İki Faktörlü Heyecan

İki Faktörlü Heyecan

Heyecanların nasıl oluştuğu konusunda Schachter ve Singer tarafından ortaya atılan

bu görüş, heyecanların iki faktörden kaynaklandığını öne sürmektedir: Fizyolojik faaliyet artışı (kalp ritminin yükselmesi, terleme, vb) ve bu aktifleşmeye ilişkin atıflar Bu iki öğe heyecanların ortaya çıkışının zorunlu ve yeterli nedenleridir Bu teori, heyecanların temelindeki atıfların büyük ölçüde dışsal olduğunu varsaymaktadır

Daha sonraki yıllarda Valins tarafından iki faktörlü heyecan teorisinin bilişsel bir versiyonu geliştirilmiştir Buna göre, fizyolojik canlanma faktörü zorunlu değildir, Önemli olan bunun olduğuna inanmaktır Buna inanan kişi, bir neden arayacaktır ve bu da, heyecana yol açacaktır

Nihayet daha yakın yıllarda Weiner, heyecanların meydana gelmesinde, atıfların yeterli olabileceği görüşünü ortaya atmıştır Ona göre başarı veya başarısızlığı yaşayan kişi, eş zamanlı olarak pozitif veya negatif genel bir heyecan hisseder Ardından durumu açıklayıcı net bir atıfta bulunur ve bu atıf, özgül bir heyecana yol açar

Sosyal psikologlar, heyecanlar ile atıflar arasındaki bağı genel olarak kabul etmekle birlikte, heyecanların atıflardan sonra mı, yoksa önce mi geldiği konusunda farklı görüştedirler