Toprak Ana Özeti CENGİZ AYTMATOV

ROMANIN KONUSU:İkinci Dünya Savaşı sırasında savaşta üç oğlunu,kocasını ve gelinini kaybedn bir kadının toprakla yaptığı söyleşiyi anlatıyor 2 ROMANIN ÖZETİ:
Tolunay genç bir köylü kızıdır ve Savankul’a aşık olur ve evlenirlerTek idealleri vardır O da kendi topraklarını sürebilecekleri kendilerine yetecek bir tarladır
Evliliğin ardından Tolunay üç erkek çocuk doğurur Bu çocuklar zamanla büyürler ve bu sırada Savankul köye ilk traktörü getirir Artık toprak daha kolay işlenmektedir Çocuklar büyüdüklerinde en büyükleri olan Kasım babası gibi biçerdövercilik yapmaya başlar Muslubeg çiftliğin komsomolunda sekreter olarak çalışyıordu En küçükleri olan Caynak şehirde okuyor,öğretmen olmaya çalışıyordu
Kasım Aliman isminde güzel bir kızla evlenmişti Hala traktörle çalışıyordu Tolunay bu halinden çok mutluydu Bundan ddaha mutlu olamayacağını düşünüyordu Günler bu şekilde gecerken bir gün savaşın patlak verdiği haberi öğrenilir Tüm köylerden orduya insanlar çağırılıyordur ve Kasım’da askere çağırılır Onun ardından Savankul ve Muslubeg’de askere giderler Evde sadece Tolunay,Aliman ve Caynak kalmıştır Artık tüm köylüler cephedeki askerler için çalışıyorlardır
Savaş sürerken Caynak da evdekilerden habersiz askere gider Savaşın sebep olduğu açlık ve sefalete köylüler zor dayanmaktadır Birgün Savankul ve Kasım’ın cephede şehit oldukları haberi gelir İki kadında bu haberle yıklırlar Bir süre sonra Caynak’ın da savaşta kaybolduğu haberi gelirYeni hayatlarında artık birer dul kadındırlar Tolunay gelini için üzülmektedir Kocasını kaybeden Aliman kendisini çok yanlız hisseder Bu arada köylerine bir çoban gelmiştirve Aliman’la bu çoban arasında bir ilişki yaşanır Aliman hamile kalır
Herşeye rağmen Tolunay gelinine sahip çıkar Aliman’ın karnını şişmesini görmemezlikten gelir Aliman bu halinden çok utanmaktadır Bir gece Aliman’ın yatağından kalktığını gören Tolunay Aliman’nın doğum yaptıpını görür Doğumda zorlanan Aliman’I kasabaya götürmeye çalışırken çocuk doğar ama Aliman ölür
3ROMANIN ANAFİKRİ:
İnsanlar dogaya ve toprağa sahip çıktıkça toprak onların rızkını verecektir
4 ROMANDAKİ OLAYLARIN VE ŞAHISLARIN DEĞERLENDİRİLMESİ:
TOLUNAY:Kitabın ana kahramanıdır Gençliğinde çok güzel ve çalışkan bir kadınmış
SAVANKUL:Kara bıyıklı esmer bir yiğit Azimli ve çalışkan
KASIM:Babasın benziyor Karısını seven iyi bir evlat
MUSLUBEG:Aabeyi gibi o da babasına benziyor Müzikten hoşlanan bir insan
CAYNAK:Daha çok annesine benziorKara gözleri var
ALİMAN:Genç,esmer bir dağ kızı
5KİTAP HAKKINDA ŞAHSİ GÖRÜŞLER:
Kitap okuyanı sıkmadan kolayca bitirilebilecek şekilde yazılmış Kitabın anafikri ve geçen olaylar birer
6 ROMANIN YAZARI HAKKINDA KISA BİLGİ:
Cengiz Törekuloviç Aytmatov 12 Aralık 1928 tarihinde Kuzeybatı Kırgızistan’da Şeker adlı bir köyde doğduBabası Törekul Aytmatov at yetiştiricisiydi Kırgızistan’a,dağlık yörelere Ekim devrimi daha yeni ulaşıyordu Yazarın çocukluk yılları sistemin yeni yeni yerleşmeye başladığı yıllararastlarGeçmişe bağlı yaşlı neslin yanında yeni düzene ayak uydurmuş genç kuşak da toplumdaki yerlerini alıyorlardı Yazar kolhoz tarlalarında çalıştıÇevresini,tabiatı,insanları o yıllarda tanımaya başladı İkinci Dünya Savaşı yıllarında bütün yetişkinler savaşta oldukları için gençlere çok iş düşüyordu Henüz on beş yaşındayken köyü Sovyetinde sekreterlik yaptı,tarım makinalarının hesaplarını tuttu Daha sonra Kazakistan’daki Cambul veterinerlik teknik okulunda okudu Ardından Frunze(bugünkü Bişgek tarım enstitüsünde okuduZooteknisyen olarak bütün ülkeyi ,Kazakistan’ı dolaştı Aynı zamanda da bir gazeteci sıfatıyla çalışıyor,sürekli gözlem yapıyordu Pek çok genç nesil mensubu gibi halkından uzaklaşmadı,insanına daha da yakınlaştı Kırgız gazetelerindeki yazıları,redaksiyon servislerinde aldığı görevler ,muhabirlik faaliyetleri onu yavaş yavaş edebi dünyaya hazırlıyorduYazarın akıcı uslubu,kurgudaki başarısı bu ön araştırmalarıyla yakından ilgilidir

Toprak Ana

(Cengiz Aytmatov)

Konu

Toprağın İnsan Hayatındaki Yeri

Özet

Yeni yıkanmış ak, pak entarisi, pamuklu kara ceketi ve beyaz yazmasıyla yolda ağır ağır ilerliyor kadın “Merhaba toprak” diye sesleniyor usulca “Merhaba Tolgunay” demek geldin Ne kadar kocamışsın Saçların ağırmış, değnekle yürüyorsun üstelik” “Evet yaşlanıyorum, bir yıl daha geçti, sende, toprak sende bir hasat geçirdin Bugün ölüleri anma günü” “İnsan doğruyu öğrenmeli, Tolgunay” Kafasıyla yüreği doğruya götürecek mi onu? Hala çocuk
Onun için, ne yapacağımı bilemiyorum, hayata küssün istemiyorum Hayatın karşısında yiğitçe dikilsin istiyorum Geçmiş olayları doğru yargılayacağını bilsem, hayatı gerektiği gibi anlıyacağımı bilsem, ona yalnız kendisini, kendi hayatının değil, başkalarını, başkalarının hayatlarını da kendimi, kendi geçmişimi de, canım toprağım senide, eski günlerimizi de anlatırdım Hayat hepimizin aynı teknede yoğurmuş, bir tek demet haline getirmiş Her insan bu öykünün anlamını kolay kolay çıkaramaz
Onu içten, yürekten anlamak için yaşamak, denemek gerekir Toprakla su, insanlar arasında eşit olarak paylaştırılırsa, bizimde kendi tarlamız olursa, bizde kendi tohumumuzu eker, kendi ekinimizi biçersek mutlu oluruz İnsan için en büyük mutluluk budur “Tolgunay, çiftçi dediğin, mutluluğu ekip biçtiğinde bulur” “Toprak, göğsünde hepimize acı çektiriyorsun; bizi mutlu kılmayacaksın, neden toprak diyorlar sana, biz neden doğduk? Biz senin çocuklarınız, toprak “Mutluluk getir bize, bizi mutlu kıl!”
Ekmek esmerdi, katıydı ama dünyada hiçbir şeyle karşılaştırılamayacak kadar tatlı bir kokusu vardı, güneş kokuyordu, taze saman kokuyordu, duman kokuyordu Bir filiz nasıl tohumdan doğarsa bir ananın mutluluğu da halkın mutluluğundan doğar Halkın hayatından uzak kalan bir anının hayatı yoktur “Sevgili toprağım benim, o günü hatırlıyor musun?””Zamanın başlangıcından beri, yüzyılların izi duruyordu içimde
Tarihin hepsi kitaplarda yazılı değildir, insanlarda tarihin hepsini bilemezler Ama benim içimdedir hepsi, bütün tarih İnsan denize benzer, derin yerleri de sığ yerleri de vardır “Söyle bana, sevgili toprak, hangi ana böyle acı çekti, hangi ana oğlunu bu kadar kısa zaman gördü?” Savaşı alt etmenin tek yolu var, bunu o zaman anladım: çarpışmak, dayanmak, yenmek Bunları başaramadığın an karşına ölüm çıkıyordu İyilik, dağlarda yollarda yaşanmaz
İnsan raslantıyla karşılaşmaz iyilikle Ancak bir başka insandan öğrenir İnsanın hayatı bir dağ yoluna benzer, iner, çıkar, uçurumların kenarından geçer Hep tek başına aşamazsın o yolu, ama herkes elini uzatırsa sana, çabucak aşarsın Hayatımız böyle işte”
Dünyadaki insanlar oğullarını, kardeşlerini, babalarını, kocalarını bizim kadar seviyorsa, bizim o gün onları beklediğimiz gibi onlarda oğullarını, kardeşlerini, babalarını, kocalarını bekliyorsa, yeryüzünde başka savaş olmaz artık” diyorum
Savaşın insanları zalim, aşağılık, aç gözlü yaptığını kim söylemiş ? Hayır, savaş, sen çizmelerinin altında insanları ezebilirsin, öldürebilirsin, yağma edebilir, yakıp yıkabilirsin, 40 yıl bile sürdürebilirsin bunu, ama insan denen yaratığın içindeki o duyguyu, o insanlık duygusunu, o sevgiyi içinden söküp atamazsın “ Toprak, toprak ana, göğsüne bastı bizi, dünyanın her köşesindeki insanları besle Anlat onlara, sevgili toprak, anlat onlara”
“ Hayır Tolgunay Sen anlat… Sen insansın Her şeyin üstündesin Her yaratıktan akıllısın Sen insansın Sen anlat İNSAN!”