Nejat Uygur

**Şengül Şirin** · 06-06-2009

Hani bazı kişiler vardır; ellisini biraz aştımı, yerinden kalkmaya üşenirler; yaşlandıklarını "ununu eleyip, eleğini astığını" söylerler

Bir de bazı kişiler vardır ki; onlar son nefeslerini verinceye kadar genç kalırlar

Hele o kişi bir sanatçıysa, yılmadan, yorulmadan yaratıyor; topluma hizmet veriyorsa; o'nun ne eleyecek unu ne de duvara asacak bir eleği olur

Ne mutlu böyle bir insana, ne mutlu böyle bir sanatçıya sahip olan topluma!

Sanat yaşamında "yarım asır"ı devirmiş olmasına rağmen, hala sahneye yeni çıkmış bir genç dinamikliğine sahip; ununu eleyip eleğini duvara asmayanlardan biri de Nejat Uygur
Doğum tarihi10 Ağustos1927Doğum yeriKilis

Öğretmen bir annenin ve subay bir babanın üç oğlundan ortancası olan Uygur, eğitimini Anadolu'nun çeşitli bölgelerinde tamamladı İlkokulu Siirt, Ezine ve İntepe'de okudu ve bu dönemde tiyatroya müsamerelerle başladı Sarıyer, Çanakkale ve Manisa'da ortaokulu tamamladıktan sonra Güzel Sanatlar Akademisi'nin Heykel Bölümü'ne girdi ama mezun olamadı Tiyatroya profesyonel olarak 1949 yılında "Nejat Uygur Tiyatrosu" ile adım attı Nejat Uygur, düşündüğü ilk mesleğin tiyatro olmadığını belirtti:

"Benim düşündüğüm ilk meslek pilotluktu Çocukluğumda pilot olacağımı düşünürdüm Hatta hiç unutmam Manisa'da olduğumuz yıllarda, yatak çarşaflarını alıp yüksek bir yerden aşağı atlamayı planlamıştım Tecrübe pilotu olarak önce ağabeyim atladı ve ayağını kırdı Ağabeyim Zeki Ayhan Uygur, Amerika'da ünlü bir beyin cerrahı şimdi Onunla gurur duyuyorum Ağabeyim burada deniz albayıydı, ordudan ayrıldı sonra" Gençlik yıllarında Amerika'ya ulaşmak isteğiyle gemici oldu:

"Benim gençliğimde herkeste Amerika'ya gitmek gibi çok yoğun bir istek vardı Bu yüzden liman cüzdanı çıkarttım ve gemici oldum Hiç unutmam, bir Panama şilebinde çalıştım Gemide kimsenin canı sıkılmazdı Onlara fıkralar anlatır, taklitler yapardım Herkes çok gülerdi Sonra askere gittim, orada da arkadaşlarımı çok güldürürdüm Giderek insanların yüzünü güldürmek bende tutku oldu Sonra da tiyatro başladı zaten" 1943 yılında Sarıyer Halkevi'nde başladığı boksla beraber spora karşı ilgisi arttı Atletizm ve su topu yanısıra iyi bir at binicisidir[3] 1952 yılında Nejla Uygur ile hayatını birleştirdi 13 yıl süren Anadolu turneleri sürecinde sırasıyla Süheyl, Süha, Ahmet, Kemal ve Behzat adlı beş erkek çocukları dünyaya geldi Süheyl ve Behzat babalarının deyimiyle "armut ağacının dibine düştüler" ve tiyatrocu oldular
1998 yılında Kültür Bakanlığı'nca verilen Devlet Sanatçısı unvanını almıştır

Ödülleri

2007 - Altın Kelebek TV Yıldızları Yarışması "Tiyatroya Destek Yılı Özel Ödülü
2006 - Kemal Sunal Kültür Sanat Ödülü "En İyi Tiyatrocu''
1999 - 22 Avni Dilligil Tiyatro Ödülleri "Belkıs Dilligil Onur Ödülü''

06-06-2009	#1
Şengül Şirin	Nejat Uygur Hani bazı kişiler vardır; ellisini biraz aştımı, yerinden kalkmaya üşenirler; yaşlandıklarını "ununu eleyip, eleğini astığını" söylerler Bir de bazı kişiler vardır ki; onlar son nefeslerini verinceye kadar genç kalırlar Hele o kişi bir sanatçıysa, yılmadan, yorulmadan yaratıyor; topluma hizmet veriyorsa; o'nun ne eleyecek unu ne de duvara asacak bir eleği olur Ne mutlu böyle bir insana, ne mutlu böyle bir sanatçıya sahip olan topluma! Sanat yaşamında "yarım asır"ı devirmiş olmasına rağmen, hala sahneye yeni çıkmış bir genç dinamikliğine sahip; ununu eleyip eleğini duvara asmayanlardan biri de Nejat Uygur Doğum tarihi10 Ağustos1927Doğum yeriKilis Öğretmen bir annenin ve subay bir babanın üç oğlundan ortancası olan Uygur, eğitimini Anadolu'nun çeşitli bölgelerinde tamamladı İlkokulu Siirt, Ezine ve İntepe'de okudu ve bu dönemde tiyatroya müsamerelerle başladı Sarıyer, Çanakkale ve Manisa'da ortaokulu tamamladıktan sonra Güzel Sanatlar Akademisi'nin Heykel Bölümü'ne girdi ama mezun olamadı Tiyatroya profesyonel olarak 1949 yılında "Nejat Uygur Tiyatrosu" ile adım attı Nejat Uygur, düşündüğü ilk mesleğin tiyatro olmadığını belirtti: "Benim düşündüğüm ilk meslek pilotluktu Çocukluğumda pilot olacağımı düşünürdüm Hatta hiç unutmam Manisa'da olduğumuz yıllarda, yatak çarşaflarını alıp yüksek bir yerden aşağı atlamayı planlamıştım Tecrübe pilotu olarak önce ağabeyim atladı ve ayağını kırdı Ağabeyim Zeki Ayhan Uygur, Amerika'da ünlü bir beyin cerrahı şimdi Onunla gurur duyuyorum Ağabeyim burada deniz albayıydı, ordudan ayrıldı sonra" Gençlik yıllarında Amerika'ya ulaşmak isteğiyle gemici oldu: "Benim gençliğimde herkeste Amerika'ya gitmek gibi çok yoğun bir istek vardı Bu yüzden liman cüzdanı çıkarttım ve gemici oldum Hiç unutmam, bir Panama şilebinde çalıştım Gemide kimsenin canı sıkılmazdı Onlara fıkralar anlatır, taklitler yapardım Herkes çok gülerdi Sonra askere gittim, orada da arkadaşlarımı çok güldürürdüm Giderek insanların yüzünü güldürmek bende tutku oldu Sonra da tiyatro başladı zaten" 1943 yılında Sarıyer Halkevi'nde başladığı boksla beraber spora karşı ilgisi arttı Atletizm ve su topu yanısıra iyi bir at binicisidir[3] 1952 yılında Nejla Uygur ile hayatını birleştirdi 13 yıl süren Anadolu turneleri sürecinde sırasıyla Süheyl, Süha, Ahmet, Kemal ve Behzat adlı beş erkek çocukları dünyaya geldi Süheyl ve Behzat babalarının deyimiyle "armut ağacının dibine düştüler" ve tiyatrocu oldular 1998 yılında Kültür Bakanlığı'nca verilen Devlet Sanatçısı unvanını almıştır Ödülleri 2007 - Altın Kelebek TV Yıldızları Yarışması "Tiyatroya Destek Yılı Özel Ödülü 2006 - Kemal Sunal Kültür Sanat Ödülü "En İyi Tiyatrocu'' 1999 - 22 Avni Dilligil Tiyatro Ödülleri "Belkıs Dilligil Onur Ödülü'' __________________ Arkadaşlar, efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, meczuplar memleketi olamaz En doğru, en hakiki tarikat, medeniyet tarikatıdır