1000 Yil Bİle Beklesek O Kupayi Mezariniza GetİreceĞİz!
Aşağıdaki mektup gazetemizin siyah beyaz sayfalarında yer aldı Okuyunca bir kez de sütunumda değerlendirmek geldi içimden Önemli mesajlar içerdiği için Trabzonspor sevgisini en iyi anlattığı için:
“Sen sevmezsin heyecansız yaşamı Her şey düzenlidir şimdi oralarda Karmaşa yok, trafik yok Mis Sokakta kaçak çay veren garsona kızdığın gibi “Rize Çayı” getirin bana diyor musun oradaki hizmet eden meleklere de? Yeşil parkanı giyip yağmurlu günde taksinin ön koltuğuna otururken taksici seni tanımasın diye dua ediyor musun hala? Pazar günleri Trabzonspor’un maçlarını radyodan mı dinliyorsun? Spikerin mikrofonlarımız Avni Aker’de diyene kadar sıkıntıdan patlıyor musun? Aytekin’in verdiği bordo-mavi çubuklu (reklamsız) formanı mı giyiyorsun hep? Yenildiğimizde ağlıyor musun hala? Yalnız mısın orada? Dozer Cemil’de orda mı? Birini daha soracağım sana Kazım; 1996 yılında 12 yaşındayken şampiyonluğu kaçırdığımız için kendini incir ağacına asan Göreleli delikanlı şehidimiz Mehmet Dalman’ı gördün mü Mutlaka cennette karşılaşmışsındır Ne yapıyor Memedim? İyi mi? Büyümüş mü Kazım? O Trabzon şivesi ile yanına gelip sana o soruyu sordu mu? Ona acı haberi verdin mi Kazım? "Memedim 22 yıl oldu ve Trabzonspor hala şampiyon olamadı" dedin mi ona? Söylemeseydin keşke Dayanamaz Memedin yüreği Bir kez daha yıkılmasın o küçük dünyası Sarıldın mı ona sıkıca? Daha çok küçük o Kazım Sıkı sıkı sarıl ona Hiç bırakma Kimsesi yok orda Memedin Onu ilk kez Trabzonspor maçına getiren babasını çok özlemiştir şimdi Babalar gününde sarıldın mı ona? Eğer bil ki son kuruşuna kadar paraya kıyıp sana bir kaşkol alırdı En güzel bordo-mavi duyguyla örülmüş Orada da havalar Karadeniz dağlarındaki gibi soğuk mudur mu acaba? Havalar soğuyunca sıkı sarıl ona Kazım Senin yanında götürdüğün bordo-mavi çubuklu formayı ona ver Daha çok küçük o üflümesin Memedim Sen de bilirsin o forma s›cak tutar adam› Çoooook s›cak Koynunda uyut onu Hopa’ya giderken Zigana da€lar›na bakan gözlerinle bak ona Söyle ona: “Memedim, 22 y›l oldu flampiyon olamad›k ama flampiyonluk için uflaklar hala u€rafl›yor Bir de Kaz›m…
Trabzon maç›n› izleyenler aras›nda Trabzon 100-0 yenilse bile televizyona en yak›n oturan, en çok çay içen, en çok ba€›ran ve lakab› Kama Y›lmaz olan birini görürsen bil ki o da benim babamd›r Senin gibi onu da kanser ald› bizden Bir bayram sabah› Memedi de yan›na al›p benim için babama bir kez sar›l›r m›s›n ve söyler misin ona: “Y›lmaz Amca o€lun evlendi 20 gün önce de k›z› oldu ve k›z›na senin do€du€un köyün ad› vermifller Babas› kula€›na ezan okuduktan sonra “fiampiyon Trabzon” diye seslenmifl” demeyi de unutma emi   Memede s›k› sar›l O daha çok küçüktür Söz fiampiyonluk kupas›n› al›nca bir senin bir de Memedin mezar›na getirece€iz De€il 22 y›l, bin y›l beklesek dahi    Hopa’dan ”
|