Yüzleşme

Bugün telefonla konuşmayı hiç beceremediğimi fark ettim Yüz yüze olmayınca insan karşısındakini pek iplemiyor gibi geliyor

Belki de çocukluktan gelen kötü anıların etkisiyle telefonla konuşma işini elime yüzüme bulaştırıyorum Annem ve babam çalıştığı için evde yalnız kaldığım zamanlar telefona ben bakıyordum doğal olarak Telefonu açtıktan sonra nasıl bir ses tonuyla "alo" diyorsam artık, karşıdaki beni annem sanıyordu ve başlıyordu anlatmaya "Yok teyzecim ben oğluyum kendisi şu an yok" diyince kahkahayı patlatıp, özürü giydiriyordu kısık sesle Bir de anlatılan olay örgüsünü anneme bildirmemi isteyen teyzeler vardı Zaten konuşurken rahatsız olurdum, bir de onca şeyi aklımda tutmam gerekirdi Yarım yamalak anneme aktarırdım acıyla dinlediklerimi Çoğu zaman eksik olduğu için annemden de tatlı azar işitirdim

Böyle bir çocukluk döneminden sonra ilk sevgili dönemi başladı Ödev bahanesiyle arayıp sadece sesini dinleyebiliyordum Evde tek telefon vardı ve o da salondaydı Herhangi bir sevgi sözcüğünü kullanıp sevgilim olduğunu aileme belli edemeyecek kadar utangaç sayılırdım O yüzden kullandığım kelimeleri özenle seçerdim Sonradan öğrendim ki ailem bir sevgilim olduğunu biliyormuş Sesimi olduğundan çok farklı şekilde kullanıyormuşum Utangaç, sıkılgan, nazik

Daha sonra cep telefonu dönemi başladı Devam etmekte olan dönem Aileme karşı olan utangaçlığım devam ettiği için kimle konuşursam konuşuyum odamda olmayı tercih ettim Belki sadece aileme özel bir durum değildi Telefonda konuşurken yalnız olmak beni daha rahat konuşmaya teşvik ediyordu

Zamanla çoğu kişinin aynı dertten muzdarip (mustarip olarak da kullanabilirsiniz tdk kabul eder, ben etmiyorum o ayrı) olduğunu fark ettim Uzun süre telefonla konuşan kişileri gözlemledim bir psikopat edasıyla Sonuç olarak telefonla konuşanların %70'i konuşma sırasında zorluklar yaşıyor Özellikle de yeni nesil Ev hanımlığına gönül vermiş, eve giren maaşın üçde birini telefon faturasına ödeyen, yaşı kemale ermiş bayanlarda bu sorun neredeyse hiç yok Bizler kral tv vjleri gibi kem küm ederken, bu hanım teyzeler trt spikerlerine taş çıkartan bir yetenekle, belki de oldukça gereksiz bir konuda münakaşa içine girebiliyorlar

Önemli bir randevusu yoksa öğleden önce uyanmamaya alışmış bünyem saat 13:05 dolaylarında çalan telefon sesiyle daha doğrusu titreşim sesiyle irkildi Kim ola bu saatte diye bilinçli olarak kendime soramadan ekrana baktım İzmit'ten arkadaşım Bir anlık refleksle açıverdim telefonu Uykulu ses tonuma aldırmadan derdini anlattı Bense kendime gelme çabaları içinde "evet, anlıyorum, dinliyorum" gibi tek kelimelik cümleler kurdum Bu arkadaşı zor bela başımdan savdıktan sonra yeniden uyumaya karar verdim Önceki gece yatmadan yaptığım hesaplara göre 1 saat daha uyumalıydım Kapadım gözlerimi, çektim sıcacık yorganımı üzerime Uyuyamadım

Tam kahvaltı sırasında yeniden telefon çaldı Çok yakın dostlarımdan biri olduğu için her Türk genci gibi küfrederek açtım telefonu Karşımdaki telefonla konuşma konusunda benden daha odun olduğu için zorlanmıyordum Derdini tam olarak anlatamadı ve mesajla anlatmasını istedim Yakında gösterime girecek Revep İvedik 2'ye bilet almamı istiyordu özetle

Giyinip sokağa çıktıktan sonra ilk iş bankaya uğradım Sıra beklerken yine telefonum çaldı Kalabalık olmasına rağmen anlamsız bir sessizlik vardı Kimse dedikodu yapmıyordu Tek başına bile rahat konuşamayan ben doğal olarak aramayı reddetmek zorunda kaldım Israrla devam ediyordu aramaya Biletle ilgili bir mevzu olmalıydı Yağmur yağdığı için dışarı çıkmayı gö(z)üm yemiyordu Ayrıca ya çıktığımda o tabelada benim numaram yanar ve beni göremeyen memur sırayı başkasına verirse Bunu göze alamazdım, açtım telefonu ürkek bir sesle Gereksiz bilgilerle dolu, özetle bir arkadaşın gelmeyeceğini bildiren bir aramaydı Sadece gelmeyecek demesi benim için yeterliydi ama gerekçesini açıklamaya and içmiş gibi uzattıkça uzatıyordu konuşmayı Bankadaki herkes bana bakıyordu Ses çıkaran tek canlı bendim Kızaran yüzümü, gözlerimi yukarı kaldırarak gizleyebileceğim hissine kapıldım anlamsız bir şekilde Sıra bana gelmişti ve ben hala telefon görüşmesi yapıyordum Otobüste telefonla konuşmak ayıp sayılırdı ve bende ayıplardım Peki ya bankada? Telefonla konuşurken bu tür saçma şeyleri düşünüyor ve muhabbete ayak uydurmaya çalışıyordum Memurun yanına gelince elimle telefonun ağız kısmını kapattım ve derdimi anlattım Hem memurla hem de arkadaşımla aynı anda konuşuyordum Yüzümün iyice kızardığını, diğer memurların beni ayıpladığını hissettim Anlamsız bir şekilde telefon konuşmasını devam ettiriyordum Mantıklı bir insan arkadaşına müsait olmadığını söyler ve kendisini daha sonra aramasını rica ederdi Bunu o an düşünemedim Telefonla konuşmayı beceremiyordum Yaklaşık 20 dakika süren banka maceram hayatımdaki en uzun 20 dakikalar arasına girdi

Dışarıdaki işlerimi hallettikten sonra eve döndüm Kimsecikler olmadığı için biraz eğlenmek istedim Playlistimi özenle ayarladıktan sonra son ses müzik dinlemeye başladım Bu sırada ellerim ve ağzımda boş durmuyordu Nutella yiyordum Nutella benim için o kadar özeldi ki onu sadece bir ayin ile yiyerek ödüllendirebilirdim Kulağımda 90'lardan kalma sevdiğim bir pop şarkısı, damağımda vazgeçilmez tadım, kendimden geçmeye çalışıyordum Telefon çalmaya başladı Bu ayini kimse bölemezdi ama arayan çok özel bir dostumdu Bankada yapamadığımı şimdi yapmaya karar verdim Müzik sesinden biraz uzaklaştıktan sonra telefonu açtım Ağlıyordu Saçma bir şekilde iyi olup olmadığını sordum Aynı "saçma"lıkla nerede olduğumu sordu Müzik sesini duymuş olmalıydı Telefonla konuşma özürlüsü olan ben saçmalamaya devam ederek bir cafede olduğumu söyledim Bunu söyleme amacım belkide "eh rahatsız etmeyim, kapatalım o zaman" demesiydi Ama demedi Sadece ağladı Teselli etmeye, ne olduğunu öğrenmeye çalışıyordum Ne kadar içten üzülsem de, söylediklerim hiç samimi gelmiyordu kulaklarıma Ağlamaklı sesiyle olan biteni anlatmaya başladı Klasik sevgili kavgası olduğunu anladığımda yarım bıraktığım nutellama yöneldim Omzumla telefonu kulağıma yapıştırdım ve dinlemeye devam ettim Bu sırada nutellamı yiyor ve anlamsız sesler çıkarıyordum Bir an kendimi bir filmde hisettim Ekran ortadan ikiye ayrılmış, telefon görüşmesi yapan iki genç vardı sahnede Biri ilişkisinin bitebileceğini düşünen, salya sümük ağlayan bir kız; diğeri hayatın bütün dertlerinden ağzındaki kaşık ile kurtulabileceğini düşünen gamsız bir erkek Kafamın üzerinde bir balon içerisinde beliren bu sahneyi patlattıktan sonra kendime geldim ve dostumu teselli etmeye çalıştım Mantıklı düşünüp, mantıklı konuştuğumu hissediyordum Onun ses tonundan da biraz rahatladığını hissetmeye başladım Ama yine eksik bir şeyler olduğunu anlıyordum Beceremiyordum telefon konuşmasını Şu an anlattıklarımı yüz yüzeyken, ona içten bir şekilde sarılarak anlatsam çok daha etkili olabilirdi Anlatmak istediğim çok şey vardı ama yanlış yerlerde araya giriyordum Yaklaşık 1 saat süren bu ilginç konuşmadan sonra kulağımın su içinde kaldığını ve telefonla konuşmayı hiç beceremediğimi fark ettim

Hiç öyle alaycı gözle bakma, sende çoğu zaman zorlanıyorsun telefonla konuşuyorken