Alaeddin-İ Sabir Hayatı

Alaeddin-i Sabir Kimdir

Alaeddin-i Sabir, Hindistan evliyâsının büyüklerinden 1196 (H592)'da Rebîülevvel ayının on dokuzuncu Cumâ gecesi Hirat'ta doğdu 1291 (H690)'de vefât etti İsmi, Ali Ahmed Sâbir bin Şah Abdürrahîm'dir Mahdûm Ali Ahmed Sâbir diye tanınmıştır Lakabı Alâeddîn'dir Annesi asil bir âileye mensûbtu Ferîdüddîn-i Genc-i Şeker'in kız kardeşi olan bu hanım, 1175 (H571)'de Şah Abdürrahîm hazretleri ile evlendi Abdürrahîm Efendi, Gavs-ül-a'zam Abdülkâdir-i Geylânî'nin torunu idi Abdürrahîm Efendi, evlendikten sonra Bağdâd'dan gelen hocası Muhammed Ebü'l-Kâsım ile Hirat'a yerleşti

Alâeddîn-i Sâbir hazretlerinin annesi sık sık Peygamber efendimizi rüyâsında görürdü Alâeddîn-i Sâbir anne karnında iken bir rüyâsında Peygamber efendimiz annesine doğacak çocuğun ismini Ahmed koymasını emir buyurdular Kısa bir zaman sonra hazret-i Ali efendimiz rüyâsında annesine, ismini Ali koy dedi Her iki emre de uyarak doğumundan evvel Ali Ahmed ismi kondu Doğumundan sonra ise velîlerden biri, Alâeddîn ismi konmasını teklif etti Böylece ismine Alâeddîn de dendi

Alaeddin-i Sabir, verilen dersleri çok kısa bir zamanda öğrendi Oruç tutuyor ve mücâhede yaparak nefsini terbiye ediyordu İlim tahsilini üç senede tamamladı Tahsilini tamamladığı sırada annesi, onu dayısının yanında bırakarak, kardeşinden Hirat'a dönmek üzere izin istedi ve; "Sevgili kardeşim! Ali Ahmed'im oruç tutmayı çok sever Lütfen göz-kulak olunuz, açlıktan ölmesin Yaşarsam, on iki sene sonra geri gelip düğününü yaparız" dedi Ferîdüddîn-i Genc-i Şeker tebessüm buyurdu Kardeşinin gönlünü yapmak için, Ali Ahmed'i yanlarına çağırdı ve ona mutfağın yemek dağıtım vazîfesini verdi Kız kardeşi buna memnun oldu Sabah ve akşam namazlarından sonra, Ali Ahmed, fakirlere yemek dağıtırdı Sonra hücresine çekilir, mücâhede yâni nefse zor gelen nefsin istemediği şeyleri yapardı Yemek yiyenler, Ali Ahmed Sâbir'in vazifeyi aldığı günden beri, yemek dağıttığı hâlde kendisinin hiç yemek yediğini görmediler

Alâeddîn-i Sâbir, Ferîdüddîn-i Genc-i Şeker hazretlerine lâyık bir talebe, onun tam bir vekîli, her hâliyle kâmil bir velî idi Zâhirî ve bâtınî ilimlerde emsalsiz idi Haramlardan, şüphelilerden, dünyâya düşkün olmaktan, dünyâya düşkün olanlarla berâber bulunmaktan çok uzak, kendi hâlinde yaşayan biri idi Allahü teâlânın aşkıyla kendinden geçmiş bir hâlde bulunurdu Ettiği duâ hemen kabûl olunurdu Ağzından ne duâ çıkarsa, cenâb-ı Hak onu kabûl ederdi Yaptığı duânın kabûl edildiği hemen görülürdü Her an Allahü teâlâ ile meşgûl idi Bir an O'ndan gâfil, O'nu unutmuş olmazdı Öyle yüksek bir velî idi ki, değil insanlar, vahşî hayvanlar ve kuşlar bile hizmetine koşardı Bâzı vahşî hayvanlar gelerek, kuyruklarıyla dergâhın önünü süpürürlerdi Bunlar, olamıyacak şeyler değildir Allahü teâlâ, evliyâsından dilediğine böyle ihsânlarda bulunur Büyüklüğünü, üstünlüğünü anlıyamadığı için, kendisine îtirâz eden, bâzı insanlar oldu ise de, bunlar çeşitli hastalıklar sebebiyle, dayanılmaz acılar çekerek telef oldular Sonunda, evliyâya karşı gelmenin cezâsını dünyâda iken çekmeye başladılar Allahü teâlânın velî kullarına dil uzatan, büyüklüklerini inkâr edenlerin sonları, hep böyle felâket olmuş, ebedî felâkete sürüklenmişlerdir

Alâeddîn-i Sâbir, Allahü teâlâyı tanıyan âriflerin büyüklerinden, ilmiyle âmil, fazîletler sâhibi, evliyâlık yolunda çok yüksek mertebelere ulaşmış bir zât idi Zamânında bulunan evliyânın baş tâcı, hakîkati arayanların yol göstericisi, zamânın süsü idi

Alâeddîn Sâbir'in vefâtından sonra talebeleri ve kendisini sevenler, her sene, vefâtının sene-i devriyyesinde kabri yanında toplanırlar, mübârek rûhuna okurlar, büyüklüğünü, kerâmetlerini, kıymetli sözlerini anlatarak eski günlerini yâd ederlerdi Böylece yeni tanıyanların muhabbetleri artardı Bu sâyede, her sene Mahdûm Sâbir'in türbesi yanında binlerce insan toplanır Onun rûhâniyetinden istifâde ederlerdi