Baal-efendi-tanrı

Baal-efendi-tanrı


Kenanlılar ve Fenikeliler'in taptıkları birçok tanrı için kullanılan addır Baal sözcüğü efendi anlamına gelir Eskiçağlarda Arabistan'dan Suriye'ye kadar uzanan topraklarda yaşayan Sami topluluklarının tanrılarına Baal adı verilirdi Bazı Baal'ler tarlaların ve koyun ağıllarının tanrılarıydı Onlara bolluk ve bereket için dua edilir ve hasat mevsiminin ilk ürünleri heykellerine sunulurdu

Kentlerin tanrıları olan öbür Baaller için Sur, Sayda ve Kartaca'da tapınaklar yapılmıştı Kartacalı fatihler Hannibal ve Hasdrubal'in adlarının sonundaki bal eki burdan gelir Tek tanrıya inanan Yahudiler, Baal'lere tapan topluluklarla bir arada yaşarlardı Bu yüzden Yahudiler arasında da Baal'lere tapma sıklıkla görülürdü Peygamber İlyas ve daha sonra gelen peygamberler, Baal'e tapma törenlerine son verdiler Kısa bir süre sonra da, Persler zamanında bu Sami dini yok oldu


Sineklerin Efendisi anlamına gelen Baalzebub ya da Beelzebub Tevrat'ta sözü edilen bu tanrılardan biridir İngiliz şair John Milton, Paradise Lost (1667; Kayıp Cennet) adlı uzun şiirinde Beelzebub'u, şeytanla birlikte cennetten kovulan kötü meleklerden biri olarak anlatmıştır John Bünyan'ın Hac Yolunda (Pilgrim's Progress; 1678) adlı yapıtında da Beelzebub, hac yolundaki Hıristiyanlar'ı oklarıyla öldürmek üzere bekleyen bir iblistir