Mahcûr:

MAHCÛR:

Çocukluk, sefîhlik, delilik, kölelik, bunaklık vs gibi çeşitli sebebler yüzünden malını tasarruf hakkından, kullanmaktan men edilen kimse (Bkz Hicr)

Mahcûr iki kısımdır:

1- Çocuk, deli ve maraz-ı mevt (ölüm hâlinde) bulunanlar

2- Hâkimin hükmüyle mahcûr olanlar, medyûnlar (borçlular), ma'tûhlar (bunaklar), rakîkler (köleler), eblehler (ahmaklar) ve mâcinler yâni kötü din adamlarıdır (Fetâvâ-i Hindiyye)

Çocuk kendi malını kullanmaktan mahcûr olduğu gibi, başkasına hizmet etmesi de, ancak velîsinin izni ile câiz olur (Abdülganî Nablüsî)