra, bir alt statüde olan apetairoi'\er vardı; bunlar, yabancılar, azat edilmiş köleler, bir yurttaşla bir kölenin beraberliğinden olan erkek çocuklar, mirastan mahrumiyetle cezalandırılmış eski hetaireia'lardı

Daha sonra klaros'a (Meros'un Dorlar'daki karşılığı) bağlı sertler, son olarak da "satın alınan köleler", savaş esirleri ya da korsanların ellerine düşenler gelirdi İÛ IV yy'da daha sonra da hellenistik dönemde, kentlerin kanlı savaşlarla birbirine girdiği (Lyttos savaşı) ada, paralı askerler için büyük bir pazara dönüştü: krallar, ittifak antlaşmalarıyla kendilerine deneyimli, pusu kurma, ok atma ve hançer kullanma konularında usta askerler sağlamaya başladılar Rodos'un gerilemesinin denizde yol açtığı karışıklık, Giritliler'e, askeri etkinliklerine korsanlığı da eklemeleri imkânını sağladı Romalılar'la çatıştılar; Roma, çetin seferlerden sonra İÛ 67'de adayı ele geçirdi O tarihten başlayarak Girit, tek bir yönetim bölgesi olarak Sirenayka'ya bağlandı ve Roma imparatorluğu'nun öteki doğu eyaletleriyle aynı kaderi paylaştı

İS 395'te imparatorluğun bölünmesi, adanın Doğu Roma imparatorluğu'nda-ki merkezi durumunu güçlendirdi Ege denizi'nln kilit noktası durumundaki Girit' in stratejik rolü, VII yy'daki müslüman fe-tihlerlyle arttı Bizans'ın başlıca İleri karakollarından biri durumuna gelen Girit'i 827-828'de fetheden müslümanlar Doğu Akdeniz'de deniz üstünlüğünü ele geçirdiler Yeni işgalciler tahkim edilmiş güçlü bir üs olan Hendek (Venedikliler Kandiye derlerdi) kentini kurdular, deniz trafiğini engellediler ve Bizans kıyılarını rahat bırakmadılar Bizanslılar, birçok başarısız girişimden sonra, ancak 960-961'de Nikep-horos Phokas zamanında hem adayı hem de deniz üstünlüğünü ele geçirdiler

Bizans imparatorluğu'nun IV Haçlı seferine katılan "Latinler" tarafından ele geçirilmesiyle (1204) Girit, Bonifaclo del Monferrato'nun payına düştü, o da hemen adayı Venedlkliler'e sattı Birçok halk ayaklanmasına karşın Venedlkliler'ce güçlü bir şekilde tahkim edilen ve örgütlenen Girit, hem ticari hem askeri bakımdan büyük Doğu Venedik imparatorluğu'nun en önemli parçası oldu XIII yy sonunda bir ara Bizans tarafından yeniden fethedilme tehlikesiyle karşı karşıya kalan Venedikliler, Anjoulular'ın müdahalesiyle kurtuldular

Doğu Akdeniz'de egemenlik kuran ve Girit'e zaman zaman akın düzenleyen (1469, 1538, 1567) Türkler, 1645'te başlattıkları bir sefer sonunda, 1669'da adayı zapt ettiler (-> GİRİT SEFERİ) Venediklilerin adadaki son tutunma noktaları da 1715'te düştü Hıristiyan halka Venedlkliler'e göre daha geniş haklar tanıyan Türk-ler'in yönetiminde ada 150 yıl süren bir huzur dönemi yaşadı XIX yy'da Osmanlı imparatorluğu'nun hıristiyan halkları arasında baş gösteren ulusçuluk akımları Girit'i de etkiledi 1821'de Mora'da başlayan ayaklanma kısa süre sonra Girit'e sıçradı

Girit'te düzeni kurmakla görevlendirilen Mısır valisi Mehmet AH Paşa, ayaklanmayı bastırmayı başardı Bağımsız Yunanistan krallığı nın statüsü saptanırken Girit' in Yunanistan'a bırakılmaması üzerine ada Rumlar'ı yeniden ayaklandılar (1830) Osmanlı devletinin Girit valiliğini de kendisine verdiği Mehmet Ali Paşa, adada düzeni yeniden kurdu (1831) Londra antlaşması'ndan (1840) sonra Mehmet Ali Pa-şa'nın kuvvetleri Mısır'dan ayrılınca başlayan ayaklanma (1841) kolayca bastırıldı Girit hıristiyanları 1866'da padişaha bir dilekçe vererek bazı ıslahat İsteklerinde bulundular isteklerinin kısmen reddedilmesi üzerine de Hacı Mihal'ln önderliğinde ayaklandılar ve Glrit'in Yunanistan'a katıldığını Dan ettiler

Babıâli, bir yandan ayak-j lanmayı kuvvet kullanarak bastırmaya koyulurken, bir yandan da Avrupa devletleri nezdinde siyasi girişimlerde bulundu Girit valisi ismail Paşa ve onun yerine olağanüstü yetkilerle adaya gönderilen eski Girit valilerinden Mustafa Naili Paşa, İsyanın yatıştirılmasında başarılı olamadılar Bunun üzerine Girit'e gönderilen serda-rıekrem Ömer Paşa'nın başarılı askeri harekâtı sürerken Rusya, Fransa, italya ve Prusya, Babıâli'ye ortak bir nota vererek Girit'e uluslararası bir komisyon gönderilmesini istediler Bu öneriyi reddeden osmanlı hükümeti, öngörülen ıslahatı kendisi yapmaya karar verdi ve bu amaçla sadrazam Ali Paşa'yı Girit'e gönderdi Âli Paşa hazırladığı nizamname ile Girit'e yeni bir yönetim biçimi getirdi ve büyük devletlerin adadan el çekmesini sağladı (ıGirit* nizamnamesi, 1868) Girit nizamnamesinin ada hırlstiyanlarına tanıdığı haklar 1878'dekl bir ayaklanmanın ardından daha da genişletildi (Haiepa" misakı)

Girit sorunu, 1897'de yeniden alevlendi Yunanistan'ın kışkırtmasıyla adada çetelerin etkinlikleri arttı Bu arada Yunanistan Girit'e 1 500 kişilik bir askeri kuvvet çıkardı Yunanlılar'ı Dömeke'de yenen türk kuvvetleri Atina'ya doğru İlerlerken batılı devletlerin araya girmesiyle ateşkes imzalandı

Osmanlı devletinin siyasi girişimleri sonucunda büyük devletler Yunanistan'a bir nota vererek Girit'teki kuvvetlerini geri çekmesini istediler ve adayı abluka altına aldılar Ancak Yunanlılar Glrit'l boşaltmadıkları gibi Tesalya sınırında çete faaliyetlerini artırdılar Bu durum karşısında Osmanlı devleti Yunanistan'a savaş ilan etti

Girit'te ingiltere, Fransa, italya ve Rusya'nın himayesinde özerk bir yönetim kurularak Yunanistan kralının oğlu Ge-orgios, olağanüstü komiser sıfatıyla bu yönetimin başına getirildi Bundan sonra Girit, resmen, osmanlı egemenliğinde bir "eyalet-i mümtaze" statüsünde ve adı geçen dört devletin askeri işgali altında yönetildi ikinci meşrutiyetin (1908) ardından Girit meclisi, adanın Yunanistan'a katıldığını ilan etti Bu oldubittiyi şiddetle protesto eden Osmanlı devleti, Girit'in Yunanistan'a İlhakını, ancak Balkan savaşindakl yenilgisinden sonra, Londra ve Bükreş antlaşmaları ile kabul etti (1913)


EDEBİYAT

Girit'in alınması için sürdürülen savaşlar, adanın osmanlı yönetimine geçmesi, saldırılara karşı korunması, İç ayaklanmalar gibi olaylar özellikle ordu şairlerinin, pek çok destanına konu oldu Bu şairler arasında Âşık, Seyyahı, Yamak, Kul Mus-lu, Memloğlu, Şahin, Mecnun, Üsküdari, Keşfi, Selimi, İbrahim, Tasbaz vb yer alır Uzun yıllar sürdürülen savaşlar, verilen şehitler, Dell Hüseyin Paşa, Tahir Paşa, Mustafa Paşa vd'nin kahramanlıkları, Ritime, Ritomnik, Kandiye cenkleri, askerin yurt özlemi, onları bekleyenlerin duyguları vb, destanların içeriğini oluşturur Tanzimat döneminde Ziya Paşa'nın Zafername'si ise 1866 ayaklanmasının ardından adaya giden ÂH Paşa'nın politikasını kıyasıya eleştiren bir yergi yapıtıdır

ARKEOLOJİ VE SANAT

Daha Yontmataş çağında ve daha çok Yenltaş çağında (zengin ama fazla tanınmamış) İşgal edilmiş olan Girit, Bronz çağında Minos uygarlığının (-> MİNOS sanatı) merkezi olmuştur Sarayların düşüşünü izleyen karanlık dönemin ardından, Girit sanatı, İÖ VIII yy'dan VII, yy'ın sonuna kadar süren parlak bir rönesans hareketi yaşadı Nüfus iç kesimlere doğru çekilmiş olduğundan, o zamanların yaratı merkezleri -Knossos dışında- değişikti (Praisos, Gortyne, Prinlas) Doğu etkilerine (ida kalkanları) çok daha açık adada karmaşık taş heykelciliğinin geliştiği görülür (Auxerre'li kadın, Prlnias tanrıçaları) Yeni sphyreiaton (daha sonra ahşap bir iskeleti saran çekiçle dövme bronz) tekniğini kullanan (Dreros'un Üçlü'sü, Kandiye müzesi) bronzcular atölyelerinde kalıplar, çıkartma plakalar döktüler, tüm yunan dünyasına süslü silahlar verdiler İÖ VI yy'da Girit sanatı duraklama dönemine girdi