Geçmişten Günümüze Devam Eden Meslekler, Eskiden Yeniye Doğru Meslekler Nelerdir ?

Geçmişten Günümüze Devam Eden Meslekler, Eskiden Yeniye Doğru Meslekler Nelerdir ?
Geçmişten Günümüze Devam Eden Meslekler, Eskiden Yeniye Doğru Meslekler Nelerdir ?

Geçmişten Günümüze Devam Eden Meslekler nelerdir
Geçmişten Günümüze Eski Meslekler

Fotoğrafçı
19 yüzyılın ortalarında fotoğraf Osmanlı’ya ulaştı Resmetmenin dinen cevaz verilmediği bir toplumda fotoğraf görselliği simgeledi; zihniyet değişikliğine neden oldu Ama yine de Osmanlı’nın son dönemine kadar fotoğrafta kaçgöç hakim oldu Ayak fotoğrafçıları, dakikalıkçılar ve şipşakçılar vesikalıkta uzmanlaşmışlardı
Berber
1876’ya kadar, çarşı-pazarları, selâtin cami avlularını ve zaman zaman mahalle aralarını dört dönen berberlerin ayaklarının çıplak ve kollarının sıvalı olması gerekirdi Bu şekilde müşteri, berberin ellerinin ve ayaklarının temiz olduğunu görebilirdi Berberler ayrıca diş çekerler, sünnetçilik ve hacamatçılık yaparlardı
Tüccar
19 yüzyılda Osmanlı ekonomisinin dışa açılması, ticaret hacminin önemli ölçüde artmasına neden oldu Tüccar, doğmakta olan orta katmanların belkemiğiydi Özellikle liman kentleri, tüccar kesiminin yoğunlaştığı mekanlardı Zamanla esnaf olmaktan çıktı; Dersaadet Ticaret Odası bünyesinde toplandı
Oduncu
Osmanlı’nın temel enerji kaynağı odundu Isınmak ve ocakta yakmak için kullanılırdı Odun, civar ormanlardan katır ya da eşek sırtında getirilirdi Genellikle yaz aylarında mahzene odun istif edilir, kışa tedarikli girilirdi Çoğu oduncu orman köylerinde yaşar, kasabaya ya da şehire malını pazarlamak için inerdi
Portakalcı
Dünün İstanbul’unda portakal nadirattandı Ancak üst gelir grubu portakal tüketebilirdi Portakalın Yafa gibi uzak yörelerden gelişi, tek tek satılacak kadar değerlenmesine neden oluyordu Zamanla Anadolu’da da yetiştirilmeye başladı ve ucuzladı Demiryolu ulaşımı başlayana kadar portakal değerli meyveler arasında yer aldı
Yumurtacı
Dar gelirli Osmanlı’nın temel protein kaynağı yumurtaydı Çoğu insan yumurtasını arka bahçesinde beslediği kümes hayvanlarından temin ederdi Dünün mutfağında yumurta başköşedeydi Yumurta seyyar satıcıların da el attığı sektörlerden biriydi Zamanla buzhane yumurtaları, köy yumurtasıymış gibi pazarlanmaya başlandı
Simitçi
Günümüzde hamburgerin yerine göz diken simit, dünün “fast food”uydu Seyyar simitçi simidini ya bir çubuğa geçirir, ya orta büyüklükte bir sepete doldurur, ya da tabla üzerinde pazarlardı Üstü susamlanmış halka biçimindeki bu çörek, kent kültürünün bir parçasıydı Evden ırak çalışan insanın karın doyurmak için başvurduğu temel besin maddesiydi Eskiden Safranboluluların mesleği olarak bilinirdi
Balıkçı
Balık, kıyı kenti insanının temel besin maddelerinden biriydi Boğazın yukarı yerleşim yerleri, balıkçı köyleriydi Balıkhanede yapılan mezaddan satın alarak dükkanda yahut tahta kefelere doldurup askı ile omuzda sokak sokak dolaşıp satan ve günlük rızkını çıkaran seyyar satıcıya “tablakâr” denirdi
Sütçü
Süt, Osmanlı mutfağının olmazsa olmazıydı Hemen her evde süt kaynar; yoğurt, tereyağı ve peynir yapılırdı Pastorize şişe sütünün olmadığı bir evrede ağılı ya da damı olan ve küçük ya da büyükbaş hayvan besleyen sütçü, aynı zamanda kapı kapı dolaşarak hayvanından elde ettiği sütü pazarlardı
Nakliyeci
Nakliyeci taşıma sektörünü temsil ediyordu Ulaşımda elverdiği ölçüde su yolu tercih edilirdi Ancak ülkenin içerlek yöreleri ya da kent içi, kara taşımacılığını gerektiriyordu Arabacı esnafı, kent ekonomilerinin en güçlü loncasını oluşturuyordu Arabacı, mavnacı ve salapuryacı esnafı, İstanbul’da kent ulaşımının belkemiği durumundaydı
Kebapçı
Lokanta Osmanlı’ya ancak 19 yüzyılın ortalarında girdi O dönemde otellere “yataklı lokanta” denirdi Kebapçı, kentin ya da kasabanın işler yerlerinde dükkân önüne masa sandalye atarak müşteri celbetti Kebap yöresel özellikleriyle Osmanlı mutfağının ana mönülerinden biri oldu
Şekerci
Bayramlık akide şekerinin yanı sıra, şekerden ibikli horozlar, şekere bulanmış elmalar, kuru incir ve ceviz, çocukların gözde şeker türleriydi Seyyar şekerciler bayram günleri seyir yerlerinde gezerlerdi Diğer günler mahalle aralarında dolaşırladı Sabit şekerci dükkanlarında Safranbolulu, Geredeli, Dadaylı çıraklar çalışırdı
Süpürgeci
Ev ekonomisinde temizlik aracı süpürgeydi Günümüze oranla dünün sokaklarının toz toprağı boldu; yağışta çamur deryasına dönerdi Süpürge çer-çöpü görüntüden kaldırsa da, dünün evi günlük temizlik yapmayı gerektiriyordu Hemen her gün yerler nemlendirilir, ev süpürülür, etrafın tozu alınırdı
Dondurmacı
Seyyar dondurmacılar, Uludağ gibi uzak yörelerden getirilen kar ya da buz içinde döndürülerek buz haline getirilen limonata, şerbet ve şekerli sütü yaz aylarında pazarlarlardı Hıdrellez günü mutlaka dondurmacılar meydana çıkarlardı Limonlu, vişneli, kayısılı, çilekli ve kaymaklı türleri revaç bulurdu

Keçecilik
Kosumculuk
Hasircilik
Nalbantlik
Esanscilik
Semercilik
Kasikcilik
Sedefkarlik
Zembilcilik
Urgancilik
Tas Isciligi
Çömlekcilik