Aşkı Tanımaya Çalışmak

Aşık Olmak

“ Yıl 1983 Ardahan'dan Ankara'ya bir otobüs gitmekte, içinde kara kuru bir delikanlı, kazandığı okula kayıt yaptırır Aylar sonra öğrenci grupları oluşurBu öğrenci grubunda tanıdığı Tunceli'li bir kıza yakınlık duyarArkadaşlığı,dostluğu ve bir yudum çayı,alınan bir simidi onunla paylaşmanın güzelliğini tadar

Hayatında ilk kez birini sevmektedir
Sokaklarda seyyar satıcılık yapar Tutunmaya çalışır hayata, omuzlarında kocaman yükler taşısa da yüreği bir serçenin yüreği kadardır

Sevgi öyle kâğıtlara yazılmaz, bir çay bahçesinde gözlerine doyasıya bakabilmektir sevgi, yanında olmak, beklemek, özlemektir sevgi
Bu sevgi yüreklerde daha tam yeşermeden, daha anlamına uygun yaşanmadan sorunlar yaşanır
Olmaz araya önce ekonomik zorluklar, sonra inanç girer Delikanlı bir şey demeden, duygularını ve gözyaşlarını içine gömerek Ardahan'a döner

1986 yılında bir kampanya vardır2000 yılına mektup Oturur sevdiği kıza bir mektup yazar, yazdığı mektup 14 yıl sonra ona ulaşacaktır

,,,kara kız ,,,,

Ey ömrümün baharında sevdalandığım,
Nerelerdesin ?
Gözlerine mahkûm olmuştum
Gözlerin, kara zeytin tanesi,
Gözlerinki, idama giderken tesellim oldu
Kal deseydin,
Kal kara gözlüm bırakma elimi
Bir tencere kaynatacak ateşim,
Üzerinde pişireceğim aşım yoktu
Nasıl olsa bir lokma, bir hırka bulurduk
Oysa şimdi lokmalar gitmiyor boğazımdan,
Hırkalar ısıtmıyor bedenimi
Belki evlendin, çocukların oldu boyun kadar
Saçları kıvır, kıvır, gözleri zeytin karası
Eşin benim sevdiğim kadar sevdi mi seni bilemem
Annen hala güzel yemekler pişiriyor mu sevdiklerine
Baban yaşlanmıştır, saçları kar beyazı,
İnan silinmiyor akan gözyaşları,
Ve İnan ki geçmiyor zaman
Nerelerdesin…


Aradan yıllar geçer, delikanlı evlenir,
dünya tatlısı bir eşi ikide kızı olur Belki yüreğinin bir yerinde o eski sevgiliye ait izler vardır Ama eşine bağlı, çocuklarını seven bir babadır o
Bir akşam telefon çalar, arayan ağlamaklı bir sesle ben Nurten der, beni hatırladın mı?
Hatırlanmaz olur mu? ? Hiç unutulmamıştır ki
Hal, hatır sorulur, kız evlenmiş, bir çocuğu varmış Delikanlıda evlendim der, benimde iki kızım var
O ara delikanlının eşi büyük bir merakla telefonda konuşulanları dinler Elbette içinde fırtınalar kopar, ama belli etmez
Telefonu açan bayan, eşini telefona verebilir misin der Erkek şaşırır ama kıramaz, telefonu eşine verir
İki bayan bir süre konuşur Hal hatır sorar Sonra telefonu açan bayan “ ben sevdim, bir anneyi, bir kardeşi veya bir sevgiliyi değil, eşinin sıcak yüreğini, mert ve delikanlı olmasını sevdim Şimdi benimde mert ve delikanlı bir kocam var Sakın yanlış anlama ama aylar önce bir trafik kazası geçirdik Allah bana bu mektubu okumak için bir şans daha tanıdı

Yolunuz düşerse Ankara'ya beklerim Artık sadece bir arkadaşım değil, artık bir dostum olan aile var
Telefon kapandıktan sonra delikanlı gözlerinden süzülen yaşları eliyle silmeye çalışır, yanında şaşkın ve ürkek bir şekilde bekleyen eşinin yanağından öper Seni Seviyorum der


Ey felek ! Ben aşkı erken yaşta tanıdım,
Ve ben her zaman aşkım ile yaşadım
Sen her zaman yıktın aşklarımı…
Gücenme felek ! Ben seni kalleş olarak tanıdım

Ben erken yaşta başladım sevmeye,sevdikçe sevdim,
Ve ben her sevgide bin darbe birden yedim
Ulan felek ! Sen beni hep acılara ittin,
Ve sen beni acılarımla bırakıp gittin

İlk aşk çağlarımdı,gönlüm denizler misali kabarmıştı,
Nerden çıktın karşıma ? Aldın benden aşkımı…
Nice aşklar yaşadım; elemli, kederli veya neşeli,
Baktığında hepsi aynı değil mi ?
Yıktın bunların hepsini…
Son aşkıma dokunma felek!

Onunla yaşıyorum ben, gözleriyle, sözleriyle, gülüşüyle…
Ve hatta bu şehirdeki ayak izleriyle
Onu öyle seviyorum ki !
Ne olur kıskanma felek…
Dünya gözüme toz pembe olur,onu gördüğüm her anda
Onun hayali var karşımda,bağlıyım ben ona Kerem’in aşkıyla,
Bu büyük aşkımı ne olur yıkma felek !

Onu benden alamazsın,
Umutlarımı yıkamazsın,
Dünyamı karartamazsın,
Karşıma çıkma felek…