On Beş Yılı Karşılarken

Kim derdi yarılsın da nihayet yerin altı,
Bir anda dirilsin de şu milyonla karaltı

Topraklaşan ellerde birer meşale yansın
Kim der ki şu milyonla adam birden uyansın

Kim derdi seher yıldızı doğsun da bir evden,
Kaçsın da cehennemler o bir dalma alevden,

Canlansın ışık selleri olsun da o damla
Beş devletin öldürdüğü devlet bir adamla

Kim der ki en son rakamlar da delirsin
On beş asır on beş yılın eb'adına girsin

Dünyaları bir fert evet oynattı yerinden,
Sarsıldı demirler evet azmin demirinden

Mazi yıkılıp gitti evet fesli, kafesli:
Lâkin bugünün ey granit bünyeli nesli,

Bir şey ele geçmez şerefin sade adından
Sen arşı bırak, varsa haber ver kanadından

Gökten ne çıkar? Gök ha büyükmüş ha değilmiş,
Sen alnını göster ne kadar yükselebilmiş

Gökler çıkabildin, uçabildinse derindir,
Tarihi kendin yazıyorsan, eserindir

Bahsetme bugün sade dünün mucizesinden,
İnsan utanır sonra yarın kendi sesinden

Asrın yaşamak hakkını vermez sana kimse;
Sen asrını üstünde izin varsa benimse;

Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır
Toprak,eğer uğrunda ölen varsa vatandır

Mithat Cemal Kuntay