San Ki /İlke Veral

Doğa ile kaynaşmış insanın huzurlu hikâyesi masallarda mı kaldı?

Yaşadığımız bina yığınları gibi soğuk gerçeklerin yüzlerimize yansıdığı anlarda hayallerimizle yarattığımız bir dünya özlemi bizi umutlarımızla barışık kılmaz mı?

Acaba; dedelerimizin ninelerimizin sevgiyle anlattığı hep mutlu sonla biten içinde kıssadan hisseler barındıran ve yine hep doğanın öğreten gücünü hissettiğimiz masallarımız yeni nesillere ulaşamayacak mı?

San ki masalların gerçek olmuş…

San ki bir ağacın gövdesi gibi sarmaşıklarla donanmışsın…

San ki kelebeklerin kanadı özgürlük şarkın olmuş…

San ki deniz kabuğunun uğultusu ayın ışığını ayaklarına indirmiş…

San ki papatya falı sana hep “seviyor” demiş…

San ki bir şeker tarlasında yaramaz bir hırsız çocukmuşsun…

Ve öyle san ki düşledikçe yüzünü gülümseten masalların bitmesin