Timsahlar, Göz Yaşları Ve Biz İnsanlar

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-06-2012

Timsahlar, Göz Yaşları ve Biz İnsanlar!

Timsahların avlarını öldürüp, yerlerken, göz yaşları döktüğünü duymuşsunuzdur

Kim bilir nice insanlar, timsahların “nedamet” yani “pişmanlık” duygularıyla göz yaşları döktüğünü sanmışlardır

Ben de öyle olduğunu sanıyordum Bir göz mütehassısı hekim arkadaşım, bu göz yaşlarının “merhamet”le hiç alâkası bulunmadığını söylediğinde doğrusu çok şaşırdım

Hekim arkadaşımın anlattığına göre, timsahların göz yaşı bezleriyle tükürük bezleri aynı kanala bağlıymış

Hayvanın bünyesi yediği eti hazmetmek için tükürük salgılarken, aynı zamanda göz yaşı da üretmekteymiş

Yer yüzünde timsaha benzeyen bir varlık daha vardır ki o varlık“insan oğlu” olarak bilinir

İnsan oğlu da bir ana ceylanı öldürüp, afiyetle yedikten sonra, onun için göz yaşları dökebilen bir varlıktır

Fakat bu göz yaşları hiçbir zaman, “timsahın göz yaşlarına” benzemez

Çünkü, insanın göz yaşları çoğu kere onun kalbinden gelir

İnsanoğlu bazan kalbini dinlediği zaman, göz yaşları döker de, şeytani zekasıyla işlediği suçlara bir mazeret bulmakta hiç gecikmez

Psikoloji bilginlerinin “savunma mekanizması” dediği mekanizmalar hemen devreye girer

Çünkü biyolojik bünye, kendi içinde çelişkili olarak yaşamını devam ettiremediği gibi, zihinsel bünye de çelişki içinde yaşayamaz

Manevi hayatı zenginleşmemiş olanlar, işledikleri suçlarına hemen mazeretler aramaya başlar ve bulur

Bu yüzdendir ki nice katiller, hırsızlar ve benzeri suçlular, taşıdıkları onca vebale rağmen, rahat uyuyabilmektedir

Belki de uyku, onların vicdanlarının sesinden kaçmak için seçtikleri bir sığınak olmaktadır

Fakat uykuda bile vicdanından kaçamayanlar için, uyku “kum dolu çanak” olur

Tıpkı şairin dediği gibi;

Uyku, katillerin bile çeşmesi
Yorgan, Allahsıza kadar sığınak
Teselli pınarı, sabır memesi
Size şerbet, bana kum dolu çanak

24 Saatin, 3600 dakikası, 86400 saniyesi içinde vicdanının sesinden kaçamayanlar için sığınılacak tek bir merhamet kaynağı kalmıştır

O da her şeyi kuşatan o Yüce Kudretlinin affı ve merhametidir

İşte insan o merhamet kaynağına yöneldiği zaman savunma mekanizmaları işlemez

Günahlara kelimelerden sığınaklar bulunmaz

Çünkü onunla kelimelerle değil, gönlümüzle konuşuruz

Suç, suç olarak; günah,günah olarak görülür

Göz yaşları akıtılır

O’na yalvarılır

Aynı suçu bir daha işlememek için azmedilir

Hata ve kusurlar tamir yoluna gidilir

“Merhametim her şeyi kuşatmıştır” mânâsı hissedilir

Hayat o zaman yeniden yaşanmaya değer olur

Yüzümüze bakamadığımız aynalarda yüzümüz tekrar güzelleşmeye başlar

İşte o zaman her şey bize “Merhaba!” diyerek gülümser

Güneş, ay, bulutlar, o başı göklere değen, her şeye rağmen dimdik durmasını bilen dağlar, üzerinde yürüdüğümüz alçak gönüllü toprak, rengarenk açmış bir çiçek, yürüyen bir böcek, uçan bir kelebek sanki bizimle konuşur ve bize şöyle seslenir:

-Merhaba, insan! Kötülükten kaçıp iyiliğe yöneldiğin, erdem sahibi olduğun veya olma yolunda gayret gösterdiğin sürece sen saygıya layık bir varlıksın!

09-06-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Timsahlar, Göz Yaşları Ve Biz İnsanlar Timsahlar, Göz Yaşları ve Biz İnsanlar! Timsahların avlarını öldürüp, yerlerken, göz yaşları döktüğünü duymuşsunuzdur Kim bilir nice insanlar, timsahların “nedamet” yani “pişmanlık” duygularıyla göz yaşları döktüğünü sanmışlardırBen de öyle olduğunu sanıyordum Bir göz mütehassısı hekim arkadaşım, bu göz yaşlarının “merhamet”le hiç alâkası bulunmadığını söylediğinde doğrusu çok şaşırdım Hekim arkadaşımın anlattığına göre, timsahların göz yaşı bezleriyle tükürük bezleri aynı kanala bağlıymış Hayvanın bünyesi yediği eti hazmetmek için tükürük salgılarken, aynı zamanda göz yaşı da üretmekteymiş Yer yüzünde timsaha benzeyen bir varlık daha vardır ki o varlık“insan oğlu” olarak bilinir İnsan oğlu da bir ana ceylanı öldürüp, afiyetle yedikten sonra, onun için göz yaşları dökebilen bir varlıktır Fakat bu göz yaşları hiçbir zaman, “timsahın göz yaşlarına” benzemez Çünkü, insanın göz yaşları çoğu kere onun kalbinden gelir İnsanoğlu bazan kalbini dinlediği zaman, göz yaşları döker de, şeytani zekasıyla işlediği suçlara bir mazeret bulmakta hiç gecikmez Psikoloji bilginlerinin “savunma mekanizması” dediği mekanizmalar hemen devreye girer Çünkü biyolojik bünye, kendi içinde çelişkili olarak yaşamını devam ettiremediği gibi, zihinsel bünye de çelişki içinde yaşayamaz Manevi hayatı zenginleşmemiş olanlar, işledikleri suçlarına hemen mazeretler aramaya başlar ve bulur Bu yüzdendir ki nice katiller, hırsızlar ve benzeri suçlular, taşıdıkları onca vebale rağmen, rahat uyuyabilmektedir Belki de uyku, onların vicdanlarının sesinden kaçmak için seçtikleri bir sığınak olmaktadır Fakat uykuda bile vicdanından kaçamayanlar için, uyku “kum dolu çanak” olur Tıpkı şairin dediği gibi; Uyku, katillerin bile çeşmesi Yorgan, Allahsıza kadar sığınak Teselli pınarı, sabır memesi Size şerbet, bana kum dolu çanak 24 Saatin, 3600 dakikası, 86400 saniyesi içinde vicdanının sesinden kaçamayanlar için sığınılacak tek bir merhamet kaynağı kalmıştır O da her şeyi kuşatan o Yüce Kudretlinin affı ve merhametidir İşte insan o merhamet kaynağına yöneldiği zaman savunma mekanizmaları işlemez Günahlara kelimelerden sığınaklar bulunmaz Çünkü onunla kelimelerle değil, gönlümüzle konuşuruz Suç, suç olarak; günah,günah olarak görülür Göz yaşları akıtılır O’na yalvarılır Aynı suçu bir daha işlememek için azmedilir Hata ve kusurlar tamir yoluna gidilir “Merhametim her şeyi kuşatmıştır” mânâsı hissedilir Hayat o zaman yeniden yaşanmaya değer olur Yüzümüze bakamadığımız aynalarda yüzümüz tekrar güzelleşmeye başlar İşte o zaman her şey bize “Merhaba!” diyerek gülümser Güneş, ay, bulutlar, o başı göklere değen, her şeye rağmen dimdik durmasını bilen dağlar, üzerinde yürüdüğümüz alçak gönüllü toprak, rengarenk açmış bir çiçek, yürüyen bir böcek, uçan bir kelebek sanki bizimle konuşur ve bize şöyle seslenir: -Merhaba, insan! Kötülükten kaçıp iyiliğe yöneldiğin, erdem sahibi olduğun veya olma yolunda gayret gösterdiğin sürece sen saygıya layık bir varlıksın!