Terk Etmek Mi, Terk Edilmek Mi?

Ayrılık acısı, atlatılması uzun süren ve zor bir süreç Acaba bu dönemi atlatırken ayrılık şeklinin bir önemi var mıdır? Terk etmek mi, terk edilmek mi daha zor?
Terk Etmek Mi, Terk Edilmek Mi?


Hiçbir ilişkinin bitmesi insanı mutlu etmez Sonunda kurtulduğunu düşünen, sevinen birisini gördüğünüzde bile, bilin ki yaşadığı mutluluğa rağmen, neden o hale geldiğine dair ciddi üzüntüler geri planda çalışmaya devam ediyordur
Hepimiz bir şekilde ayrılık senaryosunun içinde bulunmuşuzdur İster çok aşık olun, isterseniz hiç umurunuzda olmayan, değersiz ve basit bir şey yaşamış olun; ayrılık aklınızın köşesinde yazılı kalır Bırakın bir insandan ayrılmayı, iki gün baktığınız kedi, köpek yavrusu bile gittiğinde içiniz sızlar
Ayrılık hikayelerini dinlerken, olaylara uzaktan baktığınızda, insan egosunun, en üzüldüğü durumlarda bile devreye girdiğini görürsünüz “Kimse beni terk etmedi, hep ben ayrıldım!” veya “Onu terk ettiğimden beri kendini toparlayamamış!” gibi cümleler, eskiyen aşkların ardından en sık söylenenlerdir
Neden bir ilişki bittiğinde terk edilmiş olmak bizi ağır yaralar? Zaman zaman ayrılığın kendisinden daha ağır bir acı olur terk edilmek İşe yaramaz, yetersiz, vasıfsız, tercih edilmemiş olma düşünceleri beynimizi doldurur sanırım Benliğimizi saran, nasıl olur da terk edilirim, kıymetimi bilemedi, ben zaten ona kaç beden büyük geliyordum cümleleri ile acımızı hafifletmeye çalışırken, içimizde gittikçe büyüyen ve patlamaya hazır hale gelmiş bir bomba ile yaşadığımızı nasıl fark edemeyiz?
Ne kadar severek bırakmış olsak da, terk ettiğimizde bu acının oranı biraz daha hafif mi olur? Aşk, dünyanın en özel duygusu olmasına rağmen, üstünlük savaşının altında ezilir mi? Her şeyi yenen bu muhteşem his, kendi egosunu yenemez mi? Kadın ve erkek arasında süren bu ezeli kavga, acaba tamamen terk etme ya da edilme olgusu üzerine kurulmuş olabilir mi?
Bu duyguları aşkın dışına taşırsak, tüm ilişki biçimleri için geçerli olmaz mı? Küçüklüğünde annesi veya babası tarafından terk edilen bir çocuk, erişkin olduğunda bu psikolojik durumu üzerinde taşımaya devam etmez mi? Hayatındaki tüm detayları yoluna sokmuş, başarılı ve para kazanan, daha ileri gidersek, şan ve şöhret sahibi bile olan bir birey olsa dahi; terk edilme psikolojisini üzerinden atmayı başaracak kaç kişi vardır?
Egolarımızdan, sosyal kimliklerimizden, sıfatlarımızdan, üzerimize yüklenmiş veya seçtiğimiz rollerden sıyrılarak bakabilsek aşka; gerçekten önemli midir kimin gittiği? İlişkiye harcanan zaman ve emek karşılığında, elinizde koca bir acı kalmışsa; aşk harcanıp gitmişse, her ayrılık ile kendinizden bir parçayı bırakmışsanız hayat tünelinde, terk etmek üzerine yapılan her söylem aslında komik değil midir?
Sen terk ettin, ben terk ettim, şimdi ikimiz de galibiz! Bir yüreği susturmanın yolu, ağlayan çocuğun eline şeker verir gibi, kendimize terk etme başarısını vermek midir? İster siz ayrılın, ister karşı taraf, herkes için tek bir gerçek vardır: Aşk kaybetmiştir!

Bazen halen daha sevmene rağmen gitmenin gerekli olduğunu söyleyenlere,sevdiğin halde gitmenin nasıl bir mantığı olabilir derdim,sonra öğrendim ki,ileride yaşayacağın acı bugünkünden çok daha fazla olacaksa az acı çekmek en güzeli,ama öğrendiğimi sandığım şey,yaptığım,sadece salaklık mış,bir nedenden dolayı korkup kendi kendinize karar vermeniz, senelerdir istediği bir şeyden sizin için zaten vazgeçtiğini öğrendiğinizde yaşattığınız acıdan fazlasını yaşarsınız,haksız yere yaşattığınız acıdan dolayı çekeceğiniz pişmanlık duygusu önemsenmeyecek birşey hiç değil,kırılan kalp belki tamir edilir ama hiçbir zaman eskisi kadar mükemmel olmaz,parçalar bir arada olsada aralardaki çatlak daima kalacak,ve siz hergün o çatlağın kendiliğinden ayrılacağı korkusuyla yaşamaya mahkum olacaksınız,demek istediğim mesele terketmek yada terkedilmek değil,bunları size yaptıran nedenlerin karşılıklı konuşularak açıklığa kavuşturulmasıdır,bırakmayı zaten göze almışsanız anlaşmazlık durumunda kaybedeceğimiz birşey olmaz ama ya anlaşabileceğimiz bir konuda kendi kendimize anlaşamayız diyip bırakırsak ve sonradan istediğimizi zaten yaptığını farkettiğimizde kendinizi pişmanlığın ve bu kadar çok değer verdiğiniz birini üzmenin verdiği acılar içerisinde bulmamız işten bile değil,hayat kısa ve boş,bu hayatta dünyaya dair tekbirşey hoş,oda size gerçekten değer veren birinin verdiği havayı sizin içinize çekmenizi sağlayacak kadar yakınınızda olması değilmidir?
O yüzden terketmek mi ya da terkedilmek mi sorusu yerine,kendi bakış açıma göre ben,nefsiniz mi,yoksa sevdiğiniz mi diyorum

Bu harika yorumundan dolayı teşekkür ederim kardeşim

Şu ana kadar ne terk ettim ne de terk edildim Tek kişi var hayatımda ve ömür boyu bir başkası olsun istemiyorum Bence insan yalnız bir kişiyi gerşekten sevebilir 2 ve 3 kişiler olduğunda artık ayrılıklar daha rahat yaşanabiliyorDeğerini kaybediyor birçok şey Umarım herkes benim gibi ilk kişide bulur mutluluğu:)

İnşallah canım KRDNZ im Allah kalbine gönlüne göre versin inşallah

ben terketmeyi deyil terkedilmeyi isterim çünkü terkettiğimde suçluluk duygusu hissetiyom

su perisi tafarından gönderildi

İnşallah canım KRDNZ im Allah kalbine gönlüne göre versin inşallah

Amin inşallah Sevgili Superisi Tüm arkadaşlarımın da herşey gönüllerince olsun inşaallah Herkes mtlu olsun, kimse kimseyi kırmasın üzmesin Hayat çok daha güzel olabilir böylece Başımıza gelen problerin sorumlusu yine insalar olmasın

teşekkürler

Ben teşekkür ederim hepinize asılOkuyan gözlerinize sağlık arkadaşlar