Ateşten Gömlek

Bacaklarını katbeden Peyami,dışişleriyle ilgili bir meslek seçmiştir Hatıralarını yazdığı sıralarda, kafatası da açılacak, içerde kaldığı sanılan bir kurşun aranacaktır
Ayşe, Peyami’nin uzak bir akrabasıdır İzmir’den, onunla evlendirilmek üzere İstanbul’a davet edilmiş, ama Peyami istememiştirBunun üzerine, onuruna çok düşkün olan Ayşe, bir daha hiç bir zaman Peyami’yle evlenmemeyi aklına koymuştur Nitekim bir başkasıyla evlenirAyşe’nin kardeşi Cemal subaydırHarbiye Nezaretindeki Binbaşı İhsan’la Mütareke’nin ilk zamanlarından beri çok iyi anlaşmaktadırlarPeyami’nin annesi, Şişli’deki salonuyla o günlerin kibar kadını, tanınmış kadını, sözgeçiren bir kadındır Kadınlar arasındaki propagandayı o idare eder İstanbul’da çeşit çeşit inanç, türlü türlü çalışma vardır Özellikle manda taraftarları, ülkeyi bir başka yabancı devletin boyunduruğu altına koymak için çok çalışmaktadırlar Bir gün İzmir’e Yunanlıların girdiği haberi gelir Ayşe’nin kocasını, küçük oğlunu, birçok suçsuz insanla birlikte süngülemişler, delik deşik etmişlerdir Ayşe, kalkar İstanbul’a Peyami’lere gelir
Sultanahmet meydanında büyük bir miting yapılır Mitinge kadın erkek, çoluk çocuk katılmıştır; asıl gelenler İstanbul’un arka mahalle insanlarıdır Minarelerin arasına çok büyük, siyah bayraklar asılmıştır Orada halk, ülke kurtuluncaya kadar dövüşmeye, sanki ant içmeye gelmişlerdir
Büyük toplantıdan sonra İhsan’la Cemal Anadolu’ya geçerler Peyami şiddetli bir tifoya yakalandıktan sonra, ayşe ile birlikte kağnıya atlayıp Kandıra köyünde bulunan İhsan’ın yanına giderler Bir çete kurmuşlardır Ulusal harekete karşı koymak isteyen köyleri yola getirirler Peyami’i ,dilbilgisinden yararlanmak üzere, mütercim olarak milli müdafaya verirler Ankara’ya gelir Ayşe hemşire olmuş, Eskişehir’e gitmiştir İhsan, çelikten bir insan gibi, yorulmak bilmeden didinir, çalışır Hepsi Ayşe’nin, İzmir kızının peşinde, İzmir yolunda ölmeye söz vemişlerdir Bu sıtmayla sanki üstlerine ateşten bir gömlek giymişlerdir Peyami, büyük bir uğraştan sonra kendini İhsan’ın komutası altındaki birliğe verdirir İhsan, bir akşam Peyami’ye Ayşe’yi nasıl yana yana sevdiğini anlatır İkinci İnönü Savaşı’nda alayının başında, başını kurşunlara uzatarak ölümü beklemiştir Metristepede göğsünden bir kurşun yiyerek bayıldığı an her şeyin bittiğine hükmetmiştir Çok kan kaybetmiştir Hastanede yer olmadığı için İhsan’ı bir otelde, küçük bir odaya yatırırlar Ayşe sabahları gelir, yarasını gözden geçirir, çarşaflarını değiştirir, derecesini alır İhsan, öğleye kadar hep bunun yaşamakla vakit geçirir Bir akşam, Ayşe ile, İzmir’e girecekleri günü konuşurlar İzmir’e ilk giren kendisi olmak şartıyla Ayşe’den kendisiyle evlenmesini ister Ayşe bu sözü vermeden, mantosunu kapar, kaçmaya başlar İhsan, yarasını açarak intihara teşebbüs eder Ayşe de ister istemez geri dönmek zorunda kalır
İhsan’a rastlantılar fena bir oyun oynar Hava değişimi için Ankara’ya gönderilir Orada, ihsan’ın isteğine aykırı olarak, bir amca kızını onunla evlendirmeye kalkarlar İhsan bunu kabul etmez, ama dönüşte, trene binerken amcasının kızına, onu öperek veda eder İşte kötü rastlantı burada kendini gösterir; Ayşe, bu sahneyi görmüştür İzmir’in kızı, o günden sonra İzmir’den başka hiçbir şey düşünmez olur İhsan’da yırtıcı bir savaş başlamıştır; dışından düşmanlarla içinden kendi kendisiyle savaşmaktadır İhsan, bir saldırı sırasında, tırmandığı tepenin en yüksek noktasında bir makinalı ateşiyle vurulur Peyami’nin kolları arasında hayata veda eder
Ayşe Hemşire bu saldırıda vurulanlar arasındadır Peyami, bir sedye içinde bir asker kaputu altında onu bulur Hemşire gömleği kana bulanmıştır Sol kaşının üztünden iri bir yara almıştır Hemşirenin şehit oluşu hazindir: Sıhhiye bölüğünde çalışırken komutanın şehit düştüğü haberi gelir Bunu duyar duymaz fırlar, ileri, en ileri hatta kadar koşar Yakalayamazlar Bir yop mermisi parçasının isabetiyle vurulur
Peyami, Ayşe’yi de İhsan’ı da Gökçepınarda yan yana gömdürür Niyeti İzmir’e en önce girip, bunu Gökçepınarda yatan Ayşe’ye anlatmaktır Çünkü, Peyamiye göre Ayşe hiç kimseyi sevmemiştir Onun seveceği insan, İzmir’ e ilk girecek olan insandır
Peyami’nin hatıra defteri burada biter Ameliyattan sonra, Cebeci hastanesinin iki doktoru bu konuda konuşurlar Yedek asteğmen Peyami Efendi’nin kağıtlari incelenmiştir Ne İhsan isminde bir alay komutanı bulunmuştur, ne de Ayşe adında bir hemşire Peyami’nin akrabası da bulunmamıştır Bunun üzerine iki doktor, hatıra defterindeki olayların, kafasına kurşun girmesinden ileri gelme hayaller olduğuna karar verirler