Fellını Federico-İtalyan Yönetmen

Fellını Federico-İtalyan Yönetmen



Federico Fellini (doğumu 1920) İtalyan sinemasının en yetenekli yönetmenlerinden biridir Gezgin bir satıcının oğlu olan Fellini, İtalya'da bir tatil kenti olan Rimini'de doğdu Gönderildiği din okullarında başarılı olamadı Asıl sevdiği sirkler ve çadır tiyatrolarıydı Resimde çok başarılıydı 1938'de gittiği Floransa'da haftalık bir mizah dergisinde çizgi roman ressamı olarak çalışan Fellini daha sonra polis oldu; öykü yazarlığı ve gazetecilik yaptı Aldo Fabrizi ile tanışması, onu sahne sanatlarıyla ilgilenmeye yöneltti Sinemayla ilgilenmesini ise, yönetmen Roberto Rossellini ile olan dostluğu sağladı 1943'te,


sonradan yönettiği filmlerdeki oyunculuğuyla uluslararası üne kavuşacak olan, Giulietta Masina ile evlendi Rossellini'nin çektiği ve İtalyan Yeni Gerçekçilik Akımı'nm ünlü filmlerinden biri olan Roma Açık Şehir' in (Roma citta apperta; 1945) senaryo çalışmalarına katılan Fellini, 1950'de yönetmen Alberto Lattuada'yla çektikleri Varyete Işıkları {Luci del Varietâ) ile yönetmenliğe geçti Fellini'nin yönetmen olarak çektiği ilk film Beyaz Şeyh'tir (Lo sceicco bianco; 1952) Başıboş gençlik yıllarından esinlenerek, Yeni Gerçekçilik'e özgü belgeci bir tutum ve sevecen bir bakışla anlattığı Aylaklar (I vitelloni; 1953) bazı eleştirmenlerce Fellini'nin başyapıtı olarak nitelendirilir 1954'te ona uluslararası ün ve ilk Oscar Ödülü'nü kazandıracak olan Sonsuz Sokakların (La Strada) çekimine başladı Sonsuz Sokaklarda, üç kişilik gezici bir cambaz topluluğunun


dokunaklı öyküsü, mizah ile hüznün, gerçek ile gerçeküstünün birbirine karıştığı bir dille anlatılır Fellini 195560 döneminde çektiği filmlerde Yeni Gerçekçilik'in başarılı örneklerini verdi 1955'te çektiği Kalpazanlar Çetesi (II bidone) ise toplumsal bir yergidir Giulietta Masina'nın başrolünü oynadığı Cabiria Geceleri (Le notti di Cabiria; 1957) ile En İyi Yabancı Film Oskar'ını aldı

Yönetmen olarak en büyük başarısını Tatlı Hayat (La dölce vita; 1960) filmiyle kazanan Fellini filmde, gazeteci Marcello'nun (Marcello Mastroianni) aristokratlar, film yıldızları, eski dostlar ve terk edilmiş sevgililer arasında geçirdiği çılgın bir gecenin öyküsünü anlatır Bu yıpranmış ilişkilerden bıkmış olan gazeteci her şeyin aldatıcı olduğunu düşünmekte, yeniden tazeliği ve saflığı aramaktadır Tatlı Hayat başı sonu olmayan ama alışılmış kalıpları kıran bir öyküdür

Fellini toplumun bunalımlarını, aksaklıklarını, ideallerin çöküşünü bundan sonraki filmlerine de damgasını vuracak, özgün bir sinema diliyle anlatır Filmlerinde çocukluk ve gençlik yıllarının anılan, annesi, teyzesi gibi yakından tanıyıp sevdiği kişiler sıkça yer alır Sekiz Buçuk (Otto e mezzo; 1963), Ruhların Giulietta'sı (Guilietta degli spiriti; 1965), Satirikon (Fellini Satyricon; 1969), Roma (Roma; 1972), Soytarılar (I clowns; 1975), Amarcord (1974), Kazanova (Casanova; 1976), Orkestra Provası (Prova d'orchestra; 1979), Kadınlar Kenti (La citta delle donne; 1980) hep, Fellini'nin kendine özgü dünyasını yansıtan filmlerdir 1983'te çektiği Ve Gemi Gidiyor (E la nava vd) I Dünya Savaşı öncesinde lüks bir yolcu gemisinde geçer Filmde toplumun çe
şitli kesimlerinden insanlar abartılı ve alaylı bir dille anlatılır 1986'da gerçekleştirdiği Ginger ve Fred'de (Ginger and Fred), yaşlı iki sanatçının bir televizyon gösterisi için yıllar sonra yeniden bir araya gelişleri yoğun bir duyarlılıkla işlenir


Son filmi Invervista'da (1987; "Röportaj") sinema dünyasını röportajlarla anlatan Fellini, 30 yıllık sinema yaşamında, senaryolarını da kendinin yazdığı pek çok filmle sinemaya anlatım açısından büyük yenilikler getirmiş, çağdaş toplumun pek çok sorununa eleştiriyi elden bırakmayan bir duyarlılıkla yaklaşmıştır