Tıp-Ortaçağ Tıbbı

Tıp-Ortaçağ




Tıbbıİsa'dan sonraki çağların ilk tıp okulu 4 yüzyılda, İtalya'nın bugünkü Salerno kentinde kuruldu ve önemini yüzyıllarca korudu Kız-erkek ayrımı yapmaksızın dünyanın dört bir yanından gelen öğrencilere tıp eğitimi veren bu okul, söylenceye göre, dört büyük tıp geleneğinin temsilcileri olan bir Yunanlı, bir Latin, bir Arap ve bir Yahudi'nin ortak çabalarıyla kurulmuştu Ne var ki, 4 yüzyıldan Rönesans'a kadar olan dönem bütün bilim dalları gibi tıbbı da gerçek bir duraklamanın eşiğine getirdi

Yeni gelişmeler olmadığı gibi, daha önceki kuşaklardan aktarılan bilgilerin çoğu da bu karanlık çağlarda yitip gitti Bunun en önemli nedenlerinden biri, Yunan ve Roma çağlarından kalma en önemli bilimsel çalışmaların saklandığı ünlü İskenderiye Kütüphanesi'nin İS 391'de çıkan bir ayaklanma sırasında yerle bir edilmesidir

Roma İmparatorluğu'nun çöküşü ve kilise büyüklerinin bilim karşısındaki düşmanca tutumları da bu yıkılışı hızlandırdı Böylece, eski boş inançlar yeniden bilimsel gerçeklerin yerini almaya başladı İnsanlar hastalıkların sorumluluğunu gene eskisi gibi kötü ruhlara, cinlere ve şeytana yüklediler; iyileşmek için de dualara, kutsal hac yerlerini ziyarete ve vücuttan kötü ruhları kovmak üzere kilisenin önerdiği çeşitli yöntemlere sığındılar

Sağlık açısından büyük önem taşıyan temiz içme suyu ve kanalizasyon gibi altyapı hizmetleri iyice aksadığından, Avrupa'nın giderek kirlenen kent ve kasabalarında artık büyük salgınların biri bitmeden öbürü başlıyordu Ortaçağın baskıcı Hıristiyan öğretileriyle batıda tıp yavaş yavaş gerilerken, bu alandaki öncülüğü islam dünyası üstlendi

Bu bilginlerin en büyüğü olan İbn Sina'nın (980-1037) etkisi, ortaçağla ya da doğu ülkeleriyle sınır- lanmayacak kadar derin olmuştur (bak İBN SİNA) Ortaçağ Avrupası'nda küçük de olsa bir umut ışığı yakan tek yer manastırlardı Hastalıkları tedavi etmek için manastırların bahçelerinde şifalı otlar yetiştirip ilaçlar hazırlayan keşişler, bir yandan da Galenos'un ve Arap simyacıların çalışmalarını okuyarak bilgilerini artırıyorlardı Bu keşişler ve rahibeler, hastalara ya da ölmek üzere olan yoksullara manastırların kapılarını açarak bakımlarını üstlendiler; böylece Avrupa'nın ilk hastanel eri kurulmuş oldu

İsa'dan sonraki çağların ilk tıp okulu 4 yüzyılda, İtalya'nın bugünkü Salerno kentinde kuruldu ve önemini yüzyıllarca korudu Kız-erkek ayrımı yapmaksızın dünyanın dört bir yanından gelen öğrencilere tıp eğitimi veren bu okul, söylenceye göre, dört büyük tıp geleneğinin temsilcileri olan bir Yunanlı, bir Latin, bir Arap ve bir Yahudi'nin ortak çabalarıyla kurulmuştu Ne var ki, 4 yüzyıldan Rönesans'a kadar olan dönem bütün bilim dalları gibi tıbbı da gerçek bir duraklamanın eşiğine getirdi

Yeni gelişmeler olmadığı gibi, daha önceki kuşaklardan aktarılan bilgilerin çoğu da bu karanlık çağlarda yitip gitti Bunun en önemli nedenlerinden biri, Yunan ve Roma çağlarından kalma en önemli bilimsel çalışmaların saklandığı ünlü İskenderiye Kütüphanesi'nin İS 391'de çıkan bir ayaklanma sırasında yerle bir edilmesidir Roma İmparatorluğu'nun çöküşü ve kilise büyüklerinin bilim karşısındaki düşmanca tutumları da bu yıkılışı hızlandırdı

Böylece, eski boş inançlar yeniden bilimsel gerçeklerin yerini almaya başladı İnsanlar hastalıkların sorumluluğunu gene eskisi gibi kötü ruhlara, cinlere ve şeytana yüklediler; iyileşmek için de dualara, kutsal hac yerlerini ziyarete ve vücuttan kötü ruhları kovmak üzere kilisenin önerdiği çeşitli yöntemlere sığındılar

Sağlık açısından büyük önem taşıyan temiz içme suyu ve kanalizasyon gibi altyapı hizmetleri iyice aksadığından, Avrupa'nın giderek kirlenen kent ve kasabalarında artık büyük salgınların biri bitmeden öbürü başlıyordu Ortaçağın baskıcı Hıristiyan öğretileriyle batıda tıp yavaş yavaş gerilerken, bu alandaki öncülüğü islam dünyası üstlendi Bu bilginlerin en büyüğü olan İbn Sina'nın (980-1037) etkisi, ortaçağla ya da doğu ülkeleriyle sınırlanmayacak kadar derin olmuştur (bak İBN SİNA)

Ortaçağ Avrupası'nda küçük de olsa bir umut ışığı yakan tek yer manastırlardı Hastalıkları tedavi etmek için manastırların bahçelerinde şifalı otlar yetiştirip ilaçlar hazırlayan keşişler, bir yandan da Galenos'un ve Arap simyacıların çalışmalarını okuyarak bilgilerini artırıyorlardı Bu keşişler ve rahibeler, hastalara ya da ölmek üzere olan yoksullara manastırların kapılarını açarak bakımlarını üstlendiler; böylece Avrupa'nın ilk hastanel eri kurulmuş oldu