Kadın Olmak, Meğer..

Binlerce yükün altında tek off demeden gülümserdin, çocuk gözlerime Bir kez şikayet ettiğini duysaydım belki bu kadar çok hayalkırıklığı olmazdı bende Gözlerinde çok nadir gördüğüm, o kristal damlaların hep bir sebebi olurdu ama hiç bir zaman sebep "Kadın Olmak" demedin Neden demedin, neden uyarmadın beni? Neden tek başına gögüsledin ve neden şikayet etmedin sende? Neden karşı çıkmadın, sana defalarca kalkan, baba eline bile? Nerden bilirdim ki o zamanlar

Kadın olmak zor muydu, anne!



"Çalışırsın köstek olmak için yaparlar ellerinden geleni, çalışmazsın bırakmaz yakanı geçim dertleri, iyi davranırsın suistimallerin en beteri, kötü davranırsın adın olur tepeden bakan, kibirli Susarsın derler derdin ne? Konuşursun gelmez işlerine Sorarsın tek laf bulamazlar cevap vermeye, sormazsın sitem ederler duygularını sömüre sömüre

"Uzat" derler elini Uzatırsın, daha ilk tutuşta batar ellerindeki dikenleri, uzatmazsın "sen ne bilirsin, derdi kederi" Gidersin uzağa, çekersin elini, sözlerin en acısıyla kanatırlar bu defa da yüreğini Seversin sevdiğine pişman ederler, sevmezsin "sevemezsin sen hiç kimseyi" Bakmazlar senin ne hissettiğine, oyuncak olmanı isterler ellerinde Ve şiddet, sığındıkları en güçlü kale" deseydin şu an bunları yazıyor olmazdım belki de Bak işte öğrendim yaşayarak Hayatın tek başına da yaşanılabilir olduğunu savunarak Binbir yara alıp, her defasında yeniden başlayarak Bir Anka Kuşu gibi kendimi külümden defalarca yaratarak

Kadın olmak ne zormuş anne!


Ne zormuş gögüs germek hayata, ne zormuş kafa yormak yaşadıklarına Ya da yaşayamadıklarına Ne zormuş laf anlatmak başkalarına Bunca zorluklar içinde susmak düştü işte benim payıma Çok konuşanlara inat susmak, boş konuşanlara inat susmak, gerekli-gereksiz herşeye atlayanlara inat susmak Karşısında insan olduğunu unutanlara inat, öfkenin en baştan çıkarıcı halini yaşarken, elinden dilinden çıkanı bilmeyenlere inat Susuyorum anne! Sana verdiğim her söz için, yüreğime düşen her köz için, gururla bakacağım o bir çift göz için susuyorum


Benden beklenilenleri yerine getiremediğim için hep kötü olsam da, susuyorum Her geçen gün duvarlarıma bir tuğla daha ekleyerek yükseltiyor, bana verdiğin terbiyeyi sımsıkı tutuyor ve bir asker edasıyla hayatı uygun adım yürüyorum Tek silahım gözlerim ve tek kurşunum kalemim Artık gözlerimle anlatıyor, kalemimle düşünüyor, gözyaşlarımla tasdikliyorum Seni düşünüyorum ve sana yazıyorum Sen hiç aciz bir kadın olmadın anne!
Off Off Kadın olmak var ya!


Kadın olmak, meger çok

süper bir paylaşımEmeğine sağlık Gözyaşı

Çok anlamlı bir yazıTeşekkürler kardeşim