"Allah!" Demenin Hesabı

Abdülkadir Geylâni hazretleri bir mecliste va’z edi yordu Bir ara öylesine derin mevzulara girdi, öylesine esrarlı şeyler söyledi ki, cemaat kendinden geçer gibi oldu İşte bu sırada kubbeyi çınlatan bir ses işitildi: “Allah!” diye feryad ediyordu biri Abdülkadir Geylânî hazretleri durakladı Sonra, “Allah!” diye feryad eden adama doğru dönerek şöyle dedi:
— Allah’ın huzuruna vardığında, bu “Allah” demenin hesabını vereceksin! Kimileri anladı bunun mânâsını, kimileri de anlamayıp hayretle sordu:
— Bu nasıl iş? Allah demenin de hesabı olur mu? o izah etti durumu:
— Evet, bu “Allah!” feryadının da hesabı vardır Bakalım kalbinden mi dedi, yoksa ağzından mı? İrâdesi dışında mı oldu, yoksa bir maksada müteveccih mi?, Yani, bununla itibar kazanıp menfaat elde etmek mi var niyette? Yoksa Allah için mi?
Evet, mesele burada; İhlâsla mı attı nârayı, yoksa gösteriş için mi? Bu bakımdan zikirler ağızda kalma malı, gönüle inmeli; lafta kalmamalı, hayata inkılab etmelidir…