Emîn:

EMÎN:

1 Kendisine güvenilen

Şerrinden ve zarârından emîn olunmayan kimsenin, dîni, namazları, zekâtları kendisine fayda vermez (Hadîs-i şerîf-Miftâh-ul-Cenne)

Âlimler devlet adamlarına karışmadıkça ve dünyâlık peşinde olmadıkça, peygamberlerin emînleridir Dünyâlık toplamaya başlayınca hükûmet adamlarının arasına karışınca, bu emânete hıyânet etmiş olurlar (Hadîs-i şerîf-Berîka)

2 Peygamber efendimizin lakabı Peygamber olduğu bildirilmeden önce de, Kureyş kabîlesi Resûlullah'a sallallahü aleyhi ve sellem çok güvenir, inanır ve; "Muhammed-ül-emîn" derlerdi

Allahü teâlâya yemîn ederim ki, muhakkak ben gökte de emînim, yerde de (Hadîs-i şerîf-İhyâu Ulûmiddîn)

Resûl-i ekrem, hayra dâvet eden bir emîn idi (Hazret-i Ebû Bekr)

3 Vücuttaki bütün âzâlarını İslâmiyete uygun şekilde ve uygun yerlerde kullanan

Vücuttaki bütün âzâlar emânettir Bu emânetleri uygunsuz yerlerde kullanan, emîn değildir Allahü teâlâya isyân ve hıyânet etmiş olur (Süleymân bin Cezâ)