Radyonun Teknolojik Gelişimi

Radyo tekniğinin birçok babası var İtalyanlar, İngilizler, tabii Amerikalılar ile Ruslar, radyo tekniğini kendilerinin bulduğunu ileri sürüyorlar Bazı Amerikalılar, Edison’un ilk diyodu geliştirdiğini, diyotsuz da radyo düşünülemeyeceğini anımsatıyorlar

Ancak, yüksek frekans alternatörü denilen buluşu yapan ve 46 yıl boyunca General Electric Şirketi’nde çalışan Ernst Alexanderson’un adından da söz ediliyor 1904 yılında işe girişen Alexanderson, 1906 yılında Amerika’da ilk deney niteliğindeki radyo yayınını mümkün kılan kişi olmuştu

Amerika’da resmen radyo yayınları, 1921 yılında başlamıştır Rusya’da ise Aleksander Stepanoviç Popof, radyonun babası sayılır Hatta Amerikan Deniz Kuvvetleri’nin 1963 yılında hazırladığı bir raporda bile, 1859′la 1906 yılları arasında yaşamış olan bu Rus profesörün adı geçer

Marconi ile Popof’un 1895 yılında hemen hemen aynı sıralarda radyo yayınları yapma tekniğini bulduğu anlaşılıyor Ancak Guglielmo Marconi, iyi bir tüccar olduğundan hemen buluşunu bütün dünyayı gezerek duyurmayı başaran kişi olmuş Aslında Popof, kötü hava koşullarını ve yıldırımları önceden haber alabilmek için bir yenilik düşünmüştü

Havadaki statik ya da atmosferik elektrik derecesini ölçmeyi akıl etmiş ve bu arada radyoyu geliştirmişti Orta ya da uzun dalga istasyonlarını dinleyenler, yaklaşmakta olan kötü hava koşullarının, radyoların aldığı parazitlerle çok önceleri farkedildiğine tanık olmuşlardır

Savaş gemilerindeki haberleşme haklarıyla ilgili olarak yıllar yılı Marconi’yle patent davaları sürdüren ve bu nedenle radyoculuğun tekniğini en iyi incelemiş olan Amerikan Deniz Kuvvetleri, Popof’un Marconi’ye göre daha iyi bilim adamı olduğunu kaydediyor

Rusya’nın deniz kuvvetleri hesabına çalışan Popof, İngiliz James Clerk Maxwell ve Alman Heinrich Hertz’in buluşlarını değerlendirerek radyo yayın ve alıcı tekniğini geliştirmiş ve hatta 1900 yılında Paris’teki Dünya Fuarı’nda büyük altın madalyayı almıştı

Ayrıca aşağıdaki