Ahmed Abdülhak Radulevi Hayatı

Ahmed Abdülhak Radulevi Kimdir

Ahmed Abdülhak Radulevi Hindistan'ın büyük velîlerindendir Radul şehrinde dünyaya geldi1433 senesinde Radul şehrinde vefât etti Hayâtını ve hâllerini İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin babasına hocalık eden Kutb-i Âlem Abdülkuddüs Nûr-ül-Ayn isimli eserinde topladı

Ahmed Abdülhak Radulevi yedi yaşında geceleri kalkıp namaz kılmaya başladı Annesine görünmeden gece kalkar namaz kılardı Annesi namazını bitirmeden, o yine yerine gelirdi Annesi, onun bu hâlinden, on iki yaşına gelince haberi oldu Yavrusuna olan şefkat ve muhabbetinden, onun bu yaşta uykusuz kalmasına gönlü râzı olmadı Ama geleceğin büyük velîsinde, Allah sevgisi ağır basıyordu Rabbini seven için, O'na ibâdet etmekten daha tabiî ne olabilirdi Annesinin bu hâline üzülüp, evden ayrıldı Dehli'de ilim öğrenmek ve öğretmekle meşgûl olan ağabeyi Takiyyüddîn'in yanına gitti Ondan, ilim öğretmesini istedi O da herkesin okuduğu ilimleri öğretmeye başladı Ağabeyi Takiyyüddîn, onu Dehli'nin ileri gelen âlimlerinin yanına götürdüSonra kendi hâlinde ibâdet etmeye başladı Seneler geçti Ağabeyi Takıyyüddîn, onu evlendirmek istedi ise de buna râzı olmadı Ağabeyi ısrâr edince, kız tarafına gidip; "Bana kızınızı vermeyin" dedi Hasta olduğunu söyledi Evlenmedi

Ahmed Abdülhak Radulevi çok sıkı riyâzet ve mücâhede çekmekle berâber,derecesinin yükselmediğini görmüştü Yol gösteren bir Allah adamı olmadan riyâzet, nefsin istediklerini yapmayarak ve mücâhede, nefsin istemediklerini yaparak maksada erişilemeyeceğini anladı Bir süre sonra Pâni-püt şehrine gitmesi, orada, Celâleddîn Pâni-pütî'nin sohbet ve hizmetinde bulunması kalbine ilhâm edildi Buna çok sevindi Bu sevinç ile, acele yola çıktı Celâleddîn, keşf yoluyla onun gelmekte olduğunu anladı Talebelerine; "Çeşitli yemekler bulunan bir sofra hazırlayın! Meyveler, tatlılar ve şerbetler koyun, kapının önüne atlar çıkarın, fazîletli bir misâfirimiz geliyor Onu karşılayın!" buyurdu Emir yerine getirildi Sofra hazırlandıktan bir iki dakika sonra, Ahmed Abdülhak geldi Kapıda çok gösterişli karşılamayı, içeri girince sofrayı gördü Üzerinde lezzetli yemekler, çeşit çeşit meyveler bulunan sofrayı görünce, düşünceye daldı Burasını umduğu gibi bulamamıştı Hayret içinde kaldı Aradığı yerin burası olmadığını zannetti Celâleddîn-i Pâni-pütî ona hiçbir şey söylemedi O, olduğu yerden adımını ileri atmayıp, geri döndü Bilmediği bir istikâmete doğru şuursuzca akşama kadar gitti Bilmediği bir şehre yaklaştı Yolunu kaybettiğini zannediyordu İlk rastladığı kimseye; "Bu hangi şehirdir?" diye sordu O; "Pâni-püt şehridir" dedi Bu cevâba pekçok şaşırdı Çünkü, Pâni-püt şehrinden ayrılalı saatler olmuştu

Celâleddîn Pâni-pütî hazretlerinin huzûruna varıp, affını dileyecektiDaha sonra Kutb-i Rabbânî onu evine götürdü Daha önceki gibi mükellef bir sofra donattı Berâberce yemek yediler Bundan sonra Kıdvet-ül-Evliyâ'nın kalbine gelen vesveseler kayboldu Hayır diyecek, îtirâz edecek hiç bir şeyi kalmadı Hocasının emrine tam teslim oldu Tekrar riyâzet ve mücâhedeye başladı Tam terbiyeye alındı Kısa zamanda icâzet almakla şereflendi Hilâfet hırkası giyip, insanlara doğru yolu göstermek için, hocası tarafından memleketine gönderildi

Kutb-i Rabbânî, Abdülhak'a çok duâ etti ve; " Allahü teâlâdan istedim ki, bu silsile senden devâm etsin ve bütün âlem senin mârifet nûrun ile aydınlansın Bu nûr, kıyâmete kadar devâm etsin" buyurdu Allahü teâlâ, Kutb-i Rabbânî'nin duâsını kabûl eyledi Gerçekten Çeştiyye'nin Sâbirî kolunun silsilesi, Kıdvet-ül-Evliyâ Ahmed Abdülhak Radulevî'nin evlâtları ve talebeleri vâsıtasıyla devâm etti İçlerinde öyleleri yetişti ki, giden oka işâret etse geri döner, dağa emretseler yerinden oynardı Bunlardan oğlu Ârif, torunu Muhammed bin Ârif, talebesi Muhammed Bessan, Abdülkuddüs, Kutb-i Âlem Kenkûhî bin İsmâil Hanefi ve Kutb-i Âlem'in talebesi İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin babası Abdülehad, zamanlarının yüksek âlim ve ârifi, kâmil zâtları idiler

Evinde Azîz isminde bir çocuk dünyâya geldi Doğduğu zaman, orada bulunanların hepsinin duydukları "Hak" lafzını söyledi Ondan çok hârikalar görüldü İnsanlar, hep bu çocuktan konuşmaya başladılar Ahmed Abdülhak kabristana gitti Bir yerde durdu ve; "Burası Azîz'in kabri olur" dedi Sonra çocuk hastalandı ve iki-üç gün içinde vefât etti Söylediği yere defnedildi

Onun ve talebelerinin zikri, çoğu zaman "Hak" idi Talebeleri hep "Hak" sözü ile can verirlerdi