Almas Yıldırım

**Şengül Şirin** · 05-13-2009

Almas Yıldırım
(Yaşamı)

Elmas Yıldırım, 25 Mart 1907’de Azerbaycan’ın Gala köyünde doğdu

Babası Abdülmuhammet, anası Nisa Hanımdır

Yıldırım’dan sonra ailenin, Sona, Ziba, Abdülali, Mehmetali ve Haydar adlı 5 çocuğu daha dünyaya gelir

Yıldırım’ın göbek adı Abdülhasan’dır

Ancak, çocukluk yıllarında herkes onu, dedesinin adı dolayısıyla Almas veya Almaszade olarak tanırdı

Yıldırım’ın babası hacı Abdülmuhammet önce Şüvelan’a, oradan da Bakü’nün Çemberekent semtine göç eder

Geleceğin hürriyet ve istiklâl şairi artık ailesiyle beraber, bugün Bakü’de Gülistan Sarayı’nın yer aldığı bölgede bulunan evde yaşamaya başlar

Azerbaycan’daki kayıtlar onun asıl adının Yıldırım, soyadının ise Almaszade olduğunu göstermektedir

Türkiye’deki resmî kayıtlarda da asıl adı Yıldırım, soyadı ise Elmas olarak geçmektedir

Fakat, Türkiye’de uzun süre ‘Şengel’ soyadını da kullanmıştır

Yıldırım, 1914-1915 eğitim-öğretim yılında, Çemberekent’te bulunan 7 yıllık ‘İttihad Mektebi’nde öğrenime başlar

‘İttihad Mektebi’nde okurken güzel şiirler yazmaya başlayan şair, adı geçen okuldan Farsça’yı da öğrenerek mezun olur

Şair, daha sonra o dönemde öğretmen yetiştiren Abdulla Şaik Adına Numune Mektebi’ne girer

Burada Rusça da öğrenen Yıldırım, bugünkü adıyla Bakü Devlet Üniversitesi Şarkiyyat Fakültesi Edebiyyat Bölümü’ne kaydolur

Fakat, birkaç ay sonra, ülkesini işgal eden Sovyet yönetimi tarafından ailesinin zengin olması, esarete karşı çıkması, millî düşünceleriyle halkın hissiyatına tercüman olması vb

sebeplerle fakülteden atılır

Üniversiteden atılan Yıldırım, edebî faaliyetlerini Yaşıl Qelemler Derneği, Yaşıl Yarpaq Derneği, Azerbaycan Edebiyyatı Cemiyeti, Yıldırım olarak da bilinen Türk Edip ve Şairleri İttifaqı, Kitap Dostları Cemiyeti, Edebiyyat Cemiyeti vb

cemiyetlerin bünyesinde sürdürür

Azerbaycan’ın Sovyetler tarafından işgal edilmesini kabullenemeyen şair ve yazarların, söz konusu cemiyetler üzerindeki nüfuzunun arttığını hisseden Sovyetlerin özel donanımlı ‘Çéka/QPU [=Devlet Siyasî İdaresi] teşkilâtı çeşitli tedbirler alır

Komünist Partisi tarafından kurulan Azerbaycan Proleter Yazıçılar Cemiyeti hariç olmak üzere bütün edebî cemiyetler kapatılır

Türkçenin Tarihi, Orhun Abideleri, Anlatım Bozuklukları, Cümlenin Öğeleri, Yazım ve Noktalama, Türkoloji Makaleleri, Edebiyat Nedir?, Alfabelerimiz, Atasözleri, Bulmacalar, Edebi Sanatlar, Sınav Soruları, Kpss, Oks, Öss, Bunları Biliyor musunuz?, Özlü Sözler, Güzel Sözler, Türkçe, Edebiyat, Masallar, Destanlar, Astroloji, Roman Özetleri
Sovyetlerin kara bulutları başının üzerinde dolaşmaya başlayan şairin attığı her adım takip edilir

Rejim tarafından, Kemalcılar Türkiye’sini sevmek, Türkiye’nin çavuşluğunu yapmak, Türklere âşık olmak, istiklâlcı gençler yetiştirmek, Lâtin asıllı Türk alfabesini savunmak, millî edebiyatı devam ettirmek, ‘Vahit Türkistan Devleti kurmak istemek’ vb

sebeplerle suçlanır ve başının Sovyet çekiciyle ezileceği ilân edilir

Önce Derbent’e, sonra Kırım’a ve Aşkabat’a sürgün edilir

Aşkabat’ta kurşuna dizilme tehlikesiyle karşı karşıya kalınca eşi Ziver Hanımla beraber İran/Güney Azerbaycan üzerinden Türkiye’ye geçmeye karar verirler

Gecenin bir saatinde eşi Ziver Hanımla, üç aylık oğlu Azer’i de alıp kaçakçı deve kervanına katılır

Bir müddet sonra kervandan ayrılır

Yalnız başlarına yola devam ederler

Yollarda aç ve susuz perişan olan genç ana baba, üç aylık Azer’i bir kayanın gölgesine bırakıp gitmeyi düşünürler

Çünkü, takatları kesilmiştir

Bir defasında kundaktaki Azer’i bir kayanın dibine bırakan ana baba birkaç metre ağlayarak yürüdükten sonra geri dönüp yavrularını bağrına basarlar

İran sınırına yakın bir yerde yönlerini şaşırırlar

Artık nereye, nasıl, hangi yöne gideceklerini bilemezler

Bu çaresiz duruma düştükleri sırada beyaz elbiseli, beyaz atlı biri kişi kendilerine yol gösterir

İran’a geçerken yakalanan Yıldırım, sınır kanunlarını ihlâl etmekle suçlanarak ailesiyle birlikte tutuklanır

Burada şaire, ‘Stalin’in casusu’, ‘Bolşevik Sovyet casusu’ diye işkence yapılır

Neticede, serbest bırakılıp Meşhed’e gönderilir

Yıldırım, İran’da maddî ve manevî büyük sıkıntılar yaşar

Atatürk’ün hür Türkiyesi’ne ulaşmanın yollarını arar

Şair ailesiyle birlikte Atatürk Türkiyesi’nin Van şehrine, oradan da Elazığ’a gelir

Türkiye Cumhuriyeti, Yıldırım’a kucak açar

Hazar Gölü’nün sıcak insanları onu bağrına basar

Hazar Gölü şaire, çocukluk ve gençlik yıllarını geçirdiği Hazar Denizi’ni hatırlatır

Bunun için sık sık Hazar Gölü’nün sahiline iner, onunla dertleşip hasret gidermeye çalışır

Elmas Yıldırım, Palu’nun Karaca Bucağı/Karacabağ İlkokulu’nda vekil öğretmenlikle işe başlar

Bir süre Palu’nun Karaçor nahiyesinde yani bugün Kovancılar’a bağlı Çaybağı’nda ve şimdiki İmar İskân Müdürlüğü’nde görev yapar

Keban ve Palu ilçesi tahrirat kâtipliği görevlerinde bulunur

Bir müddet Karabegler’de yani şimdiki Arıcak’ta nahiye müdürü olarak çalışır

Daha sonra Ağın, Hankendi, Baskil’in Aydınlar beldesinde ve Elazığ Merkez ilçeye bağlı Balıbey’de Bucak Müdürü olarak görev yapar

Elmas Yıldırım 1951 yılının ortalarında Tunceli’nin Nazimiye ilçesi Dallıbahçe Bucak Müdürü olarak çalışır

Ölümünden birkaç ay önce Malatya’nın Kale Bucağı Müdürlüğüne atanır

Yıldırım’ın Bakü’nün Gala kendi’nde başlayan dünya hayatı, Malatya’nın Kale bucağında görev yaparken biter

14 Ocak 1952’de Malatya’da kirada oturduğu evinde vefat eder

Şairin naaşı, Malatya’nın Sancaktar Kabristanlığı’nda toprağa verilir

Şair, arkasında gözü yaşlı bir anneyle, çocukları Mehmet Bakühan, Odkan, Aras ve Azer’i bırakır

Ailenin bütün yükü, üniversite tahsiline başlamak üzere olan büyük oğlu Azer’in üzerinde kalır

Aileye, Malatya’nın o zamanki valisi Şefik San Beyefendi sahip çıkar ve her türlü yardımı yapar

Ölünceye kadar Türk’ün istiklâl aşkını terennüm eden Elmas Yıldırım’ın sağlığında İlk Şiirler, Dün Bugün, Dağlar Seslenirken, Azerbaycan Mânileri Azerbaycan Halk Edebiyatından Alınmış Bayatılar, Bayatılar Azerbaycan Halk Mânileri ve Boğulmayan Bir Ses adlı eserleri yayınlanmıştır

**Şengül Şirin** · 05-13-2009

Kalk Sevgilim
(Almas Yıldırım)

Kalk sevgilim, kalk da beni yola vur,
Geç kalınsa, yurt başıma çökecek

Ben artık beklemem, gün doğsun diye,
Kim bu bitmez intizârı çekecek?!

Kalk ki yollar uzun, emel uzakta,
Bu uğurda ölüm de var, tuzak da

Kalk, sevgilim, kalk da atımı gemle,
Sıcak bir öpüşle anlımı nemle,
Yeter, gün geçirdim ben bu özlemle,

Sen aldırma, dağları geçit vermezse,
Fırtınalar kopup yolumu kesse!

Kalk, sevgilim, kalk da, kuşlar ötüyor,
Gözümde bir savaş aşkı tütüyor
Kalk ki, zaman geçti, günüm bitiyor

El ne diyor bak, bu miskin duruşa,
Kollarımda güç yok mu, bir vuruşa!?

Kalk, sevgilim, ver okumu, yayımı,
Çek altıma o küheylan tayımı,
Kim o benim inkâr eden soyumu?

Hangi kuvvet büken benim kolumu,
Ben gidersem kim kesecek yolumu?!

Kalk, güzelim, kalk ta beni yola vur,
Düşünme ki kalbimde çok acı var,
Çökmem dize, vurulmazsam arkamdan,
Hâlâ bende Bozkurd’umun gücü var!

Sen aldırma, dağlar geçit vermeze,
Fırtınalar kopup yolumu kesse!…

Garip Kuşum
(Almas Yıldırım)

Garip kuşum bu gelişin nereden
Uçup geldin hangi dağdan dereden
Ben anlamam göğsündeki yaradan
Beyhudedir bende merhem arama
Merhem olsa koyarım öz yarama

Kim dost ola yarama ilişe
Bir es bulsam öz derdimi bölüşe
Gel aldanma yüzümdeki gülüşe
Dal ruhuma geçirdiğim ahi gör
Gir kalbime içten akan kanı gör

Gençlerde Ümidim Var
(Almas Yıldırım)

Sen istersen kalbimi parçala, kır, çiğne, ez,
Benim gene bu yolda tükenmez bir canım var!
Sen ölüm ol, başımda her an dolaş, her an gez,
Benim de bir gün gene sana bir isyanım var!

Hoş mu geldi sana bu, bir an için sustuğum?
Beni bu yoldan etmez, hükmünle kan kustuğum!

Ey koynunda dünyaya gelip ayak bastığım,
Damarlarımda sana vakfedilmiş kanım var!

Benim aşkım, a dostlar, ezelidir, ezelî,
Kim çalacak gönülden o sevdalı güzeli?!
Yok bir kuvvet ki, yıksın kalbimdeki emeli,
Benim ki o kurtuluş gününe imanım var!

Sen aldırma içinden yaralıyım, yaralı,
Bırak geçsin genç ömrüm fırtınalı, boralı;
Ben bilirim, sonunda çıkmam yüzü karalı,
Yurdumun gençlerine ümidim, imânım var!

Azer’in Duası
(Almas Yıldırım)

Hasret kalıp doğma yurdun nazlı müşfik kucağına,
Gözler yaşlı, boyun bükük, vatansız mı öleceğim?
Göz dikerek yâd ellerin şifa vermez ocağına,
Böyle garip, bir parçacık kefensiz mi öleceğim?

Ulu Tanrım… Günâh mı bu, bahar geldi, ben çağla-dım?
Bu bir ilin dileğidir, yâd bir söze uyduğum yok,
Dünya sevdi, ben de sevdim, eller güldü, ben ağladım

Sevdim amma dizlerine bir defa baş koyduğum yok

Tanrım

Bana çok mu gördün od savuran toprağımı?
Cennet senin, Kâbe senin, bir mezarlık yurdumu ver
Cehennemden alsın bırak dünya benim sorağım,
Bana yalnız bir içim su

baş koyacak biraz da yer

O Güzele
(Almas Yıldırım)

Hatırlar mısın ki, orda bir zaman
Seninle dileğe erdim, güzelim!…
Sen, benden yâdigâr bir şey istedin,
Koparıp kalbimi verdim, güzelim!…

Beni kabre kadar götürsün, diye,
Zehir mi katmıştın sunduğun meye?
Ben lânet okudum sensiz her şeye,
Ben her şeyde seni gördüm, güzelim!

Muğan yaylasında, Gök Mil düzünde,
Aktı kanım damla damla izinde,
Gel vefa kıl sen de bir dur sözünde,
Ben sözüm üstünde durdum, güzelim!

Kâbem oldun, mihrabına diz koydum,
Hızrım oldun, dergâhına göz koydum,
Garip düştüm, toprağına yüz koydum,
Bir sormadın, nedir derdim, güzelim?

Nere gitsem arkanda bir ahım var,
Varıp baş koymaya bir dergâhım var,
Elbetki benim de bir Allahım var…
Gün gelir hür olur yurdum, güzelim!

Almas Yıldırım

Almas Yıldırım

Cevap : Almas Yıldırım/ Şiirleri

Cevap : Almas Yıldırım/ Şiirleri

05-13-2009	#1
Şengül Şirin	Almas Yıldırım Almas Yıldırım (Yaşamı) Elmas Yıldırım, 25 Mart 1907’de Azerbaycan’ın Gala köyünde doğdu Babası Abdülmuhammet, anası Nisa Hanımdır Yıldırım’dan sonra ailenin, Sona, Ziba, Abdülali, Mehmetali ve Haydar adlı 5 çocuğu daha dünyaya gelir Yıldırım’ın göbek adı Abdülhasan’dır Ancak, çocukluk yıllarında herkes onu, dedesinin adı dolayısıyla Almas veya Almaszade olarak tanırdı Yıldırım’ın babası hacı Abdülmuhammet önce Şüvelan’a, oradan da Bakü’nün Çemberekent semtine göç eder Geleceğin hürriyet ve istiklâl şairi artık ailesiyle beraber, bugün Bakü’de Gülistan Sarayı’nın yer aldığı bölgede bulunan evde yaşamaya başlar Azerbaycan’daki kayıtlar onun asıl adının Yıldırım, soyadının ise Almaszade olduğunu göstermektedir Türkiye’deki resmî kayıtlarda da asıl adı Yıldırım, soyadı ise Elmas olarak geçmektedir Fakat, Türkiye’de uzun süre ‘Şengel’ soyadını da kullanmıştır Yıldırım, 1914-1915 eğitim-öğretim yılında, Çemberekent’te bulunan 7 yıllık ‘İttihad Mektebi’nde öğrenime başlar ‘İttihad Mektebi’nde okurken güzel şiirler yazmaya başlayan şair, adı geçen okuldan Farsça’yı da öğrenerek mezun olur Şair, daha sonra o dönemde öğretmen yetiştiren Abdulla Şaik Adına Numune Mektebi’ne girer Burada Rusça da öğrenen Yıldırım, bugünkü adıyla Bakü Devlet Üniversitesi Şarkiyyat Fakültesi Edebiyyat Bölümü’ne kaydolur Fakat, birkaç ay sonra, ülkesini işgal eden Sovyet yönetimi tarafından ailesinin zengin olması, esarete karşı çıkması, millî düşünceleriyle halkın hissiyatına tercüman olması vb sebeplerle fakülteden atılır Üniversiteden atılan Yıldırım, edebî faaliyetlerini Yaşıl Qelemler Derneği, Yaşıl Yarpaq Derneği, Azerbaycan Edebiyyatı Cemiyeti, Yıldırım olarak da bilinen Türk Edip ve Şairleri İttifaqı, Kitap Dostları Cemiyeti, Edebiyyat Cemiyeti vb cemiyetlerin bünyesinde sürdürür Azerbaycan’ın Sovyetler tarafından işgal edilmesini kabullenemeyen şair ve yazarların, söz konusu cemiyetler üzerindeki nüfuzunun arttığını hisseden Sovyetlerin özel donanımlı ‘Çéka/QPU [=Devlet Siyasî İdaresi] teşkilâtı çeşitli tedbirler alır Komünist Partisi tarafından kurulan Azerbaycan Proleter Yazıçılar Cemiyeti hariç olmak üzere bütün edebî cemiyetler kapatılırTürkçenin Tarihi, Orhun Abideleri, Anlatım Bozuklukları, Cümlenin Öğeleri, Yazım ve Noktalama, Türkoloji Makaleleri, Edebiyat Nedir?, Alfabelerimiz, Atasözleri, Bulmacalar, Edebi Sanatlar, Sınav Soruları, Kpss, Oks, Öss, Bunları Biliyor musunuz?, Özlü Sözler, Güzel Sözler, Türkçe, Edebiyat, Masallar, Destanlar, Astroloji, Roman Özetleri Sovyetlerin kara bulutları başının üzerinde dolaşmaya başlayan şairin attığı her adım takip edilir Rejim tarafından, Kemalcılar Türkiye’sini sevmek, Türkiye’nin çavuşluğunu yapmak, Türklere âşık olmak, istiklâlcı gençler yetiştirmek, Lâtin asıllı Türk alfabesini savunmak, millî edebiyatı devam ettirmek, ‘Vahit Türkistan Devleti kurmak istemek’ vb sebeplerle suçlanır ve başının Sovyet çekiciyle ezileceği ilân edilir Önce Derbent’e, sonra Kırım’a ve Aşkabat’a sürgün edilir Aşkabat’ta kurşuna dizilme tehlikesiyle karşı karşıya kalınca eşi Ziver Hanımla beraber İran/Güney Azerbaycan üzerinden Türkiye’ye geçmeye karar verirler Gecenin bir saatinde eşi Ziver Hanımla, üç aylık oğlu Azer’i de alıp kaçakçı deve kervanına katılır Bir müddet sonra kervandan ayrılır Yalnız başlarına yola devam ederler Yollarda aç ve susuz perişan olan genç ana baba, üç aylık Azer’i bir kayanın gölgesine bırakıp gitmeyi düşünürler Çünkü, takatları kesilmiştir Bir defasında kundaktaki Azer’i bir kayanın dibine bırakan ana baba birkaç metre ağlayarak yürüdükten sonra geri dönüp yavrularını bağrına basarlar İran sınırına yakın bir yerde yönlerini şaşırırlar Artık nereye, nasıl, hangi yöne gideceklerini bilemezler Bu çaresiz duruma düştükleri sırada beyaz elbiseli, beyaz atlı biri kişi kendilerine yol gösterir İran’a geçerken yakalanan Yıldırım, sınır kanunlarını ihlâl etmekle suçlanarak ailesiyle birlikte tutuklanır Burada şaire, ‘Stalin’in casusu’, ‘Bolşevik Sovyet casusu’ diye işkence yapılır Neticede, serbest bırakılıp Meşhed’e gönderilir Yıldırım, İran’da maddî ve manevî büyük sıkıntılar yaşar Atatürk’ün hür Türkiyesi’ne ulaşmanın yollarını arar Şair ailesiyle birlikte Atatürk Türkiyesi’nin Van şehrine, oradan da Elazığ’a gelir Türkiye Cumhuriyeti, Yıldırım’a kucak açar Hazar Gölü’nün sıcak insanları onu bağrına basar Hazar Gölü şaire, çocukluk ve gençlik yıllarını geçirdiği Hazar Denizi’ni hatırlatır Bunun için sık sık Hazar Gölü’nün sahiline iner, onunla dertleşip hasret gidermeye çalışır Elmas Yıldırım, Palu’nun Karaca Bucağı/Karacabağ İlkokulu’nda vekil öğretmenlikle işe başlar Bir süre Palu’nun Karaçor nahiyesinde yani bugün Kovancılar’a bağlı Çaybağı’nda ve şimdiki İmar İskân Müdürlüğü’nde görev yapar Keban ve Palu ilçesi tahrirat kâtipliği görevlerinde bulunur Bir müddet Karabegler’de yani şimdiki Arıcak’ta nahiye müdürü olarak çalışır Daha sonra Ağın, Hankendi, Baskil’in Aydınlar beldesinde ve Elazığ Merkez ilçeye bağlı Balıbey’de Bucak Müdürü olarak görev yapar Elmas Yıldırım 1951 yılının ortalarında Tunceli’nin Nazimiye ilçesi Dallıbahçe Bucak Müdürü olarak çalışır Ölümünden birkaç ay önce Malatya’nın Kale Bucağı Müdürlüğüne atanır Yıldırım’ın Bakü’nün Gala kendi’nde başlayan dünya hayatı, Malatya’nın Kale bucağında görev yaparken biter 14 Ocak 1952’de Malatya’da kirada oturduğu evinde vefat eder Şairin naaşı, Malatya’nın Sancaktar Kabristanlığı’nda toprağa verilir Şair, arkasında gözü yaşlı bir anneyle, çocukları Mehmet Bakühan, Odkan, Aras ve Azer’i bırakır Ailenin bütün yükü, üniversite tahsiline başlamak üzere olan büyük oğlu Azer’in üzerinde kalır Aileye, Malatya’nın o zamanki valisi Şefik San Beyefendi sahip çıkar ve her türlü yardımı yapar Ölünceye kadar Türk’ün istiklâl aşkını terennüm eden Elmas Yıldırım’ın sağlığında İlk Şiirler, Dün Bugün, Dağlar Seslenirken, Azerbaycan Mânileri Azerbaycan Halk Edebiyatından Alınmış Bayatılar, Bayatılar Azerbaycan Halk Mânileri ve Boğulmayan Bir Ses adlı eserleri yayınlanmıştır

05-13-2009	#2
Şengül Şirin	Cevap : Almas Yıldırım/ Şiirleri Kalk Sevgilim (Almas Yıldırım) Kalk sevgilim, kalk da beni yola vur, Geç kalınsa, yurt başıma çökecek Ben artık beklemem, gün doğsun diye, Kim bu bitmez intizârı çekecek?! Kalk ki yollar uzun, emel uzakta, Bu uğurda ölüm de var, tuzak da Kalk, sevgilim, kalk da atımı gemle, Sıcak bir öpüşle anlımı nemle, Yeter, gün geçirdim ben bu özlemle, Sen aldırma, dağları geçit vermezse, Fırtınalar kopup yolumu kesse! Kalk, sevgilim, kalk da, kuşlar ötüyor, Gözümde bir savaş aşkı tütüyor Kalk ki, zaman geçti, günüm bitiyor El ne diyor bak, bu miskin duruşa, Kollarımda güç yok mu, bir vuruşa!? Kalk, sevgilim, ver okumu, yayımı, Çek altıma o küheylan tayımı, Kim o benim inkâr eden soyumu? Hangi kuvvet büken benim kolumu, Ben gidersem kim kesecek yolumu?! Kalk, güzelim, kalk ta beni yola vur, Düşünme ki kalbimde çok acı var, Çökmem dize, vurulmazsam arkamdan, Hâlâ bende Bozkurd’umun gücü var! Sen aldırma, dağlar geçit vermeze, Fırtınalar kopup yolumu kesse!… Garip Kuşum (Almas Yıldırım) Garip kuşum bu gelişin nereden Uçup geldin hangi dağdan dereden Ben anlamam göğsündeki yaradan Beyhudedir bende merhem arama Merhem olsa koyarım öz yarama Kim dost ola yarama ilişe Bir es bulsam öz derdimi bölüşe Gel aldanma yüzümdeki gülüşe Dal ruhuma geçirdiğim ahi gör Gir kalbime içten akan kanı gör Gençlerde Ümidim Var (Almas Yıldırım) Sen istersen kalbimi parçala, kır, çiğne, ez, Benim gene bu yolda tükenmez bir canım var! Sen ölüm ol, başımda her an dolaş, her an gez, Benim de bir gün gene sana bir isyanım var! Hoş mu geldi sana bu, bir an için sustuğum? Beni bu yoldan etmez, hükmünle kan kustuğum! Ey koynunda dünyaya gelip ayak bastığım, Damarlarımda sana vakfedilmiş kanım var! Benim aşkım, a dostlar, ezelidir, ezelî, Kim çalacak gönülden o sevdalı güzeli?! Yok bir kuvvet ki, yıksın kalbimdeki emeli, Benim ki o kurtuluş gününe imanım var! Sen aldırma içinden yaralıyım, yaralı, Bırak geçsin genç ömrüm fırtınalı, boralı; Ben bilirim, sonunda çıkmam yüzü karalı, Yurdumun gençlerine ümidim, imânım var! Azer’in Duası (Almas Yıldırım) Hasret kalıp doğma yurdun nazlı müşfik kucağına, Gözler yaşlı, boyun bükük, vatansız mı öleceğim? Göz dikerek yâd ellerin şifa vermez ocağına, Böyle garip, bir parçacık kefensiz mi öleceğim? Ulu Tanrım… Günâh mı bu, bahar geldi, ben çağla-dım? Bu bir ilin dileğidir, yâd bir söze uyduğum yok, Dünya sevdi, ben de sevdim, eller güldü, ben ağladım Sevdim amma dizlerine bir defa baş koyduğum yok Tanrım Bana çok mu gördün od savuran toprağımı? Cennet senin, Kâbe senin, bir mezarlık yurdumu ver Cehennemden alsın bırak dünya benim sorağım, Bana yalnız bir içim su baş koyacak biraz da yer O Güzele (Almas Yıldırım) Hatırlar mısın ki, orda bir zaman Seninle dileğe erdim, güzelim!… Sen, benden yâdigâr bir şey istedin, Koparıp kalbimi verdim, güzelim!… Beni kabre kadar götürsün, diye, Zehir mi katmıştın sunduğun meye? Ben lânet okudum sensiz her şeye, Ben her şeyde seni gördüm, güzelim! Muğan yaylasında, Gök Mil düzünde, Aktı kanım damla damla izinde, Gel vefa kıl sen de bir dur sözünde, Ben sözüm üstünde durdum, güzelim! Kâbem oldun, mihrabına diz koydum, Hızrım oldun, dergâhına göz koydum, Garip düştüm, toprağına yüz koydum, Bir sormadın, nedir derdim, güzelim? Nere gitsem arkanda bir ahım var, Varıp baş koymaya bir dergâhım var, Elbetki benim de bir Allahım var… Gün gelir hür olur yurdum, güzelim!