Cellını, Benvenuto (1500-1571)

Cellını, benvenuto (1500-1571)



Kuyumcu olarak yetişen İtalyan Benvenuto Cellini daha sonra heykelciliğe yöneldi 1562'de kaleme aldığı ve ilk kez 1728'de yayımlanan özyaşamöyküsü yalnızca Rönesans döneminde yaşamış büyük bir sanatçının yaptıklarıyla sınırlı değildir

Bu, insanların zayıf ve gülünç yanlarını göstermesini bilen, dönemin ahlak anlayışını ve görgü kurallarını eleştiren bir yapıttır Cellini yer yer kendini övmektenkaçınmaz ama anlatımı dürüsttür Kitap Goethe tarafından Almanca'ya çevrilmiş, daha sonra Berlioz'un Benvenuto Cellini operasına kaynaklık etmiştir Cellini'nin altın ve tunçtan döktüğü heykellerin çoğu kaybolmuş, değerli madenlerden yaptığı pek çok işi de sonradan eritilmiştir Buna karşılık kitabı, kendi dönemini en iyi anlatan bir yapıt olarak günümüze kadar gelmiştir


Cellini Floransalı bir müzisyen ve mimarın üçüncü oğludur Babası oğlunun flüt çalmayı öğrenmesini istediyse de Cellini kuyumculuğu yeğledi ve 15 yaşındayken bir ustanın yanında çalışmaya başladı Bir yıl geçmeden sokaklarda kavga çıkardığı için Floransa'dan kovulunca, Siena'ya giderek başka bir kuyumcunun yanına girdi Birkaç yıl sonra Floransa'ya dönmesine izin verildi Cellini Papa VII Clemens'in koruması altına girdi Zaman zaman Floransa ve Venedik'e geziler yaptı 1523'te Floransa'da başka bir kavgaya karışan Cellini'nin idamına karar verildi


Roma'ya kaçmayı başaran Cellini 1527'de Roma'yı yağmalayan İspanyollar'a karşı kentisavunanlar arasında yer aldı ve papa tarafından ödüllendirildi 1529'da kardeşinin katilini öldürdüğü için Roma'dan kovuldu Bundan sonraki 10 yılı İtalya'nın çeşitli yörelerine gezilerle geçti Kavgalar ve çekişmeler de yaşamından eksik olmadı
Cellini 1540'tan 1545'e kadar Fransa Kralı I François'nın koruyuculuğu altında çalıştı ve altından döktüğü en yetkin yapıtlarından bazılarını o dönemde gerçekleştirdi Bunlar arasında, I François için yaptığı mine ve altın kaplama tuzluk da vardır

Rönesans kuyumculuk sanatının özgün bir örneği olan bu tuzluk Viyana'daki Sanat Müzesi'ndedir Cellini'nin bu sırada yaptığı büyük heykellerden biri de Fontainebleau'daki sarayın girişi için hazırladığı Fontainebleau Perisi adlı tunçtan yapıttır ve Paris'teki Louvre Müzesi'nde sergilenmektedir Cellini daha sonra Paris'in önde gelen kişileriyle çatıştı ve Floransa'ya geri döndü Heykeltıraşlıktaki ünü azalmaya başlayınca yazmaya yöneldi

Özyaşamöyküsünün yanı sıra, kendisi ve sanatına ilişkin bir başka ilginç bilgi kaynağı olan Due Trattati deli'Oreficeria e della Sculturd'yı (1565; "Kuyumculuk ve Heykel Üzerine İki Deneme") yazdı

Cellini'nin günümüze kalan başlıca heykeli bugün Floransa'da bulunan, elinde Medusa' nın başını tutan tunçtan Perseus'tur Bu heykel gösterişli ve işçilik bakımından kusursuzdur New York'taki Metropolitan Sanat Müzesi'nde bulunan iki zarif kupayı da Cellini' nin yaptığı sanılmaktadır