Bremen Mızıkacıları

Bremen Mızıkacıları



Bir zamanlar Bremen kentinin yakınlarında bir çiftlik varmış Bu çiftlikte türlü türlü hayvanlar yaşarmış Tavuklar, kuzular, inekler, kazlar ve bir de eşek varmış Eşek çiftliğin en çalışkan hayvanıymış Gel zaman git zaman eşek ihtiyarlamış Eskisi gibi çalışamaz olmuş Çiftlik sahibi de artık işe yaramıyor diyerek, onu satmak istemiş Eşeği almak isteyen bir adam çıkagelmiş Gelen adamı eşeğin gözü tutmamış Kötü kalpli birisine benziyormuş

Eşek çiftlikten kaçmaya karar vermiş Bir gece bütün çiftlik hayvanları uykudayken, çiftlikten gizlice ayrılmış Nereye gideceğini bilmiyormuş Saatlerce yürümüş Biraz dinlenmeye karar vermiş Bir ağacın altında ağlayan bir köpek görmüş
Köpeğe:
- Niye ağlıyorsun köpek kardeş? Diye sormuş

] Köpek:
- Ben bu yakınlarda bir ailenin evini koruyordum Ama artık ihtiyarladım Gözlerim de pek iyi görmüyor Eskisi gibi bekçilik yapamıyorum diye sahibim beni evden kovdu, demiş

"Eşek de köpeğe kendi başından geçenleri anlatmış Arkadaş olmaya karar vermişler Geceyi ağacın altında uyuyarak geçirmişler Sabahleyin birlikte yola koyulmuşlar Dağlar, dereler aşmışlar Derken önlerine bir kedi çıkmış
Kedi de çok üzgün görünüyormuş
Merak içinde sormuşlar:
- Kedi kardeş neden böyle üzgünsün?
Kedi gözyaşları içerisinde yanıt vermiş:
- Ben bu yakınlarda bir evde yaşıyordum Evi farelerden koruylum ama artık ihtiyarladım Eskisi gibi fare tutamıyorum diye ev sahibim daha genç bir kedi alıp beni evden kovdu, diyerek sızlanmış
- O zaman gel sen de bize katıl kedi kardeş, diyerek kediyi de aralarına almışlar Beraberce yollarına devam etmişler

Eşek, köpek ve kedi artık yalnız olmadıklarına seviniyorlarmış Neşe içerisinde şarkılar söyleyerek yeniden yola koyulmuşlar Bir dere kenarında su içmek için durdukları sırada, bir dalın üzerine tüneyen horozu görmüşler
Horoz çok üzgünmüş Hep beraber horozun yanına varmışlar

Hep bir ağızdan sormuşlar:

- Horoz kardeş, niye evinden uzaktasın Üstelik de çok üzgün görünüyorsun
Horoz yanıt vermiş:

- Ben bu yakınlarda bir çiftlikte yaşıyor, sabah olunca da güneş doğar doğmaz öterek çiftlik sahiplerine, çalışma zamanlarının geldiğini haber veriyordum Ama artık ihtiyarladım Zamanında ötemiyorum diye beni kesmeye kalktılar Canımı zor kurtardım Artık yalnız kaldığım için çok üzülüyorum
Eşek, köpek ve kedi horozu da aralarına almışlar

Artık hiç birisi eskisi gibi üzgün değilmiş Eşek neşeyle anırıyor, köpek havlıyor, kedi miyavlıyor, horoz da *U! Urü! Uüül* diyerek kendi şarkılarını söylüyorlarmış
Gün neşe içerisinde geçmiş Akşam olmuş Güneş ufukta kaybolmuş Artık geceyi geçirebilecekleri bir yer aramaya başlamışlar Bu sırada uzakta ışıkları yanan bir kulübe görmüşler


Hep beraber kulübeye gitmişler Camdan içeriye bakmışlar İçeride kimsecikler yokmuş "Ne de güzel Kimsecikler yok Tam da geceyi geçirebileceğimiz bir yer* diyerek içeriye girmişler Işıkları söndürmüşler Eşek kapının önünde, köpek şöminenin başında, kedi masanın üzerinde, horoz ise yüksekçe bir yere tüneyerek başlamışlar uyumaya
Bu kulübe o civarda konaklayan azılı üç hayduta aitmiş Haydutlardan birisi kulübeye geri gelmiş Işıkların sönmüş olduğunu görüp yavaşça kapıdan içeri süzülmüş

Tam bu anda olanlar olmuş Haydutu gören horoz acı acı ötmeye başlamış Karanlıkta gözleri parıl parıl parlayan kedi haydutun üzerine atladığı gibi yüzünü gözünü tırmalamaya başlamış Köpek haydul paçasına yapıştığı gibi dişlerini geçirmiş Kapıdan çıkmaya çalışan hayduta eşek de çifteyi basıvermiş
Haydut canını zor kurtarmış
Korku içerisinde arkadaşlarının yanına koşmuş
Başına gelenleri anlatmış:

- Sakın kulübeye gitmeyin Orada bir canavar korkunç seslerle bağırıyor, sivri sivri dişleri var, kömür gibi yanan gözleri ve çok kuvvetli ayakları var Ben canımı zor kurtardım Az daha beni yiyecekti
Arkadaşlarını dinleyen haydutlar da korkudan titremeye başlamışlar Hemen orayı terkedip uzaklara kaçmışlar

Dört kafadar yeni evlerinde bir ömür boyu mutlu yaşamışlar