Behçet Necatigil

BEHÇET NECATİGİL

16 Nisan 1916'da İstanbul�da doğdu 13 Aralık 1979'da İstanbul'da yaşamını yitirdi Zincirlikuyu Mezarlığı�nda toprağa verildi İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü�nden mezun oldu Kars, Zonguldak liseleriyle İstanbul Kabataş Lisesi'nde öğretmenlik yaptı İstanbul Eğitim Enstitüsü�nde edebiyat dersleri verdi "Gece ve Yas" isimli ilk şiiri lise öğrenciliği yıllarında 1835'te Varlık Dergisi'nde yayınlandı


Ardından Yenilik, Yeditepe, Türk Dili, Yeni Dergi, Yeni Edebiyat, Cumhuriyet gibi dergi ve gazetelerde çıkan şiirleriyle tanındı Sekizi Knut Hamsun olmak üzere otuza yakın kitap çevirdi Radyo oyunları yazdı, edebiyat tarihiyle ilgili çalışmalar yaptı İlk şiir kitapları "Kapalıçarşı" (1945), "Çevre"nin (1951) ardından yayınlanan "Evler"de (1953) divan ve halk şiirlerini sıcak bir lirizmle bir araya getirdiği şiirleri yer alır


Bundan sonraki kitaplarında uzun dizelerle yeni bir biçem arayışına yöneldi "Yaz Dönemeci" kitabında günlük dilden ustaca yararlandığı görüldü Sonraki şiirlerinde iç dünyasından yansımalar, anımsamalar ve tedirginliklerle lirizmin özgün örneklerini verdi Son şiirlerinde geleneksel Türk şiirinin söyleyiş uygulamalarını denedi Ölümünden sonra ailesi tarafından konulan Necatigil Şiir Ödülü 1980�den beri veriliyor
ESERLERİ

ŞİİR:
Kapalı Çarşı (1945)
Çevre (1951)
Evler (1953)
Eski Toprak (1956)
Arada (1958)
Dar Çağ (1960)
Yaz Dönemi (1963)
Divance (1965)
İki Başına Yürümek (1968)
En/Cam (1970)
Zebra (1973)
Kareler Aklar (1975)
Sevgilerde (Seçme Şiirler, 1976)
Beyler (1978)
Söyleriz (1980)

DÜZYAZI:
Bile/Yazdı (1979)
Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (1960)
Edebiyatımızda Eserler Sözlüğü (1971)

RADYO OYUNLARI:
Yıldızlara Bakmak (iki oyun, 1965)
Gece Aşevi (beş oyun, 1967)
Üç Turunçlar (altı oyun, 1970)
Pencere (dört oyun, 1975)

ÖDÜLLERİ:
1957 Yeditepe Şiir Armağanı Eski Toprak ile
1964 Türk Dil Kurumu 1964 Şiir Ödülü Yaz Dönemi ile

Bütün Eserleri (1981-1984) ölümünden sonra Hilmi Yavuz ve Ali Tanyeri tarafından 7 cilt olarak hazınlanıp yayınlandı

Çeviri şiirleri de "Yalnızlık Bir Yağmura Benzer" ismiyle 1984'te yayınlandı

Behçet Necatigil (19161979) Türk şiirinde kendine özgü bir yeri olan Behçet Necatigil İstanbul'da doğdu Yüksek Öğretmen Okulu öğrencisi olarak İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nü bitirdi Kars, Zonguldak, Kabataş liselerinde, İstanbul Eğitim Enstitüsü'nde, Yıldız Teknik Okulu'nda edebiyat öğretmenliği yaptı 1972'de emekliye ayrıldı ve İstanbul'da öldü 1980'de ailesi tarafından adına bir şiir ödülü konuldu


Necatigil, ilk şiirini yayımladığı 1935'ten başlayarak aralıksız süren şiir yaşamı boyunca, sözcükleri seçerek kullandı; az sözcükle çok şey anlatmak ilkesiyle sıkı dokulu bir şiir anlayışını benimsedi Şiirlerinde, büyük kentlerde yaşamın ağır koşulları altında ezilen, geçim sıkıntısıyla kuşatılmış orta sınıf insanlarını ele aldı Bu insanları sıkıntıları, acıları, öz lemleriyle hem iç, hem dış dünyalarıyla yansıttı Kalabalıktan kaçan, ürkek, çekingen kişinin duyarlılığını şiirleştirirken kendi yaşamından kaynaklanan deneyimlerinden de yararlandı Evleri, dış dünyanın baskısı altında bunalan insanın sığınabileceği tek yer olarak çeşitli yönleriyle betimledi Toplumun dar gelirli insanlarının sığındığı park, çay bahçesi gibi ortamları buruk ve hüzünlü bir hava içinde canlandırdı Şiddetten, sahtelikten, toplumsal ilişkilerin çirkinleşmesinden duyduğu öfkenin yanı sıra hoşgörülü kişilere özgü bağışlayıcılığı ve insan sevgisiyle, şiirine ulaşılması güç bir derinlik kazandırdı

Necatigil'in Kapalı Çarşı (1945), Çevre (1951), Evler (1953), Eski Toprak (1956) kitaplarında topladığı ilk dönem şiirleri, öyküleme öğelerinin bir başka deyişle belirli bir öyküyü anlatma eğiliminin ağır bastığı, çağrışımlar uyandırmayan ürünlerdi Daha sonra öykülemeyi azaltıp, bir duyarlılığı sezdirmeyi amaçlayan daha kapalı bir şiire, yeni biçim arayışlarına yöneldi Soyutlama ve biçime sığınma eğiliminin en uç noktaya ulaştığı Kareler Aklar'da (1975) bile bir içerik şairi olma özelliğini korudu Giderek sözcükleri daha tutumlu kullanma ustalığından kaynaklanan kendine özgü tutuk söyleyişiyle tedirginliklerini, sıkıntılarını, korkularını, öfkelerini yansıttı

Necatigil, şiirlerinin yanı sıra Yıldızlara Bakmak (1965), Gece Aşevi (1967) gibi radyo oyunları ile Ebediyatımızda İsimler Sözlüğü (1960) ve Edebiyatımızda Eserler Sözlüğü (1971) adlı başvuru kitapları yazdı Edebiyatla ilgili yazılarını Bile/Yazdı (1979) adlı kitabında topladı