İibretlik Hikaye: İstifa

Mehmet Akif her sabah namaz için Sultan Ahmet Camii’ne gelirHer gelişinde de yaşlı bir adamın kendisinden önce gelmiş olduğunu görürNe kadar erken gelse bu durum değişmezYaşlı adam mutlaka camiye ondan önce gelmiş bulunurAncak bu yaşlı nur yüzlü adam hiç durmadan gözyaşı dökmektedirBundan sonrasını Mehmet Akif şöyle anlatıyor:

Bu yaşlı insanın yanına bir gün sokuldum ve niçin durmadan ağladığını sordum ve ona Cenab-ı Hakk’ın rahmetinin enginliğini anlattımAma o yine ağlamasına devam ettiBana: “Derdimi tazeleme,git” dediBen yine ısrar ettimÇaresiz kaldı ve yine gözyaşları içinde bana şunları anlattı:

“Ben” dedi ,ikinci Abdülhamid zamanında binbaşıydımAilem çok zengindiVe ben bir subaydım, kışladan hiç ayrılamıyordumAncak bir gün anne ve babamın art arda vefat haberlerini aldımAilede benden başka da işlerimiz evirip çevirecek kimse yoktuÇiftlikler, dükkanlar, mağazalar ortada kalmıştıHemen Sadarete bir dilekçe ile müracaat edip istifa etmek istediğimi bildirdimSadaretten gelen cevap olumsuzduİstifam kabul olunmamıştıBen ikinci ardından üçüncü bir müracatta daha bulundumAma her defasında aynı cevapla karşılaştımBunun üzerine Hünkar’a müracaata karar verdimBu kararımı sadarete bildirdimİsteğim kabul edildi ve mabeyne alındımDurumumu Hünkar’a vicahi olarak anlattımElimden geldiğince mazeretimin meşruluğunu ispata çalıştımHünkar istifa talebimden hoşlanmamıştıYüz ifadesinden bunu anlamak hiç de zor değildiİsteksiz bir halde elinin tersiyle işaret etti: “Git, seni istifa ettik” dedi

Ben sevinerek huzurdan ayrıldım, eve döndümO gece rüya gördümRüyamda Osmanlı ordusu tabur tabur bölük bölük geliyor ve Efendimiz (sav)’e teftiş veriyordu (Bu ordu idi ki kısa bir müddet sonra bütün cihana karşı kavga verecektiVe bu ordunun teftişini bizzat Efendimiz (sav) yapıyordu) Yanında Dört Büyük Halife olduğu halde Efendimiz (sav) önünden geçen bölük ve taburları teftiş ederken, O’ndan bir adım geride edep ve terbiye içinde, boynu bükük halde Abdülhamid de bulunuyorduDerken benim tabur geçmeye başladıAncak tabur dağınıktıBaşlarında kumanda yoktuEfendimiz (sav) bunu görünce Abdülhamid Cennet mekana: “Bu birliğin kumandanı nerede?” diye sorduO da “Talebi üzerine istifa ettirdik” Cevabını verdiİşte o zaman Efendimiz (sav), beni bütün bir ömür boyu ağlatan şu sözü söyledi: “Senin istifa ettirdiğini biz de istifa ettirdik” Söyle, bunu duyduktan sonra ben ağlamayayım da kim ağlasın?

Ve Mehmet Akif diyor ki:Yaşlı adam ağlamasına, inlemesine devam ettiDerdi çok büyüktüSessizce yanından uzaklaştımZaten başka yapabileceğim bir şey de yoktuZira bu pir-i fani ,tesellisini yine Efendimiz (sav)’den bekliyorduKabul edildiği müjdesi gelmeden belli ki inlemesi dinmeyecekti