Kısa Masal Örnekleri - Kısa Masal Örneği - Kısa Masal Örnek Yazıları

Kısa Masal Örnekleri - Kısa Masal Örneği - Kısa Masal Örnek Yazıları
Kısa Masal Örnekleri - Kısa Masal Örneği - Kısa Masal Örnek Yazıları

Bir zamanlar güzeller güzeli bir kız varmış Annesi ölünce babası yeniden evlenmiş Üvey annesi de ilk evliliğinden olan iki kızıyla birlikte gelip eve yerleşmişBu iki kız, yeni kız kardeşlerinden hiç hoşlanmamış Odasında ne var ne yoksa tavan arasına fırlatıp atmışlar Ona bir kardeş gibi davranmak şöyle dursun, bütün ev işlerini üzerine yıkmışlar Ev işleri bittikten sonra bile kızın onlarla oturmasına izin verilmiyormuş

Akşamları, mutfakta, sönmekte olan ocağın önünde duruyormuş tek başına, ellerini küllere doğru tutup ısınmaya çalışarak Bu yüzden üvey kız kardeşleri ona “Külkedisi” adını takmışlaBir gün iki kız kardeşe sarayda verilecek bir balo için davetiye gelmiş İkisi de heyecandan deliye dönmüşler Herkes Prens’in evlenmek istediğini biliyormuş ‘Bakarsın ikimizden birini seçer, belli mi olur?’ diye düşünmüşler İki kız kardeş de kendilerini mümkün olduğunca güzelleştirmek için hemen kolları sıvamışlar Fakat maalesef bu biraz zormuş, çünkü Külkedisi’nin aksine bayağı çirkinmiş her ikisi de! Balo akşamı, üvey kardeşleri gittikten sonra Külkedisi mutfakta oturmuş ve içn için ağlamaya başlamış “Neyin var, neden ağlıyorsun Külkedisi?” diye sormuş bir kadın sesi“Ben de baloya gitmek istiyordum,” demiş hıçkırarak Külkedisi “Gideceksin öyleyse,” demiş ses

Külkedisi duyduğu sese doğru dönüp bakmış, şaşkınlıktan donakalmış Güzel bir kadın duruyormuş yanı başında “Ben senin peri annenim,” demiş kadın “Şimdi kaybedecek zamanımız yok! Bana bir balkabağı getir hemen!” Külkedisi bir balkabağı getirmiş Peri annesi sihirli değneğiyle dokununca, balkabağı birdenbire altından bir fayton oluvermiş “Şimdi de altı fare…” Külkedisi altı fare bulup getirmiş, peri annesi onları hemen ata dönüştürmüş“Bir sıçan…” Onu da arabacı yapmış “Ve altı kertenkele…” Onları da faytonun arkasında koşacak altı uşağa çevirivermiş Nihayet Külkedisi’ne gelmiş sıra Peri değneğiyle bir dokununca Külkedisi’nin yırtık, pırtık giysileri nefesleri kesecek harika bir elbiseye dönmüşmüş Ayaklarında bir çift camdan ayakkabı pırıl pırıl parlıyormuş “Bir şey var yalnız,” demiş Peri “Gece yarısına kadar eve dönmelisin Saat on ikide elbisen tekrar eski giysilerine, faytonun balkabağına, atların fareye dönüşecek Prens’in bunu görmesini istemezsin herhalde? Şimdi git, dilediğince eğlen” O gece Külkedisi balonun yıldızı olmuş

Baloya katılan hanımlar (özellikle de iki üvey kız kardeşi) onun elbisesini çok beğenmişler ve terzisinin adını öğrenmek için ona yalvarmışlar Beyefendilerin hepsi onunla dans etmek için birbirleriyle yarışmışlar Prens ise götür görmez ona âşık olmuş! Ve o andan sonra hiç kimseye bu kızla dans etmek için izin verilmemiş Saatler saatleri, dakikalar dakikaları kovalamış ve Külkedisi saat tam on ikiyi vuracağı sırada evde olması gerektiğini hatırlamış “Gitme!” diye seslenmiş Prens arkasından, ama Külkedisi bir an bile durmadan koşup oradan uzaklaşmış Sokağa çaktığında elbisesi tekrar eski elbiselerine dönüşmüş Geriye kala kala camdan ayakkabıların bir teki kalmış Diğer tekini nerede kaybettiğini bilmiyormuş O gece Külkedisi uyuyana kadar ağlamış Hayatının bir daha asla o geceki kadar harika olamayacağını düşünüyormuş Ama bu doğru değilmiş Ayakkabının diğer tekini sarayın merdivenlerin de bulmuşlar Ertesi sabah Prens ev ev dolaşıp ayakkabıyı tek tek bütün genç kızlara denetmiş “Bu ayakkabının dün gece karşılaştığım güzel sahibini bulamazsam yaşayamam,” demiş

Derken Külkedisi’nin evine gelmiş Üvey kardeşleri ayakkabıyı denemişler Olmamış Ayaklarına girmemiş bile Prens çok üzgünmüş, çünkü uğramadığı sadece birkaç ev kalmış Tam oradan ayrılacakken evin hizmetçisi dikkatini çekmiş “Hanımefendi,” demiş Prens Külkedisi’ne, “bir de siz deneseniz?” “O mu deneyecek? Ne münasebet!” diye haykırmış üvey kardeşler Fakat Prens ısrar etmiş Külkedisi’nin ne kadar güzel bir kız olduğu gözünden kaçmamış Tabii ayakkabı Külkedisi’nin ayağına kalıp gibi oturmuş Prens diz çöküp Külkedisi’ne evlenme teklif ederken iki üvey kardeşe de öfke ve kıskançlıkla olanları seyretmek kalmış Külkedisi Prens’in teklifini tabii ki kabul etmiş

RAPUNZEL

Bir zamanlar bir kadınla kocasının çocukları yokmuş ve çocuk sahibi olmayı çok istiyorlarmış Gel zaman git zaman kadın sonunda bir bebek beklediğini fark etmiş
Bir gün pencereden komşu evin bahçesindeki güzel çiçekleri ve sebzeleri seyrederken, kadının gözleri sıra sıra ekilmiş özel bir tür marula takılmış O anda sanki büyülenmiş ve o marullardan başka şey düşünemez olmuş “Ya bu marullardan yerim ya da ölürüm” demiş kendi kendine Yemeden içmeden kesilmiş, zayıfladıkça zayıflamış

Sonunda kocası kadının bu durumundan öylesine endişelenmiş, öylesine endişelenmiş ki, tüm cesaretini toplayıp yandaki evin bahçe duvarına tırmanmış, bahçeye girmiş ve bir avuç marul yaprağı toplamış Ancak, o bahçeye girmek büyük cesaret istiyormuş, çünkü orası güçlü bir cadıya aitmiş
Kadın kocasının getirdiği marulları afiyetle yemiş ama bir avuç yaprak ona yetmemiş Kocası ertesi günün akşamı çaresiz tekrar bahçeye girmiş Fakat bu sefer cadı pusuya yatmış, onu bekliyormuş

“Bahçeme girip benim marullarımı çalmaya nasıl cesaret edersin sen!” diye ciyaklamış cadı “Bunun hesabını vereceksin!”

Kadının kocası kendisini affetmesi için yarvarmış cadıya Karısının bahçedeki marulları nasıl canının çektiğini, onlar yüzünden nasıl yemeden içmeden kesildiğini bir bir anlatmış

“O zaman,” demiş cadı sesini biraz daha alçaltarak, “alabilirsin, canı ne kadar çekiyorsa alabilirsin Ama bir şartım var, bebeğiniz doğar doğmaz onu bana vereceksiniz” Kadının kocası cadının korkusundan bu şartı hemen kabul etmiş

Birkaç haftasonra bebek doğmuş Daha hemen o gün cadı gelip yeni doğan bebeği almış Bebeğe Rapunzel adını vermiş Çünkü annesinin ne yapıp edip yemek istediği bahçedeki marul türünün adı da Rapunzel’miş

Cadı küçük kıza çok iyi bakmış Rapunzel oniki yaşına gelince, dünyalar güzeli bir çocuk olmuş Cadı bir ormanın göbeğinde, yüksek bir kuleye yerleştirmiş onu Bu kulenin hiç merdiveni yokmuş, sadece en tepesinde küçük bir penceresi varmış

Cadı onu ziyarete geldiğinde, aşağıdan “Rapunzel, Rapunzel! Uzat altın sarısı saçlarını !” diye seslenirmiş Rapunzel uzun örgülü saçlarını percereden uzatır, cadı da onun saçlarına tutuna tutuna yukarı tırmanırmış

Bu yıllarca böyle sürüp gitmiş Bir gün bir kralın oğlu avlanmak için ormana girmiş Daha çok uzaktayken güzel sesli birinin söylediği şarkıyı duymuş Ormanda atını oradan oraya sürmüş ve kuleye varmış sonunda Fakat sağa bakmış, sola bakmış, ne merdiven görmüş ne de yukarıya çıkılacak başka bir şey

Bu güzel sesin büyüsüne kapılan Prens, cadının kuleye nasıl çıktığını görüp öğrenene kadar hergün oraya uğrar olmuş Ertesi gün hava kararırken, alçak bir sesle “Rapunzel, Rapunzel! Uzat altın sarısı saçlarını !” diye seslenirmiş Sonrada kızın saçlarına tutunup bir çırpıda yukarı tırmanmış

Rapunzelönce biraz korkmuş, çünkü o güne kadar cadıdan başkası gelmemiş ziyaretine Fakat prens onu şarkı söylerken dinlediğini, sesine aşık olduğunu anlatınca korkusu yatışmış Prens Rapunzel’e evlenme teklif etmiş, Rapunzel’de kabul etmiş, yüzü hafifce kızararak

Ama Rapunzel’in bu yüksek kuleden kaçmasına imkan yokmuş Akıllı kızın parlak bir fikri varmış Prens her gelişinde yanında bir ipek çilesi getirirse, Rapunzel’de bunları birbirine ekleyerek bir merdiven yapabilirmiş

Her şey yolunda gitmiş ve cadı olanları hiç fark etmemiş Fakat bir gün Rapunzel boş bulunup da “Anne, Prens neden senden daha hızlı tırmanıyor saçlarıma?” diye sorunca herşey ortaya çıkmış

“Seni rezil kız! Beni nasıl da aldattın! Ben seni dünyanın kötülüklerinden korumaya çalışıyordum!” diye bağırmaya başlamış cadı öfkeyle Rapunzel’i tuttuğu gibi saçlarını kesmiş ve sonrada onu çok uzaklara bir çöle göndermiş O gece cadı kalede kalıp Prensi beklemiş Prens, “Rapunzel, Rapunzel! Uzat altın sarısı saçlarını !” diye seslenince cadı Rapunzel’den kestiği saç örgüsünü uzatmış aşağıya Prens başına neler geleceğini bilmeden yukarıya tırmanmış

Prens kederinden kendini pencereden atmış Fakat yere düşünce ölmemiş, yalnız kulenin dibindeki dikenler gözlerine batmış Yıllarca gözleri kör bir halde yitirdiği Rapunzel’e gözyaşları dökerek ormanda dolaşıp durmuş ve sadece bitki kökü ve yabani yemiş yiyerek yaşamış

Derken bir gün Rapunzel’in yaşadığı çöle varmış Uzaklardan şarkı söyleyen tatlı bir ses gelmiş kulaklarına “Rapunzel! Rapunzel!” diye seslenmiş Rapunzel, prensini görünce sevinçten bir çığlık atmış ve Rapunzel’in iki damla mutluluk göz yaşı Prensin gözlerine akmış Birden bir mucize olmuş, Prensin gözleri açılmış ve Prens görmeye başlamış Birlikte mutlu bir şekilde Prensin ülkesine gitmişler Orada halk onları sevinçle karşılamış Mutlulukları ömür boyu hiç bozulmamış