İki Küçük Çocuktuk Seni Sevdiğimde

İki küçük çocuktuk seni sevdiğimde
Akşam ezanları getirirdi ayrılığı,
Oyun, babalarımız işe gittiğinde başlardı
Evcilik oynardık
Yıkı, dökük duvarların altında kalmış, harabe aşkların gölgesinde
Ben öğretmen olurdum, sen hemşire yada evde çocuklarına bakan tatlı bir anne
Bahçe de oynadığımız oyunlarda yaşıyorduk aşkı
Ve, seni seviyorum arkadaşım aramızda ki en güzel iltifattı
Zaman hiç geçmesin istedim, olmadı
Biz, büyümeye inat oyunlar oynasakta el ele,
Vakit bize uymadı
Sen serpildin güzelleştin,
Benim boyum uzadı, sesim kalınlaştı
Zamana yenik düşmenin verdiği yorgunluk ikimizi de olgunlaştırdı
Sen, şimdi hala mahallenin en güzel kızı
Bense üniversiteye başlayan genç bir delikanlı
Ne girmişti aramıza? Bizi böyle iki yabancı yapan zaman mı?
Yoksa üç yıl önce çıkmaya başladığın, kardeşim dediğim adam mı?
Bilmiyorum
Sen elimden kayıp giden masum bir umuttun
Tek düşündüğüm, çocukluk aşkını nasıl böyle çabuk unuttun?
Şimdi senden geriye tek bir defter kaldı geriye
İlk okuldan yadigar,
Her sayfasında ismin yazar, küçük boy çizgili bir defter
İçinde çocukluk aşkımı anlatan hatıralar
Ben hala o küçük masum çocuğum
Ve hala seni seviyorum,
Yalansız, katıksız ve masum
Hadi bekletme, gel
Uzun zamandır, o eski parkta seni bekliyorum